گزارش ها حاکی است که شاهرخ زمانی، از فعالان حقوق کارگران، روز یکشنبه ۲۲
شهریور ماه، «به علت سکته مغزی» در زندان رجایی شهر کرج «درگذشته است».
تقی محمودی، که وکالت شاهرخ زمانی را در خارج از کشور بر عهده گرفته بود،
به رادیو فردا گفت که از خبر درگذشت موکلش در زندان از طریق یکی از هم
پرونده ای های او مطلع شده است.
مصاحبه نقی محمودی با رادیو فردا را اینجا بشنوید.
سایت‌های کلمه و هرانا (ارگان مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران)، با
انتشار خبر درگذشت این فعال کارگری و نقاش ساختمان، مرگ او را «ناگهانی» توصیف
کرده‌اند.
وب سایت هرانا از قول یک
«منبع مطلع» نوشته است روز یکشنبه پس از آنکه شاهرخ زمانی برای هواخوری ظهر حاضر
نشد، هم‌بندی‌های او با رفتن سر تختش متوجه شده‌اند که او درگذشته است.
براساس این گزارش، تشخیص اولیه بهداری زندان در مورد علت مرگ این زندانی، سکته
مغزی بوده است.
بنابر همین گزارش‌ها، شاهرخ زمانی پنجمین سال حبس خود را «بدون مرخصی می‌گذرانده»
و طی این مدت حتی اجازه حضور در مراسم ازدواج دخترش یا خاکسپاری مادرش را هم
نیافته بود.
آخرین بار در خردادماه سال ۹۰
در تبریز بازداشت شد و ۳۶ روز را در زندان انفرادی محبوس بود و سپس در دادگاه
انقلاب تبریز به جرم «تبلیغ علیه نظام، تلاش برای ایجاد سندیکای کارگران نقاش و
تشکیل گروهی به قصد برهم زدن امنیت ملی» به ۱۱ سال زندان محکوم شد.
برپایه این گزارش‌ها، آقای زمانی چند بار در طول حبسش در زندان تبریز در
بندهای زندانیان غیرسیاسی به‌سر می‌برده و بارها دست به اعتصاب غذا زده بود.
آقای زمانی در سال های۹۱ و ۹۲ به زندان‌های یزد، تبریز، رجایی شهر کرج،
باردیگر تبریز، قزل‌حصار کرج و سرانجام در سال ۹۳ دوباره به زندان رجایی‌شهر
انتقال یافت. شاهرخ زمانی در سال ۷۲ نیز به
جرم فعالیت غیرعلنی سندیکای نقاشان ۱۸ ماه زندانی شده بود.
به گزارش سایت کلمه، این فعال کارگری در طول حبسش در نامه‌ای خطاب به
«سندیکاها، نهادهای حقوق بشری، انسان‌های آزادیخواه و احمد شهید، گزارشگر ویژه
سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران»، از «تهدید، ارعاب و رفتار غیرقانونی» با خود
و «شکنجه‌های» جسمی و روحیش در زمان بازداشت و بازجویی‌ها سخن گفته بود.
پیش از این در فروردین ماه سال گذشته سازمان
عفو بین الملل، با انتشار بیانیه‌ای، خواستار آزادی فوری و بدون قید
و شرط او شده بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر