ﺭﯼ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻋﺎﺷﻘﻢ
ﺷﻌﺮﯼ ﺍﺯ ﺍفشین ﻧﺪﯾﻤﯽ
تقدیم به شاهرخ زمانی
ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ .
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﻋﺸﻘﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ
ﻣﺮﺍ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻭ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ .
ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﺩﺳﺘﺒﻨﺪ
ﻣﯽ ﺯﻧﯿﺪ .
ﭘﺎﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ .
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﻋﺸﻘﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ؟
ﻣﺮﺍ ﭘﺎﯼ ﭼﻮﺑﻪ ﺩﺍﺭ ﻣﯿﺒﺮﯾﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺰﻧﯿﺪ .
ﻣﺮﺍ ﺗﺮﺳﻮ ﻭ ﺑﺰﺩﻝ ﻭ ﺍﺣﻤﻖ ﺧﻄﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ .
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﻋﺸﻘﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ؟
ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ .
ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻗﺎﻃﻊ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ .
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﺑﮑﺸﯿﺪ !
ﺍﻣﺎ ﺍﻓﮑﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ .
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﺑﮑﺸﯿﺪ
ﻭ ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﭼﺸﻢ ﺑﻨﺪ ﺑﺰﻧﯿﺪ .
ﺍﻣﺎ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ .
ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺰﺩﻝ ﻭ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻄﺎﺏ
ﮐﻨﯿﺪ !
ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﻧﺴﻞ ﺭﺍ ﻫﺮﮔﺰ .
ﺁﺭﯼ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻋﺎﺷﻘﻢ .
ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻭ ﮔﻮﺷﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ .
ﻋﺎﺷﻖ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺗﻦ ﻓﺮﻭﺵ ﻭ ﺑﻐﺾ
ﻧﮕﺎﻫﺸﺎﻥ .
ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﻮﯼ ﺁﺏ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ
ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺎﻥ .
ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺎﻥ ﻣﻌﺘﺮﺽ .
ﻋﺎﺷﻖ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺸﺖ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ
ﺻﻒ ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ .
ﻋﺎﺷﻖ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ
ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﺍﻥ .
ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺑﺪ .
ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺪﯼ ﻫﺎﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ
ﺑﺮﺳﻨﺪ .
ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺎﺑﺮﺍﺑﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺷﻮﻧﺪ .
ﻋﺎﺷﻖ ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﻮﻧﺪ .
ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺯﺍﺩﯼ ﻫﺎﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ
ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﻧﺪ .
ﺁﺭﯼ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻋﺎﺷﻘﻢ .
ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺯﺍﺩﯼ
ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺮﺍﺑﺮﯼ
ﻋﺎﺷﻖ ﺯﻧﺪﮔﯽ
ﻋﺎﺷﻖ ﺍﻧﺴﺎﻥ
ﺁﺭﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر