برای شنیدن فایل صوتی این پیام به لینک زیر مراجعه کنید:
خطاب به کارگران و تمامی نهادهای مردمی و حقوق
بشری،
دشمنی باندهای قانون‌شکن با فعالین کارگری تمامی
ندارد!
من، شاهرخ زمانی، فعال سندیکایی که بدون کوچک‌ترین
سند اتهامی و یا بازجویی شفاهی و کتبی در دادگاه فرمایشی و با حکمی سفارشی به ۱۱
سال زندان محکوم شده‌ام، در پی ۳۸ روز اعتصاب غذا و مهم‌تر از آن همت، پشتکار و مبارزه‌ی
شکوهمند تشکل‌های کارگری و مردمی در سطح ملی و جهانی که حکومت را وادار به عقب‌نشینی
کردند روز دوشنبه ۲۵ فروردین ۱۳۹۳ از زندان مواد مخدر قزلحصار به زندان رجایی‌شهر
برگردانده شدم. اما از همان بدو ورود به گفته و اقرار ماموران قرنطینه به دستور
مردانی رییس این زندان که معمولا زندانیان سیاسی را بیش‌تر از ۲ ساعت در قرنطینه
نگه نمی‌دارند، مرا از ساعت ۴ عصر دوشنبه تا ساعت ۵ عصر سه‌شنبه ۲۶ فروردین مرا در
آن‌جا نگه داشته و سپس به جای بند سیاسی به اندرزگاه ۳ سالن ۸ غیرسیاسی دادند. من
علی‌رغم این‌که از روز دوشنبه، ساعت ۶ عصر به دنبال تحقق خواسته‌ام اعتصاب غذایم
را شکسته بودم اما به دنبال برخورد فریب‌کارانه‌ی مسولین از ساعت ۵ عصر روز سه‌شنبه
۲۶ فروردین اعتصاب غذایم را شروع کرده و تا بازگشت به بند سیاسی، سالن ۱۲ به اعتصب
غذایم ادامه خواهم داد.
این دشمنی آشکار مردانی و دیگر مسولین حکومت با
فعالین کارگری در قانون‌شکنی و عدم رعایت آیین‌نامه‌ی داخلی سازمان زندان‌ها در
تفکیک جرایم و شکنجه‌ی روحی و جسمی فعالین سندیکایی، یادآور برخوردهای خودسرانه و
قانون‌شکنانه‌ی سعید امامی‌ها، باند سیاه هیوا [تاب]، قاضی مرتضوی و حدادها می‌باشد
که آگاهانه و عامدانه در دفاع از باندهای چپاول‌گر ثروت‌های عمومی هرگونه فعالیت
قانونی کارگران برای احقاق حقوق حقه‌ی خود را از طریق زندان و قلع و قمع اعتصابات
کارگری مورد سرکوب وحشیانه قرار داده و کلیه‌ی قوانین حمایتی کشوری را لگدمال می‌کنند
تا غارت‌گران و بهره‌کشان در سایه‌ی امنیت ایجاد شده [توسط] آن‌ها به بهای فلاکت،
بی‌کاری و بی‌خانمانی کارگران و ستمدیدگان و گرسنگی بچه‌هایشان ارقام تریلیونی روی
هم انباشت کنند.
این جیره‌خواران با مواجب مافیای ثروت و قدرت در
زندان نیز دست از شکنجه و آزار و اذیت نمایندگان کارگری و مردمی برنمی‌دارند و با
خودمحوری افرادی مانند مردانی، علاوه بر مواردی چون انتقال غیرقانونی به زندان
مواد مخدر [قزلحصار]، نگه‌داری طولانی مدت در شکنجه‌گاهی به نام قرنطینه، ندادن
مرخصی و ملاقات حضوری، ندادن تلفن، نبردن به بهداری در شرایط تنگی نفس و خفگی
شدید، ضرب و شتم و پرخاش و توهین‌های سفارشی مسولین از طریق ماموران رذل و دون‌پایه،
ندادن لباسی که خود زندان آن را تایید کرده و ده‌ها شکنجه‌ی روانی و جسمی دیگر،
اما مساله در این‌جا خاتمه نمی‌یابد، مکمل این روند آزار و اذیت سازمان‌یافته و
سیستماتیک در هماهنگی با قوه‌ی غیرمستقل قضاییه و در جهت تکمیل و لاپوشانی جنایت
خود، پرونده‌سازی‌ها شروع می‌شود. جای ظالم و مظلوم و ستم‌گر و ستم‌دیده عوض شده و
ستم‌گر علاوه بر ظلم و جور فراوان در حق زندانی، از مظلوم هم شکایت می‌کند. روز
شنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۳ مرا به بازپرسی شعبه‌ی ۷ انقلاب کرج برای این‌که بیانیه‌ای
که روحم [هم از آن] خبر نداشته داده‌ام، فرا می‌خوانند و روز چهارشنبه ۲۷ فروردین
دادیاری شعبه‌ی ۱۳، سالاری دوست صمیمی و جان جانی مردانی به خاطر توهین به مامور و
مقامات و آشوب و بلوا در زندان تفهیم اتهام می‌کند. سناریوهایی از پیش طراحی شده
برا خسته و مستهلک [کردن] و تخریب روحیه‌ی یک فعال کارگری که در اثر اعتصاب غذا ۲۳
کیلو لاغر شده و با تنگی نفس شدید، نای راه رفتن و صحبت کردن ندارد. در حالی که
زمین‌خواران، دزدان و چپاول‌گران هزاران میلیاردی بیت‌المال مانند رحیمی آزادانه در
کشور رژه می‌روند.
در این میان چیزی که دشمنان قسم‌خورده‌ی کارگران
محرومین درک نمی‌کنند این است که حتی مرگ هم برای مدافعین و مبارزین شرافت مظلومین
و در راه رهایی آن‌ها از ستم و ناعدالتی افتخاری بزرگ و جاویدان می‌باشد.
من ضمن درود و خسته نباشید به تمامی مبارزین و
عدالت‌خواهان مخصوصا صدها سندیکا و تشکل مستقل کارگری و مردمی که با مبارزه‌ی خود
از من به عنوان قطره‌ای ناچیز از اقیانوس بی‌کران چندمیلیاردی خانواده‌های کارگری
حمایت کرده‌اند اعلام می‌کنم تا رسیدن به حقوق قانونی خود و هم‌زنجیرانم لحظه‌ای
از پای نخواهم نشست. از تمامی هم‌قطاران و نهادهای مدافع حقوق انسان‌ها می‌خواهم
یار و یاور من در این مبارزه باشند.
پنج‌شنبه ۲۸ فروردین ۱۳۹۳
اندرزگاه ۳ سالن ۸ غیرسیاسی
زندان رجایی‌شهر کرج
فعال کارگری، شاهرخ زمانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر