September 13, 2015
مرگ ناباورانه شاهرخ زمانی، مبارز جسور طبقه کارگر
دادخواهی از شاهرخ وظیفه همه ماست!
شاهرخ زمانی، مبارز جسور و خستگی ناپذیر طبقه کارگر ایران و جهان، روز یکشنبه، ۲۲ شهریور ۱۳۹۴، برابر با ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۵، بطور ناباورانه ای در زندان رجایی شهر کرج جان باخت. مقامات پزشکی زندان، علت مرگ شاهرخ را سکته مغزی اعلام کرده اند؛ اما هیچگونه تحقیق پزشکی مستقل در این باره صورت نگرفته است و در کل نمی توان و نباید هرگز به ادعاهای مقامات رژیم سرکوبگر و آدمکش جمهوری اسلامی استناد کرد. مسئولیت مرگ شاهرخ زمانی بطور تمام و کمال بر عهده کلیت حکومت جمهوری اسلامی ایران است.
شاهرخ زمانی، فعال جنبش کارگری و سوسیالیستی، عضو هیئت بازگشایی سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمان، و عضو شورای نمایندگان کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری، از ماه ژوئن ۲۰۱۱، در زندان به سر می برد. او به ۱۱ سال حبس محکوم شده بود. شاهرخ زمانی در طول این سالها مورد اذیت و آزار و فشارهای شدید قرار داشت و بارها از زندانی به زندان دیگر و از بندی به بند دیگر جابجا شد. مقامات زندان به دلیل پایداری و ادامه مبارزه در زندان توسط شاهرخ، همواره فشارهای مضاعفی به وی وارد می آوردند؛ بارها علیه او پرونده سازی کردند و در زندان مجددا دادگاهی اش کردند. جانیان جمهوری اسلامی هرگز به شاهرخ اجازه مرخصی حتی در هنگام مرگ مادرش و یا عروسی دخترش ندادند.
شاهرخ در اعتراض به اجحافات مقامات زندان و برای برخورداری از حقوق اولیه یک زندانی، بارها مجبور شد که به اعتصاب غذای طولانی دست زند. اعتصاب غذاهای شاهرخ موجی از همبستگی کارگری با او در داخل و در سطح بین المللی را در پی داشت. زندان برای شاهرخ پایان کار نبود، او تا آخرین روزهای زندگی، در باره مسائل و مبارزات کارگری مطلب می نوشت، اعلام موضع می کرد، و جسورانه کارنامه خونین و اعمال ضد کارگری و ضد انسانی جمهوری اسلامی را افشا می کرد. او لحظه ای از اعلام حمایت وهمبستگی با دیگر کارگران و معلمان زندانی و کلیه زندانیان سیاسی کوتاهی نکرد.
شاهرخ زمانی جرمی مرتکب نشده بود؛ به کسی آزاری نرسانده بود، حق کسی را نخورده بود، اختلاس نکرده بود؛ او مبارز صدیق و پیگیر طبقه کارگر بود که برای نابودی نظام استثمار گرانه سرمایه داری و برقراری جامعه ای آزاد، برابر و سوسیالیستی مبارزه می کرد. جمهوری فاسد اسلامی، این حکومت سرمایه داران، در شاهرخ زمانی، دشمن خود را می دید؛ کارگری را می دید که با صلابت تمام به اعتراض بر خاسته است و خواهان بر چیدن تمام این مناسباتی است که تار و پودش با استثمار، فقر، اختلاس، چپاول، سرکوب و خون و لجن به هم تنیده است. شاهرخ، فریاد اعتراض طبقه کارگر علیه این مناسبات بود؛ فریادی که از دیوارهای بلند زندان های جمهوری اسلامی گذشته بود و خواب زندانبانان را آشفته می کرد.
همانطور که بارها اعلام کرده ایم، جمهوری اسلامی مسئول مستقیم سلامتی و جان کارگران زندانی و بطور کلی همه زندانیان است. ما ضمن محکوم کردن جمهوری اسلامی ، خواهان تحقیق مستقل پزشکی و نیز بین المللی در مورد جان باختن شاهرخ زمانی هستیم. ما صمیمانه به خانواده و دوستان شاهرخ زمانی تسلیت می گوییم، و وظیفه خود و کلیه فعالین جنبش کارگری ایران و در سطح بین المللی میدانیم که نگذاریم زندگی، مبارزت و اهدافی که شاهرخ زمانی به خاطرش جان باخت، به فراموشی سپرده شود. ما از کلیه تشکلات کارگری بین المللی، نهادهای مدافع حقوق انسانی همچون عفو بین الملل و نیز تشکلات مستقل کارگری داخل کشور می خواهیم که تنها به ابراز تاسف و تسلیت بسنده نکنند، بلکه دادخواهی از شاهرخ را وظیفه خود بدانند.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۱۳ سپتامبر ۲۰۱۵
info@workers-iran.org
http://www.workers-iran.org / http://www.etehadbinalmelali.com
۱۳ سپتامبر ۲۰۱۵
info@workers-iran.org
http://www.workers-iran.org / http://www.etehadbinalmelali.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر