بیانیه جمعی از کارگران ، فعالین کارگری ، دانشجویان و فعالین سیاسی چپ در خصوص مرگ مشکوک شاهرخ زمانی

«بین جامعه‌ی طبقاتی و جامعه‌ی کمونیستی، دره‌ای است عمیق که باید با خاکستر ما کمونیست‌ها پُر شود.»
این جمله را شاهرخ در سوگ غلامرضا خسروی به نقل از هوشی مین گفته بود.
همانطور که خودش در نامه به احمد شهید و ناوی پيلاي پیش بینی کرده بود "هدف باندهای عقده ای و قانون شکن نابودی من می باشد".
معنای مقاومت را شاهرخ به بهترین شکل در این پنج سال محکومیت غیرقانونی اش نشان داد. فشاری که قوه قضائیه براي حذف وی، به عنوان یکی از نمایندگان جنبش کارگری، انجام داد (نگاهی به سرگذشت وی در پنج سال اخیر در زندانهای مختلف گواه است) نظیر فشارهای ساواک است برای حذف مبارزان و انقلابيون. آنقدر او را از این دادگاه به آن یکی، از این زندان به زندانی دیگر ، از این اتهام به اتهامهای بی اساس دیگر کشاندند تا بتوانند مقاومت و سرسختی و آرمانهایش را بشکنند و به زانو درآورندش اما این او بود که آنها را رسوا و به زانو درآورد .
ما خواهان پیگیری چگونگی مرگ توسط سازنمانهای و مجامع بین المللی هستیم، چه این مرگ مانند مرگ دیگر مبارزان مهندسی شده و ریشه دار بوده است . مرگ او شرف و افتخار انقلابیون سرخ تاریخ ایران است. شاهرخ هم مانند خیلی دیگر از انقلابیون و مبارزان طبقه کارگر و سوسیالیسم محکوم به حذف به هر شکلي بود. ما با تداوم راه او مرگش را معنا می بخشیم .
یک سمبل زمانی معنی دار است که منش، روش، نگاه، هدف و برنامه و زندگیش مورد نقد و سرلوحه دیگران قرار گیرد. ما نمی خواهیم بعد از بیانیه های توخالی و قانونی، بعد از زنجه موره و فحش و فضیحت، بعد عکسش را بر در و دیوارهای مجازی آویزان کردن، بعد از یک هفته زمزمه نامش در فضای مجازی، به سراغ روزمرگی و یافتن سوژه جديد برویم!
شاهرخ تبلور مبارزی سرسخت بود که تا آخرین لحظه هم نگذاشت معنای مقاومت رنگ ببازد. اینک پیکر او بر شانه های کارگران است و راه او ادامه دارد