امروز 20 فروردین ماه 1393، شماری از فعالین «شبکۀ همبستگی کارگری» و «احیای مارکسیستی» طی فعالیتی مشترک اقدام به پخش پوسترهایی در حمایت از شاهرخ زمانی، فعال کارگری زندانی، در سطح منطقه ای از تهران نمودند.
«شاهرخ زمانی»، عضو هیأت مدیرۀ کمیتۀ پی‌گیری برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری و هیأت بازگشایی سندیکای کارگران نقاش ساختمان، اولین ماه اعتصاب غذای خود را در زندان پشت سر گذاشت. این فعال کارگری که پیش‌تر در سالن ۱۲ زندان رجایی‌شهر کرج نگهداری می‌شد، از روز بیستم اسفند ماه سال گذشته به زندان قزلحصار کرج منتقل شده است. بدین ترتیب وی که از روز ۱۷ اسفند ماه در همبستگی با دراویش زندانی در اعتصاب غذا به سر می‌برد، پس از انتقال به قزلحصار اعتصاب غذایی را که قرار بود ۳ روزه باشد، نشکسته و در اعتراض به این تبعید غیرقانونی و با مطالبۀ بازگشت به زندان رجایی‌شهر کرج اعتصاب خود را ادامه داده است.
به علاوه «شبکۀ همبستگی کارگری» در سطح بین المللی نیز اقداماتی را در حمایت از و همبستگی با این کارگر زندانی داشته است که مورد آخر آن بیانیۀ «انجمن همبستگی بین المللی کارگران» ترکیه و کمپین یک صدهزار امضای «اتحاد برای رهایی کارگر» در انگلستان است.
این اقدامات حمایتی در داخل و خارج کشور، هرچند از نظر ایجاد اعتماد به نفس در میان فعالین کارگری زندانی و خانواده های آن ها به طور اخص و ایجاد آگاهی عمومی از وضعیت آنان در سطح جامعه به طور اعم، لازم و ضروری هستند و بی تردید یک وظیفۀ طبقاتی به شمار می روند، اما قطعاً به هیچ رو کافی نیستند. بدیهی است که ما با نیرو و امکانات بسیار محدود قادر به آن چه که می بایست انجام شود، نیستیم. اصولاً چنین فعالیت هایی نمی تواند به تنهایی به عهدۀ یک نیرو با امکانات محدود باشد، اما ما علاوه بر تأمین هدف از قبل تعیین شده در راستای کمپین حمایتی از فعالین کارگر زندانی، در عین حال قصد نشان دادن الگوهای عملی فعالیت حمایتی به سایر بخش های فعالین را نیز داشته ایم.
بدون شک فعالیت های حمایتی باید به طور مداوم، در سطح وسیع تر، با هماهنگی و کاربرد ابتکار عمل های بیشتری صورت بگیرند. امید است که با تداوم و گسترش دامنۀ حمایت های عملی از سوی سایر فعالین کارگری نیز فشار لازم جهت آزادی شاهرخ زمانی، رضا شهابی و دیگر فعالین کارگری و سیاسی زندانی ایجاد گردد. در شرایط کنونی که جنبش کارگری، هم از سرکوب شدید حکومتی و هم از افتراق و سایر ضعف های درونی خود آسیب می بیند، این اِعمال فشار عملی نخواهد بود مگر با «اتحاد عمل» گسترده میان تمامی نیروهای چپ و فعالین کارگری حول حمایت از تمامی زندانیان سیاسی و مطالبۀ آزادی آنان به عنوان یک خواست مشترک.
پیش به سوی اتحاد عمل!
پیش به سوی آزادی تمامی فعالین سیاسی و کارگری زندانی!
کارگر زندانی، زندانی سیاسی، آزاد باید گردد!
کارگران ایران تنها نیستند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر