بنا به گرازش ها "شاهرخ زمانی" یکی از رهبران برجسته و شجاع
جنبش کارگری ایران که در زندان "رجایی شهر کرج" دوران محکومیت خود را
سپری می کرد در روز یکشنبه 22 شهریورماه در گذشت. در حالی که مسئولین زندان رجایی
شهر در ارتباط با مرگ شاهرخ زمانی سکوت اختیار کرده اند، خبرگزاری های وابسته به
سازمان های مدافع حقوق بشر در ایران اخبار ضد و نقیضی در این رابطه منتشر کرده اند.
اما "کمیته حمایت از شاهرخ زمانی" که طی این سال ها با پیگیری وضعیت جسمی شاهرخ و فعالیت های وی در زندان را منعکس کرده است طی اطلاعیه ای اعلام کرده که دست ها و دهان شاهرخ خونی بوده و آثار تورم بر سر وی هویدا بوده است.
با توجه به اینها و سابقه اذیت و آزار و شکنجه هایی که در دوران زندان علیه شاهرخ زمانی اعمال شده است، تردیدی باقی نمی گذارد که رژیم جمهوری اسلامی عامل مرگ شاهرخ زمانی بوده است. فعالین و نهادهای کارگری و دوستان وی خواهان کالبد شکافی جسد شاهرخ زمانی شده اند تا علل واقعی مرگ نابهنگام وی برای همگان روشن شود و رژیم جمهوری اسلامی نتواند به سادگی فعالین کارگری و زندانیان سیاسی را به مرگ تدریجی در اثر شکنجه های ممتد محکوم کند. مرگ نابهنگام شاهرخ زمانی از نوع مرگ "افشین اسانلو" و "ستار بهشتی" است که برملا شدن حقایق مربوط به قتل آنان در زندان به مایه رسوایی رژیم جمهوری اسلامی تبدیل شد. رژیمی که کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی در سال 67، قتل های زنجیره ای، شکنجه و کشتار زندانیان در "کهریزک" و اسید پاشی به روی زنان را در پرونده دارد از هیچ جنایتی فروگذار نمی کند.
شاهرخ زمانی عضو هیأت مدیره "کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری" و عضو هیأت بازگشایی "سندیکای کارگران ساختمان و نقاشان" و از چهره های شناخته شده جنبش کارگری ایران بود. شاهرخ زمانی به عنوان یک فعال کارگری همواره تحت نظر و پیگرد مأموران اداره اطلاعات رژیم قرار داشت. وی در سال 1372 به اتهام فعالیت سندیکایی مدت یک سال و نیم در زندان بسر برد. شاهرخ زمانی در سالهای اخیر بعد از چند بار دستگیری و زندان، آخرین بار در خرداد سال 1390 در تبریز بازداشت شد و بعد از شکنجه و آزار زیاد به اتهام تبلیغ علیه نظام و فعالیت سازمانیافته با هدف برهم زدن امنیت ملی به 11 سال زندان محکوم شد. شاهرخ زمانی که تنها جرم واقعی وی دفاع از حقوق کارگران بود اگر چه با قرار وثیقه از زندان آزاد شد اما بعد از سه ماه دوباره دستگیر شد و برای اجرای حکم به زندان تبریز منتقل گردید. دژخیمان رژیم جمهوری اسلامی طی این سالها بارها با نگهداری وی در بند قرنطینه زندان و یا در سلول های انفرادی برای مدت طولانی و یا انتقال نامبرده از این بند به آن بند و یا از این زندان به آن زندان وی را زیر شکنجه و آزار روحی و جسمی قرار دادند. اما شاهرخ زمانی نه تنها با شور و شوق و استقامتی کم نظیر در مقابل همه این آزار و شکنجه ها ایستادگی کرد، بلکه زندان را به سنگری برای مبارزه علیه دژخیمان سرمایه جمهوری اسلامی و پایگاهی برای دفاع از حقوق و منافع کارگران تبدیل کرد. شاهرخ در اعتراض به زور و اجحاف مسئولین زندان و برای دستیابی به حقوق اولیه زندانیان چند بار دست به اعتصاب غذای طولانی مدت زد و صدای اعتراض زندانیان به این بی حقوقی ها را به بیرون از چهار دیوار زندان انتقال داد. شاهرخ مانند یک رهبر پیگیر و یار وفادار جنبش کارگری در تمام سالهای زندان یک آن از مسائل جنبش کارگری ایران و از مسائل مربوط به کار، زندگی، معیشت و مبارزات کارگران غافل نماند. با مرگ شاهرخ زمانی کارگران ایران یکی از یاران شجاع و خستگی ناپذیر خود را از دست دادند.
اکنون علیرغم هرگونه ادعایی که جمهوری اسلامی در مورد مرگ شاهرخ زمانی داشته باشد تغییری در ماهیت این واقعیت نمی دهد، که شرایط سخت زندان، آزار و شکنجه و تحمیل شرایط غیر انسانی عامل مرگ وی بوده است. رژیم جمهوری اسلامی مسئول مرگ شاهرخ زمانی است. رژیم جمهوری اسلامی که از جایگاه و نقش رهبران کارگری در هدایت و رهبری جنبش طبقه کارگر بخوبی آگاه است، تلاش می کند که با به بند کشیدن فعالین و رهبران کارگری و با شکنجه و تحمیل مرگ تدریجی به آنان از کلیه فعالین و پیشروان جنبش کارگری زهر چشم بگیرد. حزب کمونیست ایران ضمن محکوم کردن رژیم جمهوری اسلامی به عنوان مسبب مرگ شاهرخ زمانی، از خواست فعالین و نهادهای کارگری مبنی بر تحقیق مستقل پزشکی در مورد مرگ این فعال کارگری حمایت و پشتیبانی می کند.
حزب کمونیست ایران جانباختن شاهرخ زمانی را به خانواده، دوستان و رفقای وی و به کارگران ایران صمیمانه تسلیت می گوید. حزب کمونیست ایران از همه تشکل ها و نهادهای مستقل کارگری در داخل ایران و احزاب، سازمان های چپ و کمونیست و نهادهای مدافع جنبش کارگری در خارج کشور می خواهد که با برپائی کارزارهای سیاسی و تبلیغی علیه این جنایت جمهوری اسلامی، برای آزادی فعالین جنبش کارگری و همه زندانیان سیاسی و جلوگیری از تکرار چنین فجایعی متحدانه تلاش نمایند.
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
22 شهریور 1394
14 سپتامبر 2015
اما "کمیته حمایت از شاهرخ زمانی" که طی این سال ها با پیگیری وضعیت جسمی شاهرخ و فعالیت های وی در زندان را منعکس کرده است طی اطلاعیه ای اعلام کرده که دست ها و دهان شاهرخ خونی بوده و آثار تورم بر سر وی هویدا بوده است.
با توجه به اینها و سابقه اذیت و آزار و شکنجه هایی که در دوران زندان علیه شاهرخ زمانی اعمال شده است، تردیدی باقی نمی گذارد که رژیم جمهوری اسلامی عامل مرگ شاهرخ زمانی بوده است. فعالین و نهادهای کارگری و دوستان وی خواهان کالبد شکافی جسد شاهرخ زمانی شده اند تا علل واقعی مرگ نابهنگام وی برای همگان روشن شود و رژیم جمهوری اسلامی نتواند به سادگی فعالین کارگری و زندانیان سیاسی را به مرگ تدریجی در اثر شکنجه های ممتد محکوم کند. مرگ نابهنگام شاهرخ زمانی از نوع مرگ "افشین اسانلو" و "ستار بهشتی" است که برملا شدن حقایق مربوط به قتل آنان در زندان به مایه رسوایی رژیم جمهوری اسلامی تبدیل شد. رژیمی که کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی در سال 67، قتل های زنجیره ای، شکنجه و کشتار زندانیان در "کهریزک" و اسید پاشی به روی زنان را در پرونده دارد از هیچ جنایتی فروگذار نمی کند.
شاهرخ زمانی عضو هیأت مدیره "کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری" و عضو هیأت بازگشایی "سندیکای کارگران ساختمان و نقاشان" و از چهره های شناخته شده جنبش کارگری ایران بود. شاهرخ زمانی به عنوان یک فعال کارگری همواره تحت نظر و پیگرد مأموران اداره اطلاعات رژیم قرار داشت. وی در سال 1372 به اتهام فعالیت سندیکایی مدت یک سال و نیم در زندان بسر برد. شاهرخ زمانی در سالهای اخیر بعد از چند بار دستگیری و زندان، آخرین بار در خرداد سال 1390 در تبریز بازداشت شد و بعد از شکنجه و آزار زیاد به اتهام تبلیغ علیه نظام و فعالیت سازمانیافته با هدف برهم زدن امنیت ملی به 11 سال زندان محکوم شد. شاهرخ زمانی که تنها جرم واقعی وی دفاع از حقوق کارگران بود اگر چه با قرار وثیقه از زندان آزاد شد اما بعد از سه ماه دوباره دستگیر شد و برای اجرای حکم به زندان تبریز منتقل گردید. دژخیمان رژیم جمهوری اسلامی طی این سالها بارها با نگهداری وی در بند قرنطینه زندان و یا در سلول های انفرادی برای مدت طولانی و یا انتقال نامبرده از این بند به آن بند و یا از این زندان به آن زندان وی را زیر شکنجه و آزار روحی و جسمی قرار دادند. اما شاهرخ زمانی نه تنها با شور و شوق و استقامتی کم نظیر در مقابل همه این آزار و شکنجه ها ایستادگی کرد، بلکه زندان را به سنگری برای مبارزه علیه دژخیمان سرمایه جمهوری اسلامی و پایگاهی برای دفاع از حقوق و منافع کارگران تبدیل کرد. شاهرخ در اعتراض به زور و اجحاف مسئولین زندان و برای دستیابی به حقوق اولیه زندانیان چند بار دست به اعتصاب غذای طولانی مدت زد و صدای اعتراض زندانیان به این بی حقوقی ها را به بیرون از چهار دیوار زندان انتقال داد. شاهرخ مانند یک رهبر پیگیر و یار وفادار جنبش کارگری در تمام سالهای زندان یک آن از مسائل جنبش کارگری ایران و از مسائل مربوط به کار، زندگی، معیشت و مبارزات کارگران غافل نماند. با مرگ شاهرخ زمانی کارگران ایران یکی از یاران شجاع و خستگی ناپذیر خود را از دست دادند.
اکنون علیرغم هرگونه ادعایی که جمهوری اسلامی در مورد مرگ شاهرخ زمانی داشته باشد تغییری در ماهیت این واقعیت نمی دهد، که شرایط سخت زندان، آزار و شکنجه و تحمیل شرایط غیر انسانی عامل مرگ وی بوده است. رژیم جمهوری اسلامی مسئول مرگ شاهرخ زمانی است. رژیم جمهوری اسلامی که از جایگاه و نقش رهبران کارگری در هدایت و رهبری جنبش طبقه کارگر بخوبی آگاه است، تلاش می کند که با به بند کشیدن فعالین و رهبران کارگری و با شکنجه و تحمیل مرگ تدریجی به آنان از کلیه فعالین و پیشروان جنبش کارگری زهر چشم بگیرد. حزب کمونیست ایران ضمن محکوم کردن رژیم جمهوری اسلامی به عنوان مسبب مرگ شاهرخ زمانی، از خواست فعالین و نهادهای کارگری مبنی بر تحقیق مستقل پزشکی در مورد مرگ این فعال کارگری حمایت و پشتیبانی می کند.
حزب کمونیست ایران جانباختن شاهرخ زمانی را به خانواده، دوستان و رفقای وی و به کارگران ایران صمیمانه تسلیت می گوید. حزب کمونیست ایران از همه تشکل ها و نهادهای مستقل کارگری در داخل ایران و احزاب، سازمان های چپ و کمونیست و نهادهای مدافع جنبش کارگری در خارج کشور می خواهد که با برپائی کارزارهای سیاسی و تبلیغی علیه این جنایت جمهوری اسلامی، برای آزادی فعالین جنبش کارگری و همه زندانیان سیاسی و جلوگیری از تکرار چنین فجایعی متحدانه تلاش نمایند.
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
22 شهریور 1394
14 سپتامبر 2015
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر