رفقا، دوستان سلام و درودهای آتشین ما زندانیان کارگری را از زندانهای جهنمی
حافظان نظام سرمایه داری ایران پذیرا باشید . بزرگترین جرم و گناه نابخشودنی ما در
نظر پاسداران اسلامی نظام سرمایه داری ایران تعلق و دفاع طبقاتی ما از منافع هم
زنجیرانمان، مخصوصا" خواست حق اعتصاب و حق تشکل می باشد . بر هیچ کس پوشیده
نیست که ما نیروی 12 میلیونی طبقه کارگر ایران به همراه خانواده های خود با جمعیت
50 میلیون نفری به عنوان اکثریت مطلق جامعه ایران شاغل در نفت و پتروشیمی ، ماشین
سازی ، حمل و نقل ، ساختمان ، کشاورزی و خدمات و کلیه عرصه های تولیدی ، مولد تمامی نعمتهای مادی و معنوی
جامعه می باشیم که خودمان کوچکترین بهره ای از دسترنجمان نمی بریم .
حکومت جمهوری اسلامی ایران به عنوان بخشی از طبقه سرمایه دار با تعیین حقوق
های یک چهارم خط فقر ، نابودی امنیت شغلی از طریق خصوصی سازی تمام اشکال تولید و توزیع
، تحصیل ، بهداشت و درمان ، واردات کالاهای بنجل و نابودی تمام عرصه های مولد و
بیکارسازی میلیونی و بالاخره با از بین بردن تمامی دستاوردهای مبارزات کارگران در
عرصه های اشتغال زایی ، تأمینات اجتماعی ، قوانین حمایتی و قانون کار، میهنمان
ایران را که یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان است به باتلاق و جهنم بیکاری ، فقر ،
گرانی و اعتیاد و فحشاو ... زحمتکشان و بهشت مولتی میلیاردرهای هزار فامیل روحانی
_ نظامی تبدیل کرده است .
این رژیم ضد کارگری با سرکوب هر شکلی
از مبارزه ، تشکل و فعالیت آگاهانه کارگری و اخراج و زندانی کردن کارگران و ایجاد
جو خفقان و حکومت نظامی در کارخانجات که اشکالی از خلع سلاح طبقه کارگر توسط پلیس
سیاسی ،بسیج و حراست و... است، تلاش می کند، مانع انسجام و سراسری شدن مبارزات
طبقاتی آنان به عنوان یک طبقه مبارز در مقابل طبقه و دولت سرمایه داری شود و
بیشترین ترس رژیم تشکلهای کارگری طبقه کارگر همچون سندیکاها . اتحادیه ها ، کمیته
ها و بالاخره حزب سیاسی طبقه کارگر می باشد که تنها از راه سازمان یابی سیاسی -
اقتصادی این طبقه در مقابل قدرت سازمان یافته و منضبط طبقه سرمایه دار می باشد
طبقه کارگر ایران در مقابل تهاجمات ضد بشری رژیم به تمام هستی خود ساکت ننشسته و
با اعتصابات و اعتراضات و با اتحاد و ایجاد تشکلهای مستقل صنفی مانند هفت تپه ،
شرکت واحد ، نقاشان تهران ، خبازان سقز و کمیته های کارگری تلاش کرده صفوف پراکنده
و نامنظم خود را بر پایه منافع طبقاتی سراسری خود بر اساس مطالبات اساسی حق تشکل ،
حق اعتصاب، حق اشتغال دائم ، حق اعتصاب ، تدوین قانون کار حق انتخاب نمایندگان کارگری تام
الاختیار در تمامی سطوح ، برچیده شدن نهادهای نظامی در محیطهای کار مخصوصا" حراست
و بسیج و غیره سامان دهد .
طبقه کارگر فقط با وحدت و تشکیلات می تواند در مقابل هجوم برنامه ریزی شده و یکدست طبقه سرمایه داری ایران
به مقاومت سراسری و هجوم سراسری برا ی به دست آوردن دستاوردهای از دست رفته خود
مخصوصا" امنیت شغلی دست یابد برای چنین منظوری اتحاد کارگران شاغل و بیکار
ضرورت حیاتی دارد .
حکومت ضد کارگری ایران با پیاده کردن سیاستهای نئولیبرالی صندوق بین المللی
پول ، بانک جهانی خصوصی سازی تولید، توزیع ،
تحصیل ، خدمات و درمان ، برداشتن گمرکات محلی برداشتن یارانه ها ، نابودی
امنیت شغلی عملا" همسو با تمام کشورهای سرمایه داری تلاش می کند بار بحران را
بر دوش طبقات زحمتکش بیاندازد . ما خانواده 50 میلیونی کارگران ایران به عنوان
گردانی از ارتش 5/2 میلیاردی کارگران جهان در مقابل حکومت جمهوری اسلامی
به عنوان شریک و مدافع شرکتهای چند ملیتی در بهره کشی خود هدف و منافع و
برنامه های مشترکی داریم .
برادران و خواهران :
طبقه کارگر ایران با سابقه بیش از 100
سال تجربه مبارزه در عرصه های مطالبات پایه ای مثل تدوین قانون کار انقلابی ایجاد
تشکلهای صنفی سیاسی که افتخار و سرآمد کارگران خاورمیانه و منطقه می باشد بهترین احزاب سیاسی از سال 1280
تا 1335 که نقش اساسی در مبارزات دمکراتیک مردم از جمله نفت ، آزادیهای مطبوعات ،
و اتنخابات و احزاب داشتند، تجربه شورای
کارگری در 1320 که از طریق چاپ متون کارگری با صدها اتحادیه و سندیکای کل کارگران
ایران را متحد و یکپارچه کرده بود و بالاخره گرانبهاترین تجربه طبقه کارگر ایران
که حتی سرآمد کشورهایی مانند ژاپن و کره می باشد تجربه 160 شورای کنترل و کمیته های
انقلاب در سال 57 تحت عنوان پایه و اساس
اعمال قدرت سیاسی کارگران و غیره و دیگر تجارب نشانگر سابقه درخشان مبارزاتی طبقه
کارگر در عرصه های مطالبات پایه و اساسی می باشد که باید در شرایط جدید هم در جهت
تشکل یابی سیاسی _صنفی خود به کار گیرند .
برای ایجاد تشکلهای طبقه کارگر یعنی اتحادیه و حزب سیاسی در شرایط حکومت نظامی،
از یک طرف ایجاد هسته ها و کمیته های مخفی در محل کار و زندگی کارگران برای ایجاد
سندیکا و اتحادیه و از طرف دیگر اتحاد آگاهانه محافل و سازمانهای سوسیالیستی بر
پایه فکر و برنامه عمل مشترک و اعتقاد به مبارزه طبقاتی و قدرت کارگران در جهت
ایجاد سازمان سیاسی کارگران اختصاص دارد در شرایطی که سرکوب عریان سندیکاها و
کمیته های علنی کارگران باب شده است مبارزه کارگران در صنوف و کارخانجات، فرسوده و
در جا می زند، نتوانسته و نمی تواند تأثیرگذار باشد، در شرایط تغییرات مهم سیاسی (مثل 88) طبقه کارگر ناظر بی طرف، دنبال
رو حوادث و جریانات سرمایه داری می شود در
شرایطی که مبارزات خورده کارانه ، پراکنده و بی برنامه طبقه کارگر نمی تواند این
طبقه را ازجهنم سرمایه داری نجات دهد. تنها با ایجاد حزب سیاسی طبقه کارگر مرکب از
انقلابی ترین نهادها و سازمانهای سوسیالیستی همچنین پیشروترین و جسورترین کارگران
در تمامی عرصه های کار و تولید می توان بر ضعف های کنونی غلبه کرد و طبقه کارگر را
به نیروی متحد سازمان یافته و با برنامه سراسری و تأثیرگذار و رهبر در رأس تمام
جنبشهای دمکراتیک قرار داد، برای چنین کار
مقدسی زمان را از دست ندهیم با تمام قوا باید پیش برویم.
بدون از دست دادن فرصت به سمت ایجاد حزب سیاسی و اتحادیه های کارگری دو جزء
جدایی ناپذیر تشکل طبقاتی کارگران حرکت کنیم.
برای ساختن حزب و اتحادیه ها در محل کار و زندگی کارگران باید اقدام به ایجاد هسته ها و کمیته های مخفی سازمانده حزب و
اتحادیه ها نمائیم.
چاره کارگران وحدت و تشکیلات است.
بر قرار باد پیوند جنبش سوسیالیستی با جنبش کارگری
زنده باد انقلاب
بر قرار باد تشکیلات شورایی دمکراتیک کارگران و
زحمتکشان
شاهرخ زمانی – زندان گوهر دشت
7/11/1391
تکثیر از : فریده جعفری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر