تا کی ما کارگران باید
در جهنم اخراج ، بیکاری ، فقر و گرسنگی مافیا ثروت قدرت بسوزیم تا کی؟
عوامل جمهوری اسلامی ،مزدوران
طبقه سرمایه دار در زندان نیز دست از آزار و شکنجه
نمایندگان کارگران بر نمی دارند.
رفقا و دوستان کارگر :
در کشوری که ما کارگران طبقه 14 میلیونی با 50 میلیون
خانوار مولد تمامی مایحتاج حیاتی کل مردم هستیم آب ، برق ، گاز و نفت ، دارو ،
ماشین ، خانه و تغذیه ، بهداشت ، مسکن ، کامپیوتر، موبایل ، همه و همه نتیجه کار
طاقت فرسا و شبانه روزی ما کارگران در کارخانجات ، معادن ، ساختمان، مزارع و خلاصه
همه جا می باشد، اما عایدی ما از این همه درد و رنج جهت تولید در طول تاریخ بخصوص در
طول 35 سال عمر جمهوری اسلامی چه شده است؟
روز نامه ایران ارگان رسمی دولت در تاریخ اسفند 1391 به این
سوال این گونه جواب می دهد " حدود 65 تا 70 مولتی میلیادر عمدتا" داخلی
با 800 میلیارد دلار سرمایه ضمام کل کشور را در دستتان خود قبضه کردند" بله
با استناد به نوشته ارگان رسمی دولت، فقرا فقیرتر و سرمایه داران دلال حکومتی
ثروتمند تر شده اند، دولت های مدعی عدل و داد برای مصتضعفان چه اصول گرا و چه
اصلاح طلب با پیاده کردن سیاست های دیکته شده نهاد های امپریالیستی مانند صندوق (نزول
خواری) بین الملی پول علی رغم گرد و خاک عوامفریبانه استقلال و شعار های تو خالی
ضد استبدادی به نقل از مطبوعات حکومتی نتایج زیر را به بار آوردند :
فریب و تحمیل قرار داد های سفید امضا و موقت و نابودی
اشتغال دائم، تشدید بردگی کارگران به دست طبقه سرمایه دار، بر داشتن گمرکات مرزی
واردات کالا های بنجل توسط رانتخواران انگل دولتی با در آمدهای باد آورده نفتی، در
نتیجه ویرانی 75 در صد تولید و صنایع و بیکاری میلیونی کارگران مخصوصا" 43 در
صد جوانان، حذف و نابودی قوانین حمایتی و تامینات خدماتی اجتماعی از جمله قانون
کار ، بیمه های بیکاری ، از کار افتادگی و غیره ... ، تصویب دستمزد های یک چهارم
زیر خط فقر ، بر داشتن یارانه ها و پولی و خصوصی سازی یا به اصطلاح خودیمانی سازی
ارتباطات ، حمل و نقل، آب و برق ، گاز ، بهداشت و درمان ، آموزش و تحصیلات ، تفریح
و ورزش ،تبدیل تمامی این عرصه ها به دلالی
و کیسه پول سرمایه داران حاکم شده
است،حاصل و نتیجه عملکردهای بالا برای مردم ایران عبارت است از رتبه اول یا
دوم تورم و گرانی جهانی بی سوادی 11
میلیونی کودکان و فقرا ، رشد تصاعدی امراض خطر ناک از جمله ایدز، سانسور و خفقان
شدید پلیسی در منع و نابودی آزادی قلم ، بیان ، مطبوعات ، احزاب ، تشکل، تجمع و
اعتراض در نوکری به مافیای ثروت و قدرت است، همچنین از بین بردن کنترل از پایین بر
اقتصاد و سیاست و در نتیجه یکی از فاسد ترین سیستم های بورکراتیک دنیا با رتبه 157
از بین 170 کشور جهان از جهت اختلاس ، دزدی ، رشوه های هزاران میلیاردی مسئولین
حکومتی در بیمه ، بانکها ، تامین اجتماعی، صنایع مس ، پتروشیمی و نفت در عسلویه و
غیره ... را کسب کرده است، بطوریکه 150 هزار میلیارد تومان یعنی 1 چهارم کل
نقدینگی کشور بدهی اقا زاده ها و مافیای ثروت و قدرت است ، و در روز روشن و علنا" با گردن کلفتی این دزدان
هزار فامیلی حکومتی پس داده نمی شود، ضربات نزول خواری بانکی با بهره های 30 الی
40 درصدی در نابودی کامل تولید و اشتغال
توسط سرمایه داران طفیلی و دلال حکومتی پایه های اقتصادی را به نابودی کشانده است،
دخالت در زندگی و حریم خصوصی مردم از لحاظ انتخاب پوشش ، همسر ، کار ، رشته تحصیلی
و... با توسل به قوانین قرون وسطای مانند دیه ، قصاص و تشدید تبعیض و ستم جنسی ،
ملی و مذهبی و... فرهنگ، اطلاعات عمومی و علم را در جامعه به قهقرا برده و خرافات
را جایگزین می کند،برای جلوگیری از عکس العمل مردم در مقابل این همه نا عدالتی و
نابرایری سرکوب خشن ، زندان و اعدام های گسترده ، هر گونه صدای حق طلبی و آزادی
خواهی و برابری طلبی را هر روز گسترده تر از روز قبل کرده اند، در نتیجه سیاست های ضد بشری بالا 77 میلیون
انسان با 80 در صد زندگی زیر خط فقر با بالاترین آمار افسردگی ، خودکشی ، اعتیاد
،طلاق، تن فروشی ، تصادفات، بیماریهای لاعلاج و مرگ و میر ، جرم و جنایت و زندان ،
ایران به دو مین کشور غمگین دنیا تبدیل شده است، و دهمین کشور معدن دار جهان به
بهشت مولتی میلیادر های دزد و غارت گر و جهنم کارگران و ستم دیدگان تبدیل شده است .
کارگران ، هم زنجیران
:
در مقابل این همه اجحاف و حق کشی این همه تبعیض و نا برابری
طی دو ماه گذشته دیوان عدالت اداری دلواپسان میلیادرهای حکومتی شکایت کارگران به
خاطر کمی دستمزد را دیوان عدالت اداری رد کرده است و همچنین شورای نگهبان قانون
اساسی در حمایت از مافیای ثروت و قدرت بیمه بیکاری کارگران را برای چندمین بار رد
کرد، تا عداوت و دشمنی علنی خود را با 50 میلیون خانواده کارگری در خدمت به 70 تا 80
مولتی میلیادر به نمایش بگذارد. تا همچنان کودکان ما در حسرت نان و گرسنگی و فلاکت
دست و پا بزنند، اما کارگران از شورای نگهبان مدافع مستقیم میلیادرها می پرسند،
آقایان عضو شورای نگهبان، شما چرا به اجرا نشدن فصل سوم قانون اساسی مخصوصا"
در رابطه با تحصیل ، درمان ، مسکن رایگان و داشتن شغل شرافت مندانه با حقوق شایسته
برای یک زندگی انسانی ایراد نمی گیرید؟
چرا نمی پرسید به چه علت فقط امسال نزدیک به330 هزار از
کودکان کارگران از تحصیل باز ماندند؟ ولی به بیمه بیکاری که در عقب مانده ترین
کشور ها هم اجراء می شود و شامل کارگران می شود که به حساب مافیای ثروت و قدرت با
رانتهای دولتی و واردات کالاهای بنجل و نابودی 75 در صد تولید داخلی بیکار شده اند
ایراد گرفته رد می کنید؟
قوه قضایی شما اسم غارت گران هزاران میلیاردی را که محاربین
واقعی هستند و باعث نداری و فقر و اعتیاد درسطح عمومی و جرم و جنایت می شوند را
فقط با حرف اول نامشان ذکر می کند، اما در مقابل دو جوان را به جرم دزدی 70هزار
تومان برای درمان مادرشان دار می زنند.
چرا به اصل 22 قانون اساسی تا حق نقد و نفی جمهوری اسلامی و
اصل 26 در تاسیس احزاب و تشکل های صنفی ، اصل 27 در برگزاری اعتصابات و تظاهرات ،
و مقاوله نامه های 98و 87 سازمان جهانی کار مورد تایید و عضویت جمهوری اسلامی در
ایجاد تشکل های کارگری مستقل، بدون دخالت و اجازه دولت اعتقاد نداشته و به مضاقتان
خوش نمی اید؟
ضمن منع و سرکوب آزادی های مشروع و قانونی فعالین و تشکل
های کارگری با دستگیری و زندان در زندانها نیز دست از سر آنها بر نمی دارید؟
مجلس شما جدیدا" در قانون احزاب در 22 ماده بر خلاف
ماده 26 قانون اساسی با مقعید کردن احزاب به پیروی و اطاعت مطلق از رهبری و ولایت
مطلقه حتی اجازه ایجاد احزاب را به حکومتیان هم نداده و از انها سلب کرده، کجای
دنیا حتی در فاشیست ترین حکومت ها دیده شده که فقط راس هرم ثروت و قدرت اجازه
ایجاد حزب را داشته باشند؟ البته برای ما کارگران پوسیده نیست در کشوری که به
اعتراف مطبوعاتش 70 تا 80 مولتی میلیادر 77 میلیون انسان را در چنگال خود می
فشارند باید در مقابل تیره روزی و مسکنتی که بر مردم تحمیل کرده است و باعث رشد خشم
و تنفر و انزجار 99 در صدی ستم دیدگان شده است، باید بر خود بلرزند و برای مقابله
با خیز انقلابی و مردمی علیه پایه های ظلم و نا برابری چنین کارهای جنایت کارانه
ای را مرتکب شود، سربازان گمنام غارتگران ثروت های ملی در ترس از ویرانی بهشت
اربابانشان، ابتدای ترین قوانین جاری کشور را به صورت خودسر و قانون شکنانه، با
سرکوب تشکل های صنفی – سندیکای زیر پا می
گذارند، با دستگیری بدون حکم قضایی فعالین انها و دادن حکم های سفارشی سنگین توسط
قضات فرمایشی محاکمه می کنند، نمایندگان قانونی کارگران را در جهنمی ترین زندانها
و محروم از تمامی حقوق مرسوم و قانونی مانند : ازادی مشروط ، ملاقات حضوری، تلفن،
کمترین مدت هوا خوری و غذای نامناسب در شرایط مرگ تدریجی نگه می دارند.
مگر خواست قانونی رضا شهابی با 50 روز اعتصاب غذا غیر از
اجرایی قانون آزادی مشروط دادن مرخصی استعلاجی و اجرایی قانون 134 تعجمی و اعتراض
به تبعید بدون حکم قضایی به زندان رجایی شهر نمی باشد؟
مگر بهنام ابراهیم زاده چه گناهی کرده است که دوباره تفهیم
اتهام می گردد؟
مگر خود من که بدون سند اتهامی و بدون بازجویی به 11 سال
محکوم شده ام چه جنایتی مرتکب شده ام که به شکایت های متعدد من برای اعاده دادرسی
جواب رد داده می شود؟
تنها گناه ما فعالین کارگری ایجاد تشکل های سندیکای -
قانونی برای تحقق و دفاع از حقوق قانونی کارگران مانند امنیت شغلی ، مزد شایسته یک
زندگی انسانی، حق اعتصاب ، حق ایجاد تشکل های سندیکای بوده است.
دوستان کارگر و
همرزمان سندیکای :
این مهمترین تجربه تاریخ 200 ساله مبارزه طبقاتی ما کارگران علیه بهره کشی نظام سرمایه
داری است، که چاره ما کارگران در مقابل قدرت متحد طبقات استثمارگر برای مقابله با
بردگی اقتصادی - سیاسی ، بهره کشی و گرسنگی کودکانمان وحدت و تشکیلات بعنوان یک
طبقه سراسری و ملی و جهانی است.
حق گرفتنی است نه دادنی!!!
گام نخست در ارتقاع اگاهی و تشکل طبقاتی مان در مبارزه
سازمان یافته علیه نظام سرمایه داری و عوامل و ابزار های ان، ایجاد اتحادیه های
سراسری ( فدراسیون) بعنوان تنها ابزار کسب مطالبات قانونی و صنفی می باشند، برای
رسیدن به این هدف مقدس ایجاد هیات های موسس سندیکایی کارگری در محیط های کار و
اشتغال ضرورت حیاتی دارند.
همقطاران :
همه کارگران منطقه و جهان در رسیدن به تشکل های سراسری، یار
و یاور ما هستند، برای تقویت اتحاد و مبارزه خود و برای غلبه بر پراکندگی و تشتت
صفوف مبارزاتمان با تمام توان :
پیش بسوی ایجاد تشکل
های سراسری
زندان رجایی شهر
شاهرخ زمانی
عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری
و عضو هیات باز گشایی سندیکای نقاشان تهران
و عضو هیات موسس سندیکای نقاشان استان کرج
2/5/1393
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر