یکشنبه
٢٢ شهریور ۱٣٩۴، کارگران و مردم زحمتکش در ایران در مرگ همرزم دلیر و وفادار خود
شاهرخ زمانی به سوگ نشستند. رفیق شاهرخ در تمامی سال ها و همۀ لحظاتی که در درون
زندان های سرمایه داران حاکم، زیر شدیدترین فشارهای جسمی و روحی قرار داشت، عمق
مبارزۀ همه جانبۀ کارگران علیه ستم و استثمار را، رو در رو به دشمنان طبقاتی خود
نشان داد و مرگش که بی شک مسئول آن به طور کامل رژیم حاکم است، پیامد چنین رزمی
بود.
او
نیز همچون سایر کارگران آگاه می دانست و تأکید داشت، کارگری که در تعیین وضعیت خود
کوچکترین حقی ندارد، از تشکل مستقل خود محروم است، پرداخت دستمزد حداقلی اش شامل
مرور زمان است، امنیت شغلی ندارد و غیره و غیره، راهی جز تغییر این اوضاع نکبت بار
ندارد. آری رژیم اسلامی قرون وسطایی حاکم، مبارزه با شرایط ضد انسانی مسلط در
ایران را که توسط شاهرخ زمانی و کارگران امثال او صورت می گیرد، توسط مراجع امنیتی
و دادگاه های فرمایشی خود «جرم ِ» نابخشودنی
و سزاوار تازیانه، زندان و مرگ می داند!
اما
با اجرای سیاست سرکوب و حذف، این مبارزۀ بر حق اکثریت کارگری و زحمتکش برای
مطالبات انبوه، از مسایل روزمره گرفته تا زیر و رو نمودن بساط ضد انسانی حاکم،
متوقف نخواهد شد. همان گونه که سیر تاریخ پُر افت و خیز و رو به پیش مبارزات جنبش
کارگری – انقلابی تاکنون مؤید این واقعیت است.
کارگران
و زحمتکشان ایران یک قدم از مبارزۀ گسترده ای که شاهرخ زمانی به آن اعتقاد راسخ
داشت، عقب ننشسته و مبارزۀ متحد و متشکل خود را علیه سرمایه داران سوداندوز و
جنایتکاری که تنها کارکردن تا پای جان ِکارگر مطیع و ناآگاه را می طلبند، تداوم می
بخشند. مرگ کارگر زندانی شاهرخ زمانی برگی فراموش نشدنی از پروندۀ خونبار جنبش
کارگری ایران است که باید تمامی ابعاد آن افشا و روشن گردد.
زنده
باد یاد و راه شاهرخ زمانی
زنده
باد اتحاد و همبستگی کارگران
٢۴ شهریور ۱٣٩۴
کارگران
پروژه های پارس جنوبی
فعالان
کارگری جنوب
فعالان
کارگری ضد سرمایه داری گیلان
جمعی
از کارگران پتروشیمی های منطقه ویژه ماهشهر و بندر امام
بخشی
از کارگران محور تهران – کرج
فعالان
کارگری شوش واندیمشک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر