با اقدامی مشترک میتوان فشار بر فعالین کارگری را کاهش داد
با اقدامی مشترک میتوان فشار بر فعالین کارگری را کاهش داد
روند دستگیری و زندانی کردن فعالین کارگر و معلم طی چند ماه گذشته ابعاد گسترده ای یافته است. اجرایی کردن حکم زندان جعفر عظیم زاده، بازداشت و بلاتکلیفی اسماعیل عبدی دبیر کانون صنفی معلمان، دستگیری و اجرای حکم زندان محمود بهشتی، صدور حکم زندان طولانی مدت برای محمود صالحی و تمدیدی دوره زندان رسول بداقی و سایر فشارها بر فعالین کارگری و اجتماعی، از جمله مواردی است که اگر هم اکنون به مقابله با آنها اقدام نشود، توسط حکومت به سایر فعالین جنبش مزدبگیران نیز گسترش خواهد یافت.
جعفر عظیم زاده پیش از این هم در جریان بازجو یی ها توسط دستگاه امنیتی و قضایی برای اعلام انحلال اتحادیه آزاد تحت فشار قرار گرفته بود، اجرای حکم ۶ سال زندان که توسط قاضی صلواتی برای این فعال کارگری صادر شده است در حقیقت مجازات این فعال کارگری به دلیل سرپیچی از خواسته های دستگاه های امنیتی و قضایی است. ابلاغ حکم ۹ سال زندان به محمود صالحی نیز به دلایلی مشابه با جعفر عظیم زاده، تلاش دستگاه های امنیتی حکومت سرمایه داران برای خانه نشین کردن فعالان کارگری است.
علاوه بر فشارهای شغلی و اقتصادی، سیاست دور کردن فعالان کارگری از محیط های کار و تولید و فعالیت های اجتماعی، سالها است که به سیاست اصلی حکومت تبدیل شده است. زندانی کردن، تبعید و یا ایجاد فضای رعب و وحشت برای فعالان کارگری و اجبار به مهاجرت از روش های نهادها و ارگانهای مختلف حکومت برای جلوگیری از متشکل شدن کارگران و مزدبگیران است.
موثرترین عکس العمل در تقابل با چنین شرایطی ، اقدامات جمعی و متشکل فعالین و تشکلهای کارگری و تشکلهای متفاوت معلمان در اعتراض به این وضعیت است. مسلما اقدامات فردی فعالین دربند و یا تشکلهای مرتبط با این فعالین و یا تلاش های فردی و گروهی پراکنده ، میتواند در مقابله با این شرایط تا حدودی موثر باشد، اما تنها اقدامات سراسری و هماهنگ کلیه تشکلها و فعالین کارگری و معلمان میتواند، حکومت سرمایه داران و ارگانهای دولتی و قضایی آن را به عقب نشینی وادار کند.
علیرغم دامن زدن و تشدید فضای امنیتی توسط نیروهای انتظامی وامنیتی ، به بهانه مقابله با تروریسم، اما شرایط عمومی حکومت به گونه ای نیست که بتواند نسبت به اعتراضات داخلی و بین المللی به وضعیت کارگران و معلمان زندانی بی توجه باشد.اعتراض های داخلی و بین المللی از سوی مجامع ، اتحادیه ها و تشکلهای کارگری میتواند فشاری جدی بردولتی باشد که تلاش دارد چهره ای معقول در عرصه جهانی از خود به نمایش بگذارد.
از آنجا که این فشارها و دستگیریها بر فعالین کارگری و آموزگاران، بر همه گرایش ها و تشکلها ی موجود در این عرصه، به یکسان اعمال میشود و حکومت برای سرکوب جنبش اجتماعی مزدبگیران، تفاوتی میان گرایش های مختلف قایل نیست، مقابله با این شرایط نیز اقدام مشترک همه تشکها و فعالین اجتماعی طیف های مختلف را طلب میکند.
در شرایط کنونی تشکلهای کارگری و معلمین، در مقابله با تهاجم دستگاههای مختلف دولتی و قضایی به فعالین این عرصه ها، میتوانند با محوریت کارگران و معلمان زندانی، کارزار موثری را سازماندهی کنند. این کارزار با در دستور قرار دادن اقدامات عملی، تجمعات و فعالیت رسانه ای، میتواند همبستگی جهانی واقدامات داخلی در جهت حمایت از کارگران و معلمان زندانی را به نحو مطلوبی هدایت و تجمیع نماید.
چنین کارزاری بدون توجه به تفاوت های نظری و گرایشی، با تمرکز بر مسئله کارگران و معلمان زندانی و سازماندهی اقدامات متفاوت ، فردی و جمعی ، زمینه ساز اقداماتی گسترده تر در مقابله با سرکوب جنبش کارگری خواهد بود و تاثیر اعتراضات به دستگیری و زندانی کردن فعالین اجتماعی را موثرتر خواهد کرد.
کارزار پشتیبانی از کارگران ایران
۲۰ آذرماه ۹۴
karzarpki@jmail.com
روند دستگیری و زندانی کردن فعالین کارگر و معلم طی چند ماه گذشته ابعاد گسترده ای یافته است. اجرایی کردن حکم زندان جعفر عظیم زاده، بازداشت و بلاتکلیفی اسماعیل عبدی دبیر کانون صنفی معلمان، دستگیری و اجرای حکم زندان محمود بهشتی، صدور حکم زندان طولانی مدت برای محمود صالحی و تمدیدی دوره زندان رسول بداقی و سایر فشارها بر فعالین کارگری و اجتماعی، از جمله مواردی است که اگر هم اکنون به مقابله با آنها اقدام نشود، توسط حکومت به سایر فعالین جنبش مزدبگیران نیز گسترش خواهد یافت.
جعفر عظیم زاده پیش از این هم در جریان بازجو یی ها توسط دستگاه امنیتی و قضایی برای اعلام انحلال اتحادیه آزاد تحت فشار قرار گرفته بود، اجرای حکم ۶ سال زندان که توسط قاضی صلواتی برای این فعال کارگری صادر شده است در حقیقت مجازات این فعال کارگری به دلیل سرپیچی از خواسته های دستگاه های امنیتی و قضایی است. ابلاغ حکم ۹ سال زندان به محمود صالحی نیز به دلایلی مشابه با جعفر عظیم زاده، تلاش دستگاه های امنیتی حکومت سرمایه داران برای خانه نشین کردن فعالان کارگری است.
علاوه بر فشارهای شغلی و اقتصادی، سیاست دور کردن فعالان کارگری از محیط های کار و تولید و فعالیت های اجتماعی، سالها است که به سیاست اصلی حکومت تبدیل شده است. زندانی کردن، تبعید و یا ایجاد فضای رعب و وحشت برای فعالان کارگری و اجبار به مهاجرت از روش های نهادها و ارگانهای مختلف حکومت برای جلوگیری از متشکل شدن کارگران و مزدبگیران است.
موثرترین عکس العمل در تقابل با چنین شرایطی ، اقدامات جمعی و متشکل فعالین و تشکلهای کارگری و تشکلهای متفاوت معلمان در اعتراض به این وضعیت است. مسلما اقدامات فردی فعالین دربند و یا تشکلهای مرتبط با این فعالین و یا تلاش های فردی و گروهی پراکنده ، میتواند در مقابله با این شرایط تا حدودی موثر باشد، اما تنها اقدامات سراسری و هماهنگ کلیه تشکلها و فعالین کارگری و معلمان میتواند، حکومت سرمایه داران و ارگانهای دولتی و قضایی آن را به عقب نشینی وادار کند.
علیرغم دامن زدن و تشدید فضای امنیتی توسط نیروهای انتظامی وامنیتی ، به بهانه مقابله با تروریسم، اما شرایط عمومی حکومت به گونه ای نیست که بتواند نسبت به اعتراضات داخلی و بین المللی به وضعیت کارگران و معلمان زندانی بی توجه باشد.اعتراض های داخلی و بین المللی از سوی مجامع ، اتحادیه ها و تشکلهای کارگری میتواند فشاری جدی بردولتی باشد که تلاش دارد چهره ای معقول در عرصه جهانی از خود به نمایش بگذارد.
از آنجا که این فشارها و دستگیریها بر فعالین کارگری و آموزگاران، بر همه گرایش ها و تشکلها ی موجود در این عرصه، به یکسان اعمال میشود و حکومت برای سرکوب جنبش اجتماعی مزدبگیران، تفاوتی میان گرایش های مختلف قایل نیست، مقابله با این شرایط نیز اقدام مشترک همه تشکها و فعالین اجتماعی طیف های مختلف را طلب میکند.
در شرایط کنونی تشکلهای کارگری و معلمین، در مقابله با تهاجم دستگاههای مختلف دولتی و قضایی به فعالین این عرصه ها، میتوانند با محوریت کارگران و معلمان زندانی، کارزار موثری را سازماندهی کنند. این کارزار با در دستور قرار دادن اقدامات عملی، تجمعات و فعالیت رسانه ای، میتواند همبستگی جهانی واقدامات داخلی در جهت حمایت از کارگران و معلمان زندانی را به نحو مطلوبی هدایت و تجمیع نماید.
چنین کارزاری بدون توجه به تفاوت های نظری و گرایشی، با تمرکز بر مسئله کارگران و معلمان زندانی و سازماندهی اقدامات متفاوت ، فردی و جمعی ، زمینه ساز اقداماتی گسترده تر در مقابله با سرکوب جنبش کارگری خواهد بود و تاثیر اعتراضات به دستگیری و زندانی کردن فعالین اجتماعی را موثرتر خواهد کرد.
کارزار پشتیبانی از کارگران ایران
۲۰ آذرماه ۹۴
karzarpki@jmail.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر