یاد شاهرخ زمانی همیشه گرامی خواهد بود!
بعد از تحمل بیش از 4 سال زندان، سلول انفرادی، شکنجه جسمی و روحی و محرومیت کامل از دارو و درمان، همبندان شاهرخ زمانی دیروز با جسم بیجان این فعال آزادیخواه و عدالت طلب و جسور جنبش کارگری در زندان رجایی شهر روبرو شدند.
به راستی درجه شگفت انگیزی از وقاحت لازم است که رسانه ای مثل بی بی سی همراه با رسانه های مجاز اصلاح طلب در ایران اعلام کنند: "شاهرخ زمانی به علت سکته مغزی در زندان در گذشت!" و اینها که اینچنین سهل و ساده در باره علت مرگ یک فعال کارگری در اسارت حکومت اسلامی حکم صادر میکنند همانهایی هستند که حتی در کنار خبری دست چندم هم یادشان نمیرود فورا اضافه کنند: البته صحت و سقم این خبر هنوز از طرف منابع بیطرف تایید نشده است!
شاهرخ زمانی فوت نکرده است. او را به قتل رسانده اند. چه کسانی؟ همانهایی که قبلا ستار بهشتی را زیر شکنجه کشتند! همانهایی که همین الان تعداد زیادی فعال کارگری را در اسارتگاههای خود به بند کشیده اند تا صدای کارگران را خاموش کنند. قاتلین شاهرخ پاسداران اسلامی میلیاردهای حاکم بر ایران هستند. به همین سادگی. لکه های خون شاهرخ را میتوان به وضوح در آستین خامنه ای، روحانی و لاریجانی و دهها قصاب اسلامی حاکم در ایران مشاهده کرد. پاسداران سرمایه این فعال عدالت طلب کارگری را به قتل رساندند چون حتی در اسارت هم قلبش برای آزدای میطپید؛ در زندان هم برای آزادی زندانیان مبارزه میکرد؛ در سایه طناب دار هم علیه اعدام فریاد میکشید؛ در زیر ساطور جلاد هم از حق کارگران، کودکان، زنان و زندانیان دفاع میکرد.
قتل این فعال پرشور عدالت و آزادی و برابری و انسانیت، تعرضی مستقیم از طرف سرمایه داران و حکومتشان به جنبش کارگری و طبقه کارگر است. تقلای حکومتی است که در سیمای جنبش کارگری، کابوس برچیده شدن بساط خودش را می بیند.
حکومت اسلامی ابلهانه تصور میکند با خاموش کردن صدای فعال کارگری مثل شاهرخ خواهد توانست صدای اعتراض به سرمایه داران و جمهوری اسلامیش را خاموش کند. اما سیل همبستگی عمیق انسانی با خانواده و همبندان شاهرخ از یکطرف و اظهار انزجار و نفرت از قاتلین شناخته شده او در همین فاصله بسیار کوتاه که از جانباختن شاهرخ گذشته است، بلاهت مرگ آفرینان حکومت اسلامی را ثابت میکند.
فردا سه شنبه پیکر شاهرخ عزیز را عزیزانش در تبریز به خاک خواهند سپرد. اما طنین مبارزه پرشور شاهرخ علیه سرمایه داری و حکام اسلامیش، طنین فریاد او برای رهایی کارگر از زنجیر بردگی و بیحقوقی و نابرابری هرگز خاموش نخواهد شد.
جانباختن شاهرخ در اسارتگاه حکومت اسلامی باید تلاشمان برای آزادی فعالین کارگری در بند و همه زندانیان سیاسی را بیشتر و عزممان برای ویران کردن عمارت تبه کاران ضد کارگر اسلامی را جزمتر کند.
یادش گرامی باد!
محسن ابراهیمی
دبیر کمیته آذربایجان حزب کمونیست کارگری ایران
23 شهریور 1394، 14 سپتامبر 2015
به راستی درجه شگفت انگیزی از وقاحت لازم است که رسانه ای مثل بی بی سی همراه با رسانه های مجاز اصلاح طلب در ایران اعلام کنند: "شاهرخ زمانی به علت سکته مغزی در زندان در گذشت!" و اینها که اینچنین سهل و ساده در باره علت مرگ یک فعال کارگری در اسارت حکومت اسلامی حکم صادر میکنند همانهایی هستند که حتی در کنار خبری دست چندم هم یادشان نمیرود فورا اضافه کنند: البته صحت و سقم این خبر هنوز از طرف منابع بیطرف تایید نشده است!
شاهرخ زمانی فوت نکرده است. او را به قتل رسانده اند. چه کسانی؟ همانهایی که قبلا ستار بهشتی را زیر شکنجه کشتند! همانهایی که همین الان تعداد زیادی فعال کارگری را در اسارتگاههای خود به بند کشیده اند تا صدای کارگران را خاموش کنند. قاتلین شاهرخ پاسداران اسلامی میلیاردهای حاکم بر ایران هستند. به همین سادگی. لکه های خون شاهرخ را میتوان به وضوح در آستین خامنه ای، روحانی و لاریجانی و دهها قصاب اسلامی حاکم در ایران مشاهده کرد. پاسداران سرمایه این فعال عدالت طلب کارگری را به قتل رساندند چون حتی در اسارت هم قلبش برای آزدای میطپید؛ در زندان هم برای آزادی زندانیان مبارزه میکرد؛ در سایه طناب دار هم علیه اعدام فریاد میکشید؛ در زیر ساطور جلاد هم از حق کارگران، کودکان، زنان و زندانیان دفاع میکرد.
قتل این فعال پرشور عدالت و آزادی و برابری و انسانیت، تعرضی مستقیم از طرف سرمایه داران و حکومتشان به جنبش کارگری و طبقه کارگر است. تقلای حکومتی است که در سیمای جنبش کارگری، کابوس برچیده شدن بساط خودش را می بیند.
حکومت اسلامی ابلهانه تصور میکند با خاموش کردن صدای فعال کارگری مثل شاهرخ خواهد توانست صدای اعتراض به سرمایه داران و جمهوری اسلامیش را خاموش کند. اما سیل همبستگی عمیق انسانی با خانواده و همبندان شاهرخ از یکطرف و اظهار انزجار و نفرت از قاتلین شناخته شده او در همین فاصله بسیار کوتاه که از جانباختن شاهرخ گذشته است، بلاهت مرگ آفرینان حکومت اسلامی را ثابت میکند.
فردا سه شنبه پیکر شاهرخ عزیز را عزیزانش در تبریز به خاک خواهند سپرد. اما طنین مبارزه پرشور شاهرخ علیه سرمایه داری و حکام اسلامیش، طنین فریاد او برای رهایی کارگر از زنجیر بردگی و بیحقوقی و نابرابری هرگز خاموش نخواهد شد.
جانباختن شاهرخ در اسارتگاه حکومت اسلامی باید تلاشمان برای آزادی فعالین کارگری در بند و همه زندانیان سیاسی را بیشتر و عزممان برای ویران کردن عمارت تبه کاران ضد کارگر اسلامی را جزمتر کند.
یادش گرامی باد!
محسن ابراهیمی
دبیر کمیته آذربایجان حزب کمونیست کارگری ایران
23 شهریور 1394، 14 سپتامبر 2015
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر