Statement from prison by Iranian labour activist Shahrokh Zamani to workers’ organisations around the world, in Egypt, Tunisia, Russia, Japan and other Asian countries
Fellow workers!
 Please accept my and other working-class detainees’ sincere greetings from the infernal prisons of the Islamic regime in Iran. I, Shahrokh Zamani, member of the Painters’ Union of Tehran and the Committee to Pursue the Establishment of Workers’ Organisations, along with tens of other worker activists, was sentenced to long-term imprisonment by the anti-worker Islamic regime merely for defending our legal rights such as the right to build organisation or to protest against the rightlessness of the working class in Iran. We are in the most horrible conditions and under physical and mental tortures in the dreadful prisons of the Islamic Republic. In order to protect the interests of a few clergy and military billionaires who are the parasites of the capitalist system in Iran and to preserve the slave-like exploitation of the 50 million members of the working-class family, this regime suppresses their slightest right in the most brutal form. For instance, all workers’ committees for setting up workers’ organisations, and independent unions (such as the Union of Workers of Tehran and Suburbs United Bus Company , Painters Union of Tehran, Union of Haft-Tapeh Sugar Cane Workers, Saqez Bakers’ Union, the Co-ordinating Committee to Help Form Workers’ Organisations, and the Committee to Pursue the Establishment of Workers’ Organisations) are suppressed.
With regard to the growing rightlessness of the workers and working people in Iran, I can point to the level of wages, which is one fourth of the poverty line, privatisation of production, service, education and health care and the turning of these sectors to a money sack for the mafia gangs of the regime, complete abolition of job security through the introduction of temporary and blank contracts for the benefit of capitalists and to the loss of workers, complete abolition of laws supporting workers in areas of social security and labour legislation in favour of capitalists, and turning the labour law into an authorisation to lay off workers, lifting customs duties for import of junk goods by the mafia gangs of the regime with oil-dollars, resulting in the annihilation of all production sectors and mass lay-offs, intensification of repression in the workplaces by Basij mercenaries and spies in the factories, offices and the Workers’ House, plundering of production, distribution, and consumer cooperatives by the mafia gangs, and the brutal suppression of strikes and any form of protest, particularly in the oil industry, machinery manufacture and Iran Khodrow auto factory, which shows the fear of the regime for workers.
Comrades!
The Islamic regime of Iran is an agent and collaborator of imperialist multinational corporations in carrying out the plans and policies of the IMF and the World Bank to increase the pressure on workers. To stand up to this growing organised suppression by the world capitalist class, the working class in Iran, as a battalion in the army of workers of the world, should know that it has common problems and causes with the working class in the other parts of the world, and that consequently, it should arm itself against the attacks of its class enemy through the building of an international front based on the fundamental political-economic demands of the working class.
Worker sisters and brothers!To appease the world capitalist class, the Islamic regime, although a member of the International Labour Organisation (ILO), neither attaches the least importance to the Conventions adopted by this organisation, nor even to its own laws such as the Labour Law and Article 26 of the Constitution. It nips any workers’ organisation and demand in the bud; it sentences arrested worker activists to long-term imprisonment in kangaroo courts of injustice without any respect to their basic rights, such as having a defence counsel or the opportunity to defend themselves, in the absence of the slightest independence of the judge, on orders from the inhumane infernal Ministry of Intelligence. I have been sentenced to 11 years, Rasoul Bodaghi to 6 years, Behnam Ebrahimzadeh to 5 years, Reza Shahabi to 6 years, Mohammad Jarahi to 5 years, and Pedram Nasrollahi to 3 years in prison. Worker activists are frequently subjected to intensive police oppression through persecution, expulsion from the job, and long-term imprisonment so that the working class in Iran stays leaderless and without organisation, and under the threat of unemployment and hunger produces more and more wealth for the capitalist class in Iran and the world.
We, jailed workers in Iran, call on all international workers’ organisations and workers’ organisations in various countries, especially in the Middle East and Asia, to array themselves against anti-worker regimes, particularly the Islamic Republic of Iran, and in every possible way increase the international pressure on this regime and strengthen the ranks of workers in Iran by showing their massive solidarity and support.
Workers have no other way but to unite and organise!
Workers of the world, unite!
Shahrokh Zamani
Gowhardasht Prison, Iran
7 January 2013
Translated by: Naser Shishehgar , Free Them Now! Campaign to Free Jailed Workers in Iran
***
بیانیه شاهرخ زمانی خطاب به تمام تشکّل های کارگری، اتحادیه ها و سندیکاهای کارگری مصر، تونس، روسیه، ژاپن و دیگر کشورهای آسیایی
هم طبقه ای ها!
سلام و درودهای صمیمانه من و دیگر زندانیان طبقه کارگر را از زندان های جهنّمی حکومت اسلامی پذیرا باشید. من شاهرخ زمانی از سندیکای کارگران نقاش و کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری، به همراه ده ها فعال کارگری دیگر، صرفاً به جرم دفاع از حقوق قانونی خود مانند حق تشکل و حقّ اعتراض به بی حقوقی طبقه کارگر ایران، توسط حکومت ضدکارگری جمهوری اسلامی به حبس های سنگین محکوم شده و در بدترین شرایط ممکن و زیر شکنجه های جسمی و روحی در زندان های مخوف جمهوری اسلامی به سر می بریم. این حکومت در جهت پاسداری از منافع تعداد اندکی میلیاردر روحانی و نظامی به عنوان انگل های سرمایه داری ایران؛ و در راستای بهره کشی برده وار از خانواده کارگری 50 میلیونی ایران، کوچک ترین حقوق قانونی آن ها را به وحشیانه ترین شکل ممکن سرکوب می کند. از جمله سرکوب کامل تمام کمیته ها، هیئت های موسسان و تشکل های مستقل کارگری از جمله سندیکای شرکت واحد تهران، نقاشان، نیشکر هفت تپه، خبازان سقّز، کمیته های پیگیری و هماهنگی و هرگونه انجمن و تشکل کارگری.
بی حقوقی رو به تزاید کارگران و زحمتکشان، شامل دستمزدهای در حدود یک چهارم خط فقر، خصوصی سازی تمام عرصه های تولید، خدمات، تحصیلات و آموزش، بهداشت و درمان و تبدیل تمام عرصه ها به کیسه ی پول باندهای قدرت و ثروت حکومت، نابودی کامل امنیت شغلی از طریق رواج قرار دادهای موقّت و سفید امضاء به زیان طبقه کارگر و به سود سرمایه داران، نابودی کلیه ی تامینات اجتماعی و قوانین حمایتی در قانون کار به نفع سرمایه داران و تبدیل قانون کار به اخراج نامه کارگران، برداشتن تعرفه های گمرکی برای واردات کالاهای بنجل به وسیله دلارهای نفتی توسط وابستگان حکومتی که نتیجه ای جز نابودی تمامی عرصه های تولید و بیکار سازی گسترده کارگران ندارد، اخراج های گسترده کارگران و تشدید خفقان و سرکوب در محیط کار توسط مزدوران و جاسوسان مستقر در بسیج کارخانه ها و ادارات و خانه کارگر در داخل کارخانجات و محیط کار و تولید، نابودی تعاونی های تولید و توزیع و مصرف و غارت توسط باندهای مافیایی، سرکوب وحشیانه هرگونه اعتراض و اعتصاب مخصوصاً در صنایع نفت و ماشین سازی و ایران خودرو که نشان از وحشت ضدکارگری حکومت می باشد.
هم زنجیریان!
حکومت اسلامی ایران، مباشر و شریک شرکت های چند ملّیتی امپریالیستی در پیاده کردن سیاست ها و طرح های صندوق بین المللی پول و بانک جهانی برای تشدید فشارها بر کارگران و زحمتکشان است. در مقابل تشدید هر چه بیش تر این سرکوب سازمان یافته طبقه سرمایه داری جهانی، طبقه کارگر ایران به عنوان گُردانی از ارتش کارگران جهان، باید بداند که با سایر اجزای جنبش طبقه کارگر آرمان و درد مشترک دارد و بایستی با ایجاد جبهه ای جهانی بر اساس خواسته های پایه ای سیاسی _ اقتصادی طبقه کارگر در جبهه واحد کارگری برای مقاومت در مقابل تهاجم دشمن طبقاتی، خود را تجهیز نماید.
برادران و خواهران کارگر!
حکومت اسلامی، در جهت خوش خدمتی برای طبقه سرمایه دار جهانی، به عنوان عضو سازمان جهانی کار کوچک ترین اهمیتی برای قوانین مصوب این سازمان و حتی برای قوانین مصوب خود مانند قانون کار و اصل 26 قانونی اساسی قائل نیست و هرگونه تشکل و خواسته کارگری را در نطفه خفه می کند؛ فعالین کارگری دستگیر شده را در غیاب کم ترین امکانات و رعایت حقوق ابتدایی شان نظیر داشتن وکیل مدافع و حق دفاع از خود، در بیدادگاه های فرمایشی، بدون کمترین درجه استقلال قاضی و به سفارش سازمان جهنمی و ضدبشری اطلاعات به حبس های سنگین محکوم می کنند. من شاهرخ زمانی به یازده سال، رسول بداغی عضو کانون صنفی معلمان به شش سال ، بهنام ابراهیم زاده به 5 سال، رضا شهابی به 6 سال و محمد جراحی به 5 سال ،پدرام نصرالهی به 3 سال و... حبس محکوم شده ایم. فعالین کارگری تحت پیگرد، با اخراج از کار و حبس های بلند مدت در سرکوب و خفقان شدید پلیسی نگه داری می شوند تا طبقه ی کارگر ایران بدون رهبری و تشکل در چنگال گرسنگی و بیکاری هر چه بیش تر برای طبقه سرمایه داران ایران و جهان تولید ثروت کنند. ما کارگران زندانی در ایران از تمام تشکّل های جهانی و داخلی در کشورهای مختلف به ویژه در خاورمیانه و دیگر کشورهای آسیایی می خواهیم آگاهی و صفوف مبارزاتی خود را علیه حکومت های ضدکارگری مخصوصاً جمهوری اسلامی محکم تر کنند و به هر طریق ممکن، با اعلام همبستگی و حمایت گسترده و به طرق گوناگون، فشار بین المللی را بر حکومت ضد کارگر جمهوری اسلامی افزایش داده و به تقویت صفوف متّحد کارگران ایران، یاری برسانند.
چاره ی کارگران وحدت و تشکیلات است!
کارگران جهان متحد شوید!
شاهرخ زمانی – زندان گوهر دشت
18/10/1391
منتشر شده توسط کمیته حمایت از شاهرخ زمانی |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر