مطلب درج شده در نشریه اتحادیه کارگران ساختمان و... استرالیا در حمایت از شاهرخ زمانی

ضمن تشکر و قدر دانی از کارگران و اتحادیه کارگران ساختمانی استرالیا واز منصور رزاقی و بهروز 

ماهنامه "اتحاد" ارگان رسمی اتحادیه کارگران ساختمانی، جنگلبانی، معادن و انرژی، (Construction, Forestry, Mining and Energy Union) که به اختصار CFMEU، خوانده می شود، در پنجاه و هشتمین شماره خود در ماه دسامبر 2012، مقاله ای از فعالیت یکی از هماهنگ کنندگان این اتحادیه درباره وضعیت کارگر و زندانی سیاسی شاهرخ زمانی به همراه عکس های متعددی از همبستگی بین المللی کارگران نقاش ساختمانی در شهر سیدنی استرالیا از این رفیق دربندشان منتشر کرده است که در زیر می آوریم، این ماهنامه را از ادرس زیر هم می توانید دریافت کنید: www.cfmeunsw.asn.au

همبستگی جهانی

فعال باشید

به سفارت ایران در کانبرا به این شماره: 62907000-02 زنگ بزنید و بخواهید که شاهرخ زمانی را آزاد کنند. به سفارت جمهوری اسلامی ایران ایمیل بزنید:  consular@iranembassy.org.au و به حمله دولت به حقوق کارگران و آنهایی که برای آنها تلاش می کنند، اعتراض کنید. در حمایت از "زمانی" و دیگر زندانیان سیاسی به این آدرس ایمیل بزنید: freeshahrookh@gmail.com

هماهنگ کننده CFMEU، منصور رزاقی برای آگاهی رسانی درباره سرنوشت کارگر نقاش ایرانی، شاهرخ زمانی اعتراضات ترویجی را هدایت می کند. "زمانی"، عضو کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل های کارگری و سندیکای کارگران نقاش تهران، در 15 خرداد سال 1390 دستگیر و به 11 سال زندان محکوم شد. او به اتهام "تبلیغات علیه رژیم" محاکمه شد، اما رزاقی می گوید که گناه او دفاع از حقوق کارگران و تشکیل اتحادیه بوده است. دردوران زندان، "زمانی" بشدت شکنجه شده و آزار دیده است و هم اکنون در زندان بدنام "رجایی شهر" محبوس است. رزاقی با پوستری در دست برای آزادی "زمانی" و در اطراف ساختمان های در دست احداث، از کارگران خواسته که فریاد همبستگی شان را در این همایش جهانی ابراز کنند.

زمانی" در نامه ای که مخفیانه از زندان به بیرون فرستاده است، از شکنجه هایی که در این مدت متحمل شده، سخن گفته است. در این نامه نوشته شده که زندانیان غیر سیاسی، تشویق و ترغیب می شوند که مرتب به زندانیان سیاسی حمله کنند و هیچگونه مجازاتی برای این اعمال خود نمی بینند. درباره زندان تبریز که او مدتی محبوس بود، نوشته است که تنها  تعداد 20 تخت برای 40 زندانی در سلولی به وسعت 20 متر مربع وجود داشت. زمانی نوشته است که: " تنها امید ما زندانیان٬ احزاب و نهادهای جهانی علیه سیاست های ضد بشری موجود هستند."

" در پایان قابل تذکر می باشد که در اداره اطلاعات به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم تهدید به مرگ شده ام از جمله مسمومیت٬ قرار دادن در کنار افراد عادی مبتلا به ایدز، وادار کردن افراد نامتعادل روانی٬ جانی و خطرناک به درگیری با من، قرار دادن افراد اطلاعاتی در پوشش زندانی در کنار من که مرا تشویق به فرار می کردند تا حین فرار با تیر کشته شوم، که با شناسایی و افشای این افراد از آنها دور شده ام. در مورد هرگونه عواقب از این قبیل من به همه هشدار می دهم. مرگ من در زندان به هر دلیل متوجه مسئولین می باشد."

ترجمه از بهروز