طبق خبرهای رسیده، امروز، 12 آذر 1393، بهنام ابراهیم زاده، فعال کارگری و عضو شورای نمایندگان کمیته پیگیری بار دیگر به بند یک زندان گوهردشت که مخصوص نگاهداری زندانیان خطرناک و اعدامی است تبعید شد.
طبق این خبرها، صبح امروز بهنام ابراهیم زاده مجدداً به بیدادگاه نظام ضد کارگری اسلامی منتقل گشته و در آنجا با اتهامات بیشتری علیه خود روبرو گشت. اتهامی که به این کارگر مبارز تفهیم شده "صدور بیانیه" از داخل زندان بوده است. تو گویی که اصولاً قانونی علیه چنین کاری وجود دارد!!!
این گزارشات حاکی است که پس از بازگرداندن بهنام به زندان گوهردشت، به جای باز گرداندن وی به بند زندانیان سیاسی، او را به بند یک این زندان که ویژه نگاهداری محبوسین زیر حکم اعدام و قصاص است منتقل کرده اند.
این اقدامات حکومت سرمایه داری اسلامی به هیچ عنوان نشانی از "اقتدار" و ثبات آنها نبوده، بلکه بیانگر هراس این زالو صفتان از طغیان طبقه ای است که رهبرانی چون بهنام ابراهیم زاده، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، مهدی شاندیز و صدها فعال کارگری از جان گذشته ای چون ایشان را پرورانده است.
حکومت سرمایه داری اسلامی به خیال خود فکر می کند که با آزار و اذیت چهره های شناخته شده جنبش کارگری می تواند خروش رو به فزونی طبقه کارگر را "تعدیل" کند. اما بوضوح می توان دید که این اقدامات نه تنها این رهبران را از راه خود بر نخواهد گرداند، بلکه با عیان شدن نشانه های ضعف و هراس و عدم اقتدار حکومت زالو صفتان، عزم ایشان را در مبارزه ای بی امان جزم تر کرده است.
پیش بسوی وحدت و تشکیلات مستقل کارگری!
پیش بسوی هر چه سراسری تر شدن مبارزات و تشکلات طبقه کارگر!
کارگر زندانی آزاد باید گردد!
طبق این خبرها، صبح امروز بهنام ابراهیم زاده مجدداً به بیدادگاه نظام ضد کارگری اسلامی منتقل گشته و در آنجا با اتهامات بیشتری علیه خود روبرو گشت. اتهامی که به این کارگر مبارز تفهیم شده "صدور بیانیه" از داخل زندان بوده است. تو گویی که اصولاً قانونی علیه چنین کاری وجود دارد!!!
این گزارشات حاکی است که پس از بازگرداندن بهنام به زندان گوهردشت، به جای باز گرداندن وی به بند زندانیان سیاسی، او را به بند یک این زندان که ویژه نگاهداری محبوسین زیر حکم اعدام و قصاص است منتقل کرده اند.
این اقدامات حکومت سرمایه داری اسلامی به هیچ عنوان نشانی از "اقتدار" و ثبات آنها نبوده، بلکه بیانگر هراس این زالو صفتان از طغیان طبقه ای است که رهبرانی چون بهنام ابراهیم زاده، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، مهدی شاندیز و صدها فعال کارگری از جان گذشته ای چون ایشان را پرورانده است.
حکومت سرمایه داری اسلامی به خیال خود فکر می کند که با آزار و اذیت چهره های شناخته شده جنبش کارگری می تواند خروش رو به فزونی طبقه کارگر را "تعدیل" کند. اما بوضوح می توان دید که این اقدامات نه تنها این رهبران را از راه خود بر نخواهد گرداند، بلکه با عیان شدن نشانه های ضعف و هراس و عدم اقتدار حکومت زالو صفتان، عزم ایشان را در مبارزه ای بی امان جزم تر کرده است.
پیش بسوی وحدت و تشکیلات مستقل کارگری!
پیش بسوی هر چه سراسری تر شدن مبارزات و تشکلات طبقه کارگر!
کارگر زندانی آزاد باید گردد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر