کمیته حمایت از آرمانهای شاهرخ زمانی ...

فعالیت تبلیغی و دفاعی در تبریز (به همراه تصاویر)

امروز جمعه، ۱۶ مردادماه، فعالین کمیتۀ اقدام کارگری در «تبریز» اقدام به توزیع تراکت هایی در سطح مناطقی از شهر نمودند.

طی این اقدام اخیر، که در تداوم فعالیت های مشابه و مشترک کمیتۀ اقدام کارگری و کانون کارگران متحد ایران طی اواخر خردادماه و اوایل تیرماه سال جاری در استان های آذربایجان شرقی، تهران، کرج و یکی از استان های غرب ایران انجام گرفت، علاوه بر برخی موضوعات دمکراتیک، مسألۀ معلمان و مطالبات آن ها برجسته شده است.

به عنوان مثال در تراکت های توزیع شده، شعارهایی نظیر «کارگر، معلم، دانشجو: اتحاد، اتحاد!»، «جای معلم در زندان نیست»، «پیش به سوی تشکل مستقل معلمان» و خواست «آزادی بی قید و شرط بداغی، قنبری، باغانی و عبدی» مطرح شده است.

اخیراً به موازات تجمعات وسیع معلمان، شاهد اعمال فشار بر فعالین صنفی این بخش نیز بوده ایم. به گونه ای که چند روز پیش با وجود اتمام دورۀ حبس رسول بداغی، معلم مبارز زندانی، با پرونده سازی های کاذب جدید از آزادی وی جلوگیری به عمل آمد.

با توجه به گسترش روند بازداشت یا صدور احکام سنگین تعلیقی و تعزیری برای فعالین کارگری نیز، یکی از شعارهای مطرح شده، «کارگر زندانی، زندانی سیاسی، آزاد باید گردد» بوده است.

مضاف بر این، با در نظر داشتن این که به دنبال توافقات اخیر میان رژیم و کشورهای «5+۱» نیز شاهد تداوم سیر صعودی اعدام ها همراه با چراغ سبز و سکوت «غرب» بوده ایم، شعار «اعدام ها را متوقف کنید» در بین سایر خواسته ها و شعارها مطرح شده است.

هم­چنین مشابه با فعالیت سابق در تبریز، شعارهایی علیه هموفوبیا (هم­جنس­گرا هراسی) و همین طور آزار جنیسی کودکان (پدوفیلی) مطرح شده است. همان طور که در گزارش پیشین اشاره شد بحث های صورت گرفته به خصوص در سطح شبکه های مجازی پیرامون این موضوعات نشان می دهد «هنوز بسیاری از افراد، حتی فعالین سیاسی و مدنی، درک و اطلاع درستی از موضوع هم­جنس­گرایی ندارند و همان پیش­داوری ها و کج­فهمی های گذشته را با خود حمل می کنند. حکومت اسلامی ایران نیز با دامن زدن به هموفوبیا یا هم­جنس­گراهراسی، و نهادینه کردن آن در جامعه و خانواده، حقوق دگرباشان جنسی را همانند حقوق دمکراتیک زنان، کودکان، اقلیت های ملی و غیره به شکل سیستماتیک سرکوب کرده است. هم­چنین موضوع پدوفیلی یا سوء استفادۀ جنسی از کودکان یکی از معضلاتی که صحبت چندانی از آن نمی شود، چه برسد مقابله با آن. »

همان طور که پیش­تر تأکید کرده ایم، این گونه فعالیت ها، هرچند محدود، علاوه بر انتقال درجه ای اعتماد به نفس به خودِ فعالین انجام دهندۀ آن، الگویی پیشنهادی و عملی هستند که می توانند از سوی سایر جمع ها با کم­ترین امکانات و با رعایت مسائل امنیتی صورت بگیرند، و به این ترتیب با تبدیل شدن به موجی سراسری، مابه ازایی ملموس در سطح جنبش پیدا کنند.

پیش به سوی سازماندهی خود!

پیش به سوی «اتحاد عمل» برای هر چه وسیع­تر کردن اعتراضات خود!

۱۶ مردادماه ۱۳۹۴