بمناسبت 30 خرداد
فرا خوان برای تشکل فرا گیر
از همه دمکراسی خواهان پیشرو که 30 خرداد (20 ژوئن ) را روز جهانی حمایت از زندانیان
سیاسی نام نهادند دعوت می کنیم ، برای سازماندهی مبارزات دمکراتیک و حق طلبانه
طبقات گوناگون اجتماعی ایران ، همگان را برای تشکیل جبهه فراگیر و دمکراتیک فرا
بخوانند، برای اینکه در شرایط کنونی این پرسش اساسی، اذهان همگانی را مشغول کرده
است، که براستی با وجود نارضایتی عمومی و اعتراضات گسترده چرا هنوز چنین مناسبات
ستمگرانه پا برجاست که اعتراضات مردم ایران در جنبش های دانشجوی ، 18 تیر 1378 ،
جنبش 1388 و جنبش کارگران ، معلمان ، پرستاران ، زنان ، اقوام و ملیت های هویت طلب
و روزنامه نگاران به نتیجه نمی رسند؟
عوامل عدم پیروزی را نباید صرفا" در شدت سرکوب ، دیکتاتوری اسلامی حاکم ،
بد بینی تاریخی مردم نسبت به شکست انقلاب 1357 ،تمرکز ثروت های ملی و نفت در دست
دولت های دیکتاتوری بعنوان اهرم فشار بر مردم در جهت تحمیل گرسنگی و فقر تزریقی و دیگر
عوامل باز دارنده توجیه کرد، تردیدی نیست که شرایط عینی مبارزه مانند دیکتاتوری ،
سرکوب ، فقر ، تورم و بیکاری و فساد عظیم حکومتی صرفا" یک روی سکه برای تشدید
مبارزات ملی و دمکراتیک است، روی دیگر سکه ضرورت وجود ابزار ها چون تشکل ، سازماندهی
، برنامه ریزی و رهبری متمرکز مبارزات رهای بخش است، در شرایط کنونی علی رغم
دیکتاتوری لگام گسیخته، اما شکل گیری تشکل های صنوف و طبقات گوناگون و اوج مبارزات توده ای که زمینه
مناسب برای فدارسیون های سراسری و تشکل های موجود بر پایه دفاع از حقوق پایه ی مانند
حق اعتصاب ، حق اعتراض ، حق داشتن کار و انواع بیمه ، حق تعیین سر نوشت ، ازادی
بیان ، عقیده و داشتن حزب سراسری و سایر حقوق بیان شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر
از طریق انقلاب دمکراتیک را فراهم می سازد، اما بدون وجود جبهه فراگیر متشکل از
همه ی احزاب ، سازمانها ، سندیکا ها، کانون ها و انجمن های موجود به مصابه رهبری
متمرکز و نیرو مند انقلاب، هیچ یک از اهداف بالا دست یافتنی نخواهد بود، در وضعیت
کنونی نه تنها اهمیت تشکل به عنوان مو ثر ترین ابزار دست یابی به خواست های صنفی ،
مدنی و ملی نادیده گرفته شده است ، بلکه
به بستر نیروی مبارزاتی اجتماعی بعنوان مهمترین فرایند دست رسی به فرهنگ عدالت
خواهی ، برابر طلبی ، نفی هر گونه تبعیض و دمکراسی خواهی و سکولار با پرهیز از هر
صورتی از ایدولوژی گرایی و اسلام سیاسی اعم از اسلام بنیاد گرا ، اسلام رحمانی ،
یا اسلام دمکراتیک بی توجهی می شود، مسائل حقوق بشر را از مضمون اصلی خود جدا می
کنند، به صورت انتزاعی برخی خواسته ها را حقوق بشری، و برخی را سیاسی – عقیدتی
تلقی می نمایند، در صورتی که مسائل حقوق
بشری بویژه آزادی زندانیان سیاسی زمانی از حالت کلیشه ای و شعاری خارج می شود که
آن را در مضمون واقعی شدن آزادی و رفاه دمکراتیک ، کار ، امنیت اجتماعی ، آزادی
بیان ، مذهب و برابری و دمکراسی برای مردم و رهایی مردم از چنگال دیکتاتوری کنونی
بدانیم. رهای مردم مقدمه ای بر، بر قراری
حقوق بشر واقعی و مضمونی است . حقوق بشر امر واقعی است، در جامعه ای که رعایت می
گردد، شهر وندان باید دارای حکومت دمکراتیک ، دارای آرای آزاد و برابر باشند. آرای
مستقل و توان جابه جای حاکمیت را داشته
باشد، و حکومت باید براحتی قابل جابه جا باشد، و در برابر مردم و قانون تابع و مسئولیت پذیر باشد. چنین ساختاری (جبهه
فراگیر) به صورت عینی در بر آیند دمکراتیک از درون طبقات گوناگونی اجتماعی و از
طریق مبارزات طبقاتی و نه از بالا به پایین و امرانه ممکن می
شود، این مهم نیز صرفا"از متشکل شدن
توده ها در قالب تشکل های صنفی، مدنی و سیاسی ، احزاب و تشکیل جبهه فراگیر متشکل از آنها ممکن
است که نمونه عینی در کنگره ملی افریقای جنوبی ، نمونه اثبات تاریخی موضوع است.
زندانیان سیاسی ایران 1394 /3/25
1- فرید آزموده 2- امیر امیر قلی 3 - سهیل بابادی 4 - محمد جراحی 5 - ایرج حاتمی 6 - خالد حردانی 7 - شاهرخ زمانی 8 - مهدی شاندیز 9 - سعید شیرزاد 10 - حشمت الله طبر زدی 11 - محمد حسین کاظمینی بروجردی 12 - علیرضا
فراهانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر