خانواده‌ی شاهرخ زمانی که بهت‌زده، داغدار مرگ نابهنگام شاهرخ بودند و در انتظار پیگیری و یافتن علت مرگ شاهرخ، اینک بی‌خبر و نگران ِ یکی دیگر از اعضای خانواده‌ی خود هستند.
یک شنبه شب 29 شهریور 1394 هنگامی که عده‌ای از فعالان کارگری همراه با واله زمانی از اعضای سندیکای کارگران نقاش البرز، در تدارک برگزاری مراسمی در بزرگداشت شاهرخ زمانی بودند، بازداشت شد. در حالی که برگزاری مراسم بزرگداشت و ختم، پس از مرگ هر عزیزی، یکی از طبیعی‌ترین و بدیهی‌ترین حقوق خانواده و دوستان وی است.
ماموران امنتیتی که بنابر شواهد، وابسته به اطلاعات سپاه بودند، ابتدا آنها را همراه با واله زمانی در خیابان مورد بازجویی قرار دادند و سپس با رها کردن آنان و تعقیب‌شان، واله زمانی و یکی دیگر از کارگران عضو هیات موسس کارگران نقاش را بازداشت کرده و در انتها واله زمانیرا به مکانی نامعلوم منتقل کردند و تا کنون از سرنوشت وی اطلاعی در دست نیست. عدم تماس وی با خانواده سبب شده که خانوده و به خصوص مادر وی به شدت نگران و مضطرب باشند. طبیعی است که مرگ شاهرخ در زندان سبب شده که این نگرانی شدت بیشتری داشته باشد.
این دستگیری‌ها در هفته های اخیر شدت یافته است. به دنبال دستگیری معلمان، دستگیری علی نجاتی عضو هیات مدیره سندیکای هفت تپه و تعدادی دیگر از فعالان اجتماعی در اندیمشک و شوش، دستگیری فعالان دانشجویی در کرج را می‌توان به آن اضافه کرد، همراه با صدور احکام سنگین برای فعالان کارگری، (محمود صالحی 9 سال، سعید شیرزاد 5 سال، رسول بداقی 3 سال ) نشان از آن دارد که گویا مقامات ومسوولان تنها فعالان کارگری را مسوول مشکلات اجتماعی می‌دانند. در حالی که فشارهای فزاینده زندگی اقتصادی واجتماعی کارگران و زحمتکشان را آن چنان تحت فشار قرار داده که اخبار خودکشی کارگران و زحمتکشان که ناشی از این فشارهای اقتصادی است هر روزه به گوش می‌رسد و وجدان‌های آگاه را به درد می‌آورد. آخرین آن، خودکشی امید راشدی در اهواز است که در اعتراض به اخراج و بیکاری خودسوزی کرده و جان خود را از دست داد.
آنان گمان می‌برند که با این دستگیری‌ها می‌توانند از اعتراض و شورش مردم به جان آمده جلوگیری کنند. تاریخ ثابت کرده که فشار و سرکوب معترضین هیچ گاه نتوانسته است مشکلات بوجود آمده بر اثر سودپرستی و بی‌لیاقتی مسوولان حکومتی را بپوشاند.
کانون مدافعان حقوق کارگر بارها هشدارداده است که این بگیر و ببندها نمی‌تواند چاه ویلی را که کنده شده، هموار کند، بلکه هر روز آتش خشم مردم ِتحت ستم را که زیر شدیدترین فشارهای اقتصادی واجتماعی‌اند را فروزان‌تر خواهد کرد.
ما خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی و لغو احکام ظالمانه صادر شده هستیم.
کانون مدافعان حقوق کارگر
3مهر 94
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر