مادر شاهرخ زمانی مرد. تک و تنها پشت شاهرخ ایستاد و از او دفاع کرد ولی هرگز باعث جلب توجه سایتهای خبری سبز و بنفش نشد. کسی او را جلوی دوربین نکشید و هیچکدام از این فعالان حقوق بشری که مارکوپولو وار در حال سفر و عکس دسته جمعی انداختن هستند سری به این مادر تنها نزدند که پسرش یازده سال حبس دارد و پنج سال را بدون مرخصی و با اعمال شاقه! پشت سر گذاشته است. قطعا برای اینکه شاهرخ کمونیست است و هیچ رقم کلمات رنجنامه مآب یا دعوت به سازش طبقاتی توی دهانش نمی چرخد. جرم شاهرخ زمانی دعوت به تجمع و تبانی نیست. جرم او دعوت به سازماندهی کارگری است. این حتا جرمی نیست که باعث برانگیخته شدن "روزنامه نگاران مستقل" شود تا از لندن به پیگیری سرنخ بپردارند چه برسد به اصلاح طلبان همیشه نادمی که حتا حمایتشان را از موسوی " مرامی " می دانند تا مبادا مجوز فلان پروژه ی ساختمانی شان دچار اشکال در مراحل اداری شود . بگذریم. ولی این همان تفاوت بزرگ است میان کسانی که چیزهای زیادی برای از دست دادن دارند و امثال شاهرخی که چیزی جز زنجیرهایشان برای از دست دادن ندارند. دیگر حتا مادر هم ندارند.
مادر شاهرخ مرد و من به جای متاسف بودن ، شرمنده ام.
منبع: فیسبوک محمد غزنویان، فعال حقوق کودک
مادر شاهرخ مرد و من به جای متاسف بودن ، شرمنده ام.
منبع: فیسبوک محمد غزنویان، فعال حقوق کودک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر