توزیع تراکت در تبریز (عکس)
امروز پنج شنبه، ۱۱ تیرماه، فعالین کمیتۀ اقدام کارگری در «تبریز» اقدام به توزیع تراکت هایی در سطح مناطقی از شهر نمودند.
این اقدام اخیر، در تداوم فعالیت های مشابه و مشترک کمیتۀ اقدام کارگری و کانون کارگران متحد ایران طی اواخر خردادماه در «کرج» و همین طور اواخر هفتۀ نخست تیر ماه در «تهران» صورت گرفت.
در تراکت های توزیع شده، سه مطالبۀ محوری پیشین برجسته شده بود؛ از جمله شعارهای «پیش به سوی سازماندهی خود» (به خصوص در شرایطی که بسیاری از فعالیت ها به شکل انفرادی، در انزوا، پراکنده و بدون انسجام صورت می گیرند) و «کارگر زندانی، زندانی سیاسی، آزاد باید گردد!»، و همچنین مطالبۀ علنی کردن دفاتر حسابرسی کارفرمایان. این مطالبۀ آخر از این رو اهمیت دارد که طی سالیان گذشته، بسیاری از واحدهای تولیدی به اسم تحریم اقتصادی، نبود نقدینگی کافی، زیاندهی و بحران از پرداخت حقوق معوقۀ کارگران شانه خالی می کرده اند، در حالی که اسناد افشا شده خلاف این ادعا را نشان می داده اند. به عنوان مثال اواخر سال گذشته در جریان اعتصاب بیش از ۴۵ هزار کارگر کارخانۀ ایران خودرو از روز ۱۶ دی ماه در اعتراض به میزان دستمزد، وضعیت قراردادها و دیگر مسال صنفی شان، فیش حقوقی افشا شدۀ یکی از مدیران ایران خودرو از سوی یکی از حسابداران که کپی آن در بین کارگران دست به دست شد، نشان می داد که این فرد مبلغ ۴۲ میلیون تومان حقوق در یک ماه دریافت کرده است.
یکی از مطالبات دیگر، «توافق اعدام ها» بوده است. هفتمین گزارش «سازمان حقوق بشر ایران» در اواخر سال گذشتۀ میلادی نشان می داد که در دوران روحانی به طور متوسط روزانه دو نفر اعدام شده اند که مجموع آن بالاترین آمار طی ۱۵ سال گذشته بوده است.
از جمله دیگر شعارهای مطرح شده، «پیش به سوی مقابله با هموفوبیا و پدوفیلی» بود که کمتر به آن پرداخته می شود. پس از اعلام آزادی ازدواج همجنسگرایان، بحث های زیادی به خصوص در سطح شبکه های مجازی صورت گرفت که نشان می داد هنوز بسیاری از افراد، حتی فعالین سیاسی و مدنی، درک و اطلاع درستی از موضوع همجنسگرایی ندارند و همان پیشداوری ها و کجفهمی های گذشته را با خود حمل می کنند. حکومت اسلامی ایران نیز با دامن زدن به هموفوبیا یا همجنسگراهراسی، و نهادینه کردن آن در جامعه و خانواده، حقوق دگرباشان جنسی را همانند حقوق دمکراتیک زنان، کودکان، اقلیت های ملی و غیره به شکل سیستماتیک سرکوب کرده است. همچنین موضوع «پدوفیلی» یا سوء استفادۀ جنسی از کودکان یکی از معضلاتی که صحبت چندانی از آن نمی شود، چه برسد مقابله با آن. مدتی قبل خبر وحشتناکی مبنی بر تجاوز ۶ مرد معتاد به یک دختر ۱۱ ساله و کودک کار به گوش رسید، که با واکنش چندانی از سوی حکومت رو به رو نشد.
همان طور که پیشتر تأکید کرده ایم، این گونه فعالیت ها، هرچند محدود، علاوه بر انتقال درجه ای اعتماد به نفس به خودِ فعالین انجام دهندۀ آن، الگویی پیشنهادی و عملی هستند که می توانند از سوی سایر جمع های دو-سه نفره با کمترین امکانات و با رعایت مسائل امنیتی صورت بگیرند، و به این ترتیب با تبدیل شدن به موجی سراسری، مابه ازایی ملموس در سطح جنبش پیدا کنند.
پیش به سوی اتحاد عمل برای هر چه وسیعتر کردن اعتراضات خود
۱۱ تیرماه ۱۳۹۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر