من در فیسبوک و تویتر و لاین و ... حضور ندارم تا درد غیر قابل التیام و
جانکاهم را از نبود شاهرخ در پیامی کوتاه بیان کنم. قادر به انتخاب هیچ تیتری برای
از دست دادن این انسان جسور و مصمم نیستم. همین سه ماه پیش بود که پس از آزادیم از
زندان مرکزی ساوه تماس گرفت. نمی توانم صمیمیت، صلابت و طنین دوست داشتنی صدایش را
در نوشته ای به تصویر کشم. علت فوت ناگهانی شاهرخ عزیزمان هر چه باشد نه تنها چیزی
از جنایت و توحش سرمایه داری حاکم بر ایران کم نخواهد کرد بلکه ما کارگران را
مصممانه تر از همیشه برای پایان دادن به ستم و استثمار و برپائی دنیائی بهتر به
پیش خواهد راند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر