من در فیسبوک و تویتر و لاین و ... حضور ندارم تا درد غیر قابل التیام و جانکاهم را از نبود شاهرخ در پیامی کوتاه بیان کنم. قادر به انتخاب هیچ تیتری برای از دست دادن این انسان جسور و مصمم نیستم. همین سه ماه پیش بود که پس از آزادیم از زندان مرکزی ساوه تماس گرفت. نمی توانم صمیمیت، صلابت و طنین دوست داشتنی صدایش را در نوشته ای به تصویر کشم. علت فوت ناگهانی شاهرخ عزیزمان هر چه باشد نه تنها چیزی از جنایت و توحش سرمایه داری حاکم بر ایران کم نخواهد کرد بلکه ما کارگران را مصممانه تر از همیشه برای پایان دادن به ستم و استثمار و برپائی دنیائی بهتر به پیش خواهد راند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر