اعترافات یک مقام بلند پایه حکومتی درباره اوضاع فاجعه بار کارگران
مطابق مطالب منتشره توسط خبرگزاری شبه حکومتی ایلنا(خبربا کد 312024 و 319498) ، حسین کمالی که یکی از مقامات بلند پایه ی حکومتی ایران بوده و هست زبان به اعتراف درباره ی اوضاع فاجعه بار معیشتی کارگران در ایران گشوده است.
حسین کمالی، در دولت های ششم تا هشتم وزیر کار وهمچنین درسه دوره نخست مجلس، نماینده مجلس از تهران و همزمان دبیر کل تشکل ضد کارگری " خانه کارگر" بوده و هم اکنون نیز دبیر کل تشکل ضد کارگری موسوم به " حزب اسلامی کار" و همزمان مشاور رئیس تشخیص مصلحت نظام است.
حسین کمالی میگوید (نقل به مضمون) که کارگران در چنین اوضاع اقتصادی و با وجود چنین مشکلات معیشتی در واقع زندگی نمیکنند، بلکه تنها زنده اند و دستمزد و قدرت خرید آنان پیوسته در حال کاهش است. وی اعتراف میکند که : اگر چه در کل جهان شکاف طبقاتی و فاصله ی بین " غنی " و " ضعیف ( فاصله طبقاتی ) در حال افزایش است، اما شرایط برای کارگران در ایران از سایر نقاط دنیا وخیم تر و بدتر است.
کمالی که خود سالیان سال از قانون گذاران و مجریان ارگان ها و نهادهای دولتی و برای مدتی در راس تشکل های ضد کارگری بوده و هست و یکی از عوامل مسقیم و جدی سرکوب کارگران و فعالان کارگری، طی چند دهه اخیر بوده است، اعتراف میکند که نسبت درآمدی بین افراد مختلف جامعه، عددی بین 50 تا 100 برابر است.
کمالی ضمن اعتراف به اینکه بودجه کلان حاصل از درآمد های نفتی، برخلاف گفته ی مسوولان که ادعا کرده بودند بین افراد جامعه تقسیم خواهد شد، تماماً نصیب افراد خاص و دارایان جامعه شده است. وی همچنین به سیاست های فریبنده ی مبارزه با مفاسد اقتصادی می پردازد که به هیچ عنوان به این نتیجه منتج نشده که ثروت های عمومی جامعه حتا از لیست 9000 نفره ی بدهکاران عمده ی سیستم بانکی باز پس گرفته شود.
کمالی با اشاره به آمارهای اعتیاد، اوضاع سخت معیشتی معلمان، بیمه های ناکارآمد اجتماعی و از جمله نقص جدی بیمه بیکاری کارگران و موارد بسیاری از این دست در واقع به بخشی از اوضاع فلاکت بار طبقه کارگر ایران اعتراف کرده است.
اگر چه نامبرده پس از اعتراف به اوضاع فلاکت بار معیشتی کارگران تلاش میکند راه حل را در تقویت جناح سیاسی طلب اصلاح طلب و کمک به تقویت جایگاه آنها در مجلس خلاصه کند اما کارگران و فعالان کارگری نیک میدانند که کمالی و جناح متبوعش همچون رقبای اصولگرای انها تنها و تنها در بزنگاه های انتخاباتی دست به افشای سیاست های اقتصادی یکدیگر میزنند تا بلکه از این رهگذر بتوانند برای کسب رای بیشتر و در نتیجه تامین منافع ضد کارگری خود توفیق بیشتری کسب کنند.
کارگران و فعالان کارگری به خوبی با ماهیت ضد کارگری تشکل های چون " خانه کارگر" و " حزب اسلامی کار" و تشکل های ضد کارگری متصل به آن ها همچون شورای اسلامی کار، انجمن های صنفی و امثالهم آشنا هستند و یگانه راه کسب منافع کارگری و طبقاتی خود را در تقویت و ایجاد تشکل های مستقل کارگری و طبقاتی می دانند. در این راه جناح های مختلف سرمایه داری همگی با اتحاد و به شکل یکسان و شبیه به همی در سرکوب کارگران و فعالین کارگری و تشکل های مستقل رفتار کرده اند.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ضمن اعلام حمایت مجدد از کارگران و فعالین کارگری ای که در این راه مورد سرکوب قرار گفته اند از تمامی کارگران و تشکل های کارگری می خواهد که برای کسب مطالبات طبقاتی و کارگری خود بیش از پیش در راستای تقویت اتحاد طبقاتی کوشا باشند.
حسین کمالی، در دولت های ششم تا هشتم وزیر کار وهمچنین درسه دوره نخست مجلس، نماینده مجلس از تهران و همزمان دبیر کل تشکل ضد کارگری " خانه کارگر" بوده و هم اکنون نیز دبیر کل تشکل ضد کارگری موسوم به " حزب اسلامی کار" و همزمان مشاور رئیس تشخیص مصلحت نظام است.
حسین کمالی میگوید (نقل به مضمون) که کارگران در چنین اوضاع اقتصادی و با وجود چنین مشکلات معیشتی در واقع زندگی نمیکنند، بلکه تنها زنده اند و دستمزد و قدرت خرید آنان پیوسته در حال کاهش است. وی اعتراف میکند که : اگر چه در کل جهان شکاف طبقاتی و فاصله ی بین " غنی " و " ضعیف ( فاصله طبقاتی ) در حال افزایش است، اما شرایط برای کارگران در ایران از سایر نقاط دنیا وخیم تر و بدتر است.
کمالی که خود سالیان سال از قانون گذاران و مجریان ارگان ها و نهادهای دولتی و برای مدتی در راس تشکل های ضد کارگری بوده و هست و یکی از عوامل مسقیم و جدی سرکوب کارگران و فعالان کارگری، طی چند دهه اخیر بوده است، اعتراف میکند که نسبت درآمدی بین افراد مختلف جامعه، عددی بین 50 تا 100 برابر است.
کمالی ضمن اعتراف به اینکه بودجه کلان حاصل از درآمد های نفتی، برخلاف گفته ی مسوولان که ادعا کرده بودند بین افراد جامعه تقسیم خواهد شد، تماماً نصیب افراد خاص و دارایان جامعه شده است. وی همچنین به سیاست های فریبنده ی مبارزه با مفاسد اقتصادی می پردازد که به هیچ عنوان به این نتیجه منتج نشده که ثروت های عمومی جامعه حتا از لیست 9000 نفره ی بدهکاران عمده ی سیستم بانکی باز پس گرفته شود.
کمالی با اشاره به آمارهای اعتیاد، اوضاع سخت معیشتی معلمان، بیمه های ناکارآمد اجتماعی و از جمله نقص جدی بیمه بیکاری کارگران و موارد بسیاری از این دست در واقع به بخشی از اوضاع فلاکت بار طبقه کارگر ایران اعتراف کرده است.
اگر چه نامبرده پس از اعتراف به اوضاع فلاکت بار معیشتی کارگران تلاش میکند راه حل را در تقویت جناح سیاسی طلب اصلاح طلب و کمک به تقویت جایگاه آنها در مجلس خلاصه کند اما کارگران و فعالان کارگری نیک میدانند که کمالی و جناح متبوعش همچون رقبای اصولگرای انها تنها و تنها در بزنگاه های انتخاباتی دست به افشای سیاست های اقتصادی یکدیگر میزنند تا بلکه از این رهگذر بتوانند برای کسب رای بیشتر و در نتیجه تامین منافع ضد کارگری خود توفیق بیشتری کسب کنند.
کارگران و فعالان کارگری به خوبی با ماهیت ضد کارگری تشکل های چون " خانه کارگر" و " حزب اسلامی کار" و تشکل های ضد کارگری متصل به آن ها همچون شورای اسلامی کار، انجمن های صنفی و امثالهم آشنا هستند و یگانه راه کسب منافع کارگری و طبقاتی خود را در تقویت و ایجاد تشکل های مستقل کارگری و طبقاتی می دانند. در این راه جناح های مختلف سرمایه داری همگی با اتحاد و به شکل یکسان و شبیه به همی در سرکوب کارگران و فعالین کارگری و تشکل های مستقل رفتار کرده اند.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری ضمن اعلام حمایت مجدد از کارگران و فعالین کارگری ای که در این راه مورد سرکوب قرار گفته اند از تمامی کارگران و تشکل های کارگری می خواهد که برای کسب مطالبات طبقاتی و کارگری خود بیش از پیش در راستای تقویت اتحاد طبقاتی کوشا باشند.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
22 آبان 1394
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر