ایجاد تشکل های سراسری (اتحادیه ها و فدراسیون سراسری و حزب
طبقه کارگر) چگونه و با کی ؟
آیا جنبش 200 ساله کارگری غیر از اتحادیه های سراسری و یا حزب سیاسی ظرف دیگری
برای تشکل یابی صنفی – سیاسی کارگران در بعد سراسری تعریف کرده است؟
مصاحبه
صدای آمریکا با منصور اسانلو و تعریف و تمجید از کانون مدافعان حقوق کارگر به
عنوان شعبه ای از سولیداریته سنتر توسط صدای امریکا در شرایطی اتفاق می افتد که اعتراضات و اعتصابات
خود جوش کارگری به اوج رسیده است، بطوری که حتی تشکل های زرد دولتی
مانند خانه کارگر و حسن صادقی هم ضد سرمایه داری شده و مجلس جمهوری اسلامی
را مجلس سرمایه داری می نامند،یا افرادی" ضد سرمایه داری " مانند محسن
حکیمی برای کند کردن برندگی تئوری های انقلابی مارکس به کمک بورژوازی شتافته ،
همکاری های گسترده فکری با نیروهای سرمایه
داری در فریب کارگران پیش می برند ،انجمن های صنفی دولت ساخته تجمع های اعتراضی
راه می اندازند، تا از درون جلو امواج در حال گسترش و توفنده جنبش کارگری را کند کرده و به انحراف بکشند، تا به قول حسن
صادقی که "چندین سال قبل مجلسیان خانه کارگر را مسخره می کردند، فراموش کرده
اند که خانه کارگر نگذاشته است، اعتصابات پراکنده کارگری سراسری شده و از
کارخانجات بیرون بیاید که اگر خانه کارگر نبود تا کنون جمهوری اسلامی تحقیقا"
توسط کارگران 9 بار سرنگون می شد."
در چنین
شرایط تمامی جناح های داخلی و خارجی حاضر در صف سرمایه داری از طریق تشکل های زرد
، و فعالین خود فروخته و شبه تشکل های شتر مرغی وابسته به سولیداریته سنتر و
نیروهای کارگر کارگری ضد تحزب یابی طبقه کارگر در مقابله با رشد سراسری – توده ای
و مستقل – انقلابی تشکل های پایدار طبقاتی
کارگران، سازمانیافته و برنامه ریزی شده در صف سرمایه داری یا به شکل حافظ منافع
سرمایه داری در درون صف طبقه کارگر به تکاپو افتادند.
در چنین
وضعیتی سوال اساسی این است که آیا علی رغم ضرورت
کاری تبلیغی ، ترویجی و سازمانگرانه برای ایجاد و گسترش تشکل های پایدار ما
کارگران، و رفتار با دشمنان قسم خورده کارگران از هر جناحی که اکنون بر علیه ما
بسیج شده اند، این است که با آنها دست دوستی بدهیم ؟
آیا با
خاک پاشیدن به چشم پیشروان کارگری تازه کار و کم اگاه و نمک پاشیدن بر زخم پیشروان
سابقه دار و با تجربه به جایی شناساندن دو ستان و دشمنان شان و کمک به انحرافات
جنبش کارگری همین کارگران یقه ما را در
اینده ول خواهند کرد؟
رفقا و
دوستان :
تاریخ
دویست ساله جنبش کارگری حزب سیاسی و
اتحادیه سراسری را بعنوان تشکل پایدار ، کمیته ها و شوراهای انقلابی ، کنترل و نمایندگان
را در شرایط انقلابی ابزار سر نگونی و بر قراری حاکمیت طبقه کارگر به ظهور
رسانده و تثبیت کرده است.
بر خلاف
سفسطه خائنین ضد کارگر مانند جریان کارگر
کارگری، تشکل های پایدار طبقه کارگر یعنی اتحادیه و حزب در شرایط فقر و گرسنگی تزریقی ، از خود بیگانگی،
ناآگاهی ، بی برنامه گی ، مخصوصا" در شرایط هار سرکوب خونین و تسلط ایدئو
لوژی سرمایه داری، فقط و فقط با تلاش و پی گیری و برنامه ریزی فعالین و پیشروان
کارگری ممکن می گردند، و با استفاده از آگاهی و تجربه طبقاتی تاریخ جنبش کارگری
ایران و جهان و با استفاده از ابتکارات و تلاش شبانه روزی آنها ساخته می شوند.
من بطور
مشخص پیشنهاد می کنم، تمامی نحله های کارگری صرف نظر از اختلافات نظری، شورای موسس
و فدراسیون سراسری مرکب از تشکل های صنفی و تشکل های فعالین موجود ایجاد بکنند. تا
در جهت غلبه بر پراکندگی و غلبه بر موانع ایجاد تشکل های سراسری حرکت کنند، بدین
طریق است که تشکل سراسری می تواند بر پایه نیروی توده ای برای خود کارگران و در
محیط کاری و محل زندگی کارگران، ضمن تکیه گاه بودن برای مبارزات سالم کارگری از
نیروهای واقعی و سالم کارگری تغذیه نماید، در غیر این صورت به حوزه های دشمن تکیه
خواهند داشت و حاصل تلاش و مبارزه طبقه کارگر را به جیب دشمنان خواهند ریخت.
زندان
گوهر دشت
شاهرخ
زمانی
7/9/13933
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر