روز همبستگى جهانى كارگران گرامى باد
در
مقطعي از تاريخ اين جامعه هستيم كه مشكلات عديده اي مانند تورم، بيكاري،
قراردادهاي موقت و سفيد امضاء، گراني سرسام آوري، سياستهاي ناكارآمد اقتصادي و
غيره گريبان كارگران اين جامعه را گرفته و زندگي را بر آنها تباه كرده است. طوري
كه با وضعيت گراني اي كه كارگران با آن روبرو هستند، حتي آن تعداد از كارگراني كه
كار هم مي كنند امكان سير كردن شكم كودكان خود را هم ندارند. در كنار اين وضعيت،
سياستهاي ناكارآمد اقتصادي نيز روز به روز بر مشكلات كارگران در اين جامعه مي
افزايد. كارگران روز به روز فقيرتر مي شوند و در عوض تعداد بسيار كمي، به كمي
تعداد انگشتان دو دست، چنان ثروتهاي بادآورده اي به هم زده اند كه به قول معروف
پول پارو مي كنند. اين ثروت اما حاصل كار و استثمار وحشيانه بيش از پنجاه ميليون
كارگر در اين جامعه است.
اين ثروت بادآورده اما حاصل سركوبها، دسيسه ها و پرونده سازي هاي بر عليه كارگران معترض و فشار آوردن فيزيكي و روحي هر چه بيشتر بر فعالين كارگري دربند، از جمله شاهرخ زماني، رضا شهابي، بهنام ابراهيم زاده و غيره است.
در اول ماه مه فرخنده، روز همبستگي جهاني كارگران، بايد به اين وضعيت اعتراض كرد و در كنار مطالبه رفاه و آسايش، خواهان آزادي بي قيد و شرط همه فعالين كارگري دربند باشيم. اول ماه مه بهترين فرصتي است كه نيروي پراكنده، اما به شدت معترض خود را متحد و يكپارچه كنيم و به اين وضعيت و اين زندگي غيرانساني كه به بخش وسيعي از اين جامعه تحميل شده است، اعتراض كنيم. به دسيسه ها و پرونده سازيها در بيدادگاههاي فرمايشي رژيم و به اذيت و آزار فعالين كارگري دربند اعتراض كنيم و خواهان پايان يافتن اين وضعيت باشيم.
من به نوبه خود روز جهاني كارگر را به تمامي كارگران و فعالين كارگري، بخصوص فعالين كارگري دربند و همچنين تشكل و نهادهاي كارگري شادباش مي گويم و با آنها عهد و پيمان مي بندم كه در مبارزه و اعتراض براي آزادي آنها و رهايي كارگران از اين وضعيت دريغ نخواهم كرد.
در پايان باز هم همان شعار هميشگي كارگران: چاره رنجبران وحدت تشكيلات است
اسماعيل فتاحى كارگر جوشكار ساختمان تبريز 1393/2/2
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر