|
|
|
|
در
برابر تبعیض و نابرابری که توسط سرمایه داری تحمیل می شود ، تشکل و آگاهی طبقاتی
تنها ضامن تحقق و کسب مطالبات کارگران است،
طبقه 14
میلیونی کارگران که همراه خانواده خود بیش از 50 میلیون از جمعیت ایران را تشکیل
می دهند، بعنوان نیرو ی اصلی جمعیت و تولید تمامی نعمت های جامعه در عرصه های نفت
و پتروشیمی ، ماشین سازی ، الکترونیک ، معادن ، حمل نقل ، کشاورزی و خدمات ساختمان
هستند، که در سنگر مقاومت و مبارزه در مقابل استثمار ،نا عدالتی، زور و ظلم در صف
مقدم قرار دارد. آمار شورای امنیت ملی مولتی میلیادر های حاکم در اعتراف بر رشد
اعتراضات و اعتصابات روزمره کارگری و
تهدید و چنگ و دندان نشان دادن محافظان مافیای ثروت و قدرت به کارگران از مهمترین
دلایل اثباتی این گفته است.
حال سوال این
است که :
چرا؟
با وجود
مشکلات و معضلات عدیده مانند بیکاری میلیونی ، 75 در صد صنایع ورشکسته ، اخراج های
گسترده ، نبود امنیت شغلی ، دستمزد های یک چهارم زیر خط فقر ، نابودی تامینات
اجتماعی در عرصه بیمه ها ، بهداشت و درمان ، آموزش و پرورش ، حذف هر روزه خدمات
عمومی، ورزش و تفریحات، ... یعنی اوضاع هر روز بیشتر از قبل رو به وخامت می رود. و
همچنین با وجود بالاترین نرخ گرانی و تورم که حاصل سیاست های ضد کارگری و دیکته
شده نهاد های سرمایه داری جهانی مانند صندوق بین المللی پول ، سازمان تجارت جهانی
، بانک جهانی و ... است، گریبان کارگران و مردم را می فشارد و به بهای گرسنگی و بی
خانمانی کارگران هر روز افزایش بیشتری می یابند و به نوبه خود باعث افزایش و گسترش
اعتصابات و اعتراضات روز مره می گردند،
اما ، چرا
جنبش کارگری به نتیجه مطلوبی در تحقق خواسته هایش نمی رسد؟
جواب ما به
این سوال بسیار واضح و روشن است :
ارتش 50 میلیونی
کارگران بسیار متفرق و پراکنده است، و در مقابل سیاست های ادامه و تشدید بهره کشی
و سرکوب مادی و معنوی، برنامه ریزی شده سراسری و هماهنگ طبقه سرمایه داری و دولت
اش فاقد نقشه ، برنامه و تشکیلات سراسری است، بنابراین مبارزاتش تکی، پراکنده ،
خود به خودی و محدود می باشد و این مسئله مانند این است که با سنگ و کلوخ به جنگ
تانک و مسلسل بروی، و یا در بهترین حالت گردانهای پراکنده یک به یک به جنگ یک ارتش
منظم و تا دندان مسلح و مدرن بروند.
به عبارتی
در حالی که چند صد شرکت فرا میلیتی امپریالیستی درهماهنگی وبا استفاده از 70 الی
80 مولتی میلیادر دولتی و شبه دولتی در ایران ( و امثال اینها با اندکی کم وبیش در
بقیه کشور های جهان )به عنوان شرکا و مباشرین ایرانی خود با تشدید استثمار کارگران
و کلیه مزد بگیران در سطح ملی و جهانی با طرح و برنامه های دقیق و منطبق با شرایط
کنونی طراحی کرده اند.
شرکت های چند ملیتی با در اختیار داشتن دولت ها
و تمامی ابزار های حاکمیت و تکنولوژی های مدرن طرح های فوق را در غالب جهانی
کانالیزه می کنند، سپس مباشرین و شرکای آنها (70 الی 80 مولتی میلیادر حاکم و صاحب دولت) در کشورهای
مانند ایران طرح های فوق را مو به مو به اجرا در می آورند. اما کارگران ایران به
عنوان گردانی از ارتش چند میلیاردی کارگران جهان
در سطح ملی و جهانی پیش کش حتی در سطح یک رشته مانند حمل و نقل ، ساختمان ،
ماشین سازی ، پتروشمی و نفت و از این هم بدتر حتی در سطح یک کارخانه هم در مقابل
تشکیلات طبقاتی سازمان یافته تا دندان مسلح سرمایه داری فاقد برنامه و تشکل
مبارزاتی سراسری بوده و دنباله رو حوادث و منتظر نجات بخش از غیب و منتظر فرصت
طلایی خیالی هستند . در حالی که بر تری ما نسبت به دشمنان طبقه کارگر به جرائت می
توان گفت 1میلیون در مقابل یک است.
طبقه کارگر
جهانی در طول دویست سال تاریخ مبارزات خود با ایجاد سه انترناسیونال (تشکیلات
جهانی طبقاتی کارگران) و در عرصه تشکل و آگاهی و اشکال مبارزه طبقاتی تجاربی ذی
قیمتی اندوخته است، تا به عنوان سلاح برنده علیه بهره کشی و استثمار و استبداد
طبقه سرمایه دار و برای رسید به عدالت اقتصادی و اجتماعی و در تعیین سر نوشت
اقتصادی و سیاسی خود به کارگیرد، در عرصه تشکل های طبقاتی تعاونی ها ، صندوق های
همیاری، سندیکا ، اتحادیه ، فدارسیون و ... که به عنوان ابزار نبرد در عرصه های
اقتصادی هستند و حزب سیاسی مستقل کارگری ، شوراهای کنترل و شوراهای نمایندگان،
کمیته های متنوع به عنوان تشکلهای سیاسی و گروههای ورزشی ، هنری و مدنی به عنوان
تشکل های قانونی - اجتماعی و همچنین با استفاده از آنها در هماهنگی و همراه اعتراضات و اعتصابات اقتصادی و سیاسی
محدود و سراسری ، قیام ، تحصن ، میتیگ و غیر ه به عنوان اشکال مبارزات طبقاتی
تجربه کرده است، و مهمتر اینکه آگاهی سوسیالیستی به عنوان علم شناخت حرکت در
قوانین اجتماعی و علم رهای از بردگی اقتصادی و سیاسی و علم بر قراری حاکمیت طبقاتی
کارگری را در حافظه تاریخی و انبان خود به عنوان توشه راه مبارزه دارد.
همین طور طبقه
کارگر ایران به عنوان گردانی از ارتش چند میلیاردی جهان با تاریخ صد و اندی سال مبارزه،
تجارب گرانبهای ثبت شده در حافظه خود دارد، از جمله احزاب اجتماعیون و عامیون ،
سوسیالیست ، عدالت ، کمونیست ، توده و از سال 1320 تا 1332 شورای متحده کارگری به
عنوان فدراسیون سراسری اتحادیه ها و عضو نهادهای جهانی کارگری و سازماندهنده
اعتصابات اقتصادی و سیاسی متعدد کارکرده است، همچنین با دستآوردهای بسیار مهم از
جمله تدوین مترقی ترین قانون کار در خاور میانه در سال 1325 و خلع ید خارجی از شرکت
نفت و بالاخره مهم تر از همه اعتصابات سراسری و سیاسی در انقلاب 1357 و تشکیل بیش
از 160 شورای کنترل کارگری به عنوان مجری تعیین سرنوشت دمکراتیک اقتصادی - سیاسی را در حافظه تاریخی خود ثبت
کرده است، که البته باید تجربیات فوق را در عرصه پیکار طبقاتی به کار ببندد.
طبقه کارگر
ایران در شرایط کنونی علی رغم بیکاری و
اخراج های گسترده ، علی رغم منع فعالیت های قانونی حتی در حد کشور های همسایه و
شرایط بسیار سختی که در ان قرار دارد. اما با وجود پتانسل مبارزاتی بسیار بالا و
شرایط اماده از جهات مختلف و تجربیات ذکر شده که باید بعنوان تکیه گاه و سنت قابل
استفاده در رابطه با داشتن و ساختن تشکل صنفی و سندیکا و ... قرار بگیرند، همچنین
باید از اعتصابات گسترده و تجارب غنی صد ساله جهت ساختن تشکل های لازم قدم های
بلندی رو به جلو بردارد، و با استفاده از تشکل های موجود و همچنین با ایجاد هیات
های موسس سندیکا ها و اتحادیه ها در کارخانجات و مراکز کارگری بر اساس مطالبات
پایه خود و طرح آنها از جمله : اشتغال دائم ، دستمزد ها ، حق اعتصاب ، حق قرارداد
های دسته جمعی و بالا خره حق تدوین قانون کار مترقی در جهت تشکیلات سراسری حرکت
کند و صفوف مبارزه پراکنده خود را در
مقابل طبقه متحد دارا ( سرمایه داری) یک پارچه سازد، چرا که ؟
تنها چاره کارگران وحدت و تشکیلات است .
شاهرخ
زمانی عضو هیات موسس سندیکای نقاشان تهران و عضو کمیته پیگیری ... از زندان گوهر
دشت کرج
رضا
شهابی عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه از زندان گوهر دشت
کرج
محمد
جراحی کارگر عسلویه عضو کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری از زندان مرکزی تبریز
21/3/1393
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر