تهران: فعالیت تبلیغی در حمایت از فردین میرکی و بهنام ابراهیم زاده، فعالین کارگری زندانی

آذر ۱۴, ۱۳۹۳|By: شبکه همبستگی کارگری

صبح روز پنج شنبه، ۱۳ آذرماه، تعدادی از دوستان و رفقای درگیر کمپین «کارکران ایران تنها نیستند» (شبکۀ همبستگی کارگری و احیای مارکسیستی)، با توزیع و نصب پوسترهایی در پارک ها، ایستگاه های اتوبوس، معابر عمومی، ایستگاه پلیس و غیره در منطقه ای از تهران، تلاش کردند تا اقدامی عملی و تبلیغی، در حمایت از فردین میرکی و بهنام ابراهیم زاده، دو تن از فعالین کارگری زندانی، داشته باشند. این اقدام اخیر، در ادامۀ سلسله اقدامات بیش از یک سال گذشتۀ رفقا در مجموعاً سه استان، مانند تحریم فعال انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ با حمایت سمبلیک از شاهرخ زمانی؛ فعالیت های دفاعی عملی ممتد در حمایت از فعالین کارگری دربند همچون شاهرخ زمانی، رضا شهابی، بهنام ابراهیم زاده، محمد جراحی، افشین ندیمی، مهرداد صبوری؛ شعارنویسی علیه موج اعدام ها؛ توزیع ۳ هزار نسخه بیانیۀ اول ماه مه در محلات کارگری؛ جمع آوری کمک مالی برای خانوادۀ کارگران زندانی، و اخیراً دفاع از فراخوان انجمن «ما می خواهیم زنده بمانیم»، بوده است ^(۱).

گفتنی است که فردین میرکی، فعال کارگری عضو «کمیتۀ هماهنگی‌ برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری» صبح روز شنبه اول آذر ماه ۱۳۹۳ طی یورش مأموران لباس شخصی‌ ادارۀ اطلاعات شهر سنندج به منزل وی و‌ تفتیش و تخریب اموال، بازداشت گردید و همچنان نیز با وجود نگرانی ها در بازداشت به سر می برد.

بهنام ابراهیم زاده، فعال کارگری عضو «کمیتۀ پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری» و عضو «جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان» نیز بیش از ۴ سال است که در زندان درحال گذراندن حکم ضدّ کارگری صادر شده علیه خود است. بهنام ابراهیم زاده یکی از کسانی بود که در حملۀ وحشیانه به بند ۳۵۰ زندان اوین در ۲۸ اردیبهشت ماه سال جاری و ضرب و شتم شدید زندانیان سیاسی، به شدت آسیب دید و بعد از آن چند ماهی‌ را در سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ همین زندان گذراند و متعاقب آن به زندان رجایی شهر تبعید شد.

روز دوشنبه ۱۰ آذر ماه ۱۳۹۳ یک بار دیگر مسئولان امنیتی زندان رجایی شهر به بهنام اطلاع دادند که باید برای محاکمۀ‌ مجدد به دادگاه انقلاب تهران منتقل شود؛ قبل از انتقال بهنام به دادگاه انقلاب، مأموران زندان رجایی شهر او را وادار می کنند که برای بازرسی بدنی، تمامی‌ لباس‌های خود را درآورده و برهنه شود که بهنام با این خواسته تحقیرآمیز مخالفت می‌کند و به دلیل مقاومت شدید، مأموران زندان او را مورد ضرب و شتم شدید قرار می دهند و با بی‌ احترامی تمام او را برهنه می کنند، به طوری که به خاطر این ضرب و شتم، تمام سر و دست بهنام آغشته به خون می شود و مأموران زندان با مشاهدۀ این وضعیت موقتاً از انتقال وی به دادگاه صرف نظر می کنند و او را به زندان بازمی گردانند.

با این وجود بهنام روز ۱۲ آذر ماه ۱۳۹۳ برای چندمین در دادگاه انقلاب تهران از سوی قاضی احمد زاده به اتهام اخلال در نظم و انتقال نوشته‌هایش به خارج از زندان، دادگاهی شد، و بعد از دادگاه به بند یک زندان گوهرداشت منتقل گردید که محل نگه داری زندانیان خطرناک و همین طور زندانیان محکوم به اعدام است.

بدیهی است که توان محدود رفقا تنها می تواند بخش محدودی را پوشش دهد، اما این عمل به عنوان سمبل و یک الگوی عملی از سلسله اقداماتی که هم می توان و هم باید انجام داد، می باشد.

این اقدام در هر سطحی با تشکیل تیم های دو نفره می تواند دائماً تکرار شود. کافی است که هسته های دو نفرۀ تبلیغات، توزیع پوستر و شعار نویسی بین دو رفیق که به یک دیگر کاملاً نزدیک بوده و اعتماد کافی دارند، تشکیل شود، و با سلیقه و ابتکار عمل خود، متن یا عکسی را در مورد کارگر زندانی و موضوعات مهمی که باید به حول آن تبلیغات صورت گیرد-مانند خبر اعتصابات مهم و تلاش برای اطلاع رسانی در این خصوص به سایر حوزه های کارگری جهت جلب حمایت کارگری- تهیه و تبلیغ کنند.

این گونه اقدامات علاوه بر تأمین نیازهای ضروری جنبشی که به آن متعلق هستیم، با دور زدن و بی اثر کردن تلاش های رژیم برای ایجاد فضای اختناق و ارعاب عمومی و منفعل کردن فعالین، سطحی از اعتماد به نفس و احساس مفید و مؤثر بودن را نه فقط به فعالین کارگری زندانی، که به خودِ فعالین این هسته ها انتقال می دهد که به این ترتیب اولاً رابطۀ منطقی حمایت های معنوی و نظری از جنبش انقلابی با عمل انقلابی برقرار خواهد گشت و ثانیاً چنین فعالیت های عملی کمک مؤثری برای دوری از انفعال و پرهیز از شکل گیری تمایلات روشنفکری بی ربط به جنبش انقلابی خواهد بود.

این آغاز کار رفقای فوق در این زمینه نبوده و یقیناً پایان آن نیز نخواهد بود، اما چنین فعالیت هایی تنها زمانی بُرد و انعکاس و تأثیر لازم را بر جای خواهد گذاشت که توسط سایر فعالین انقلابی، در هر سطحی، اعم از دانشجویی و زنان و کارگری و … به فعالیت روزمرۀ آن ها تبدیل شود.

  

این که هرگونه فعالیت های حمایتی برای اعمال فشار و عقب راندن رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی، باید به طور مداوم، در سطح وسیع تر، با هماهنگی و کاربرد ابتکار عمل های بیشتری صورت بگیرد، یک اصل مفروض است، و در این جا نقش و وظیفۀ بخش پیشرُوی جنبش کارگری پررنگ تر می شود. در شرایط کنونی که جنبش کارگری، هم از سرکوب شدید حکومتی و هم از افتراق و سایر ضعف های درونی خود آسیب می بیند، این اِعمال فشار عملی نخواهد بود مگر با«اتحاد عمل» گسترده میان تمامی نیروهای چپ و فعالین کارگری حول حمایت از تمامی زندانیان سیاسی و مطالبۀ آزادی آنان به عنوان خواست هایی مشترک.

با آرزوی آزادی کارگران زندانی و به امید گسترش هسته های مخفی تبلیغات کارگری سوسیالیستی.

۱۳ آذرماه ۱۳۹۳

(۱) http://militaant.com/?p=4226