دروغ شاخدار خبر گزاری فارس در مورد زندان جهنمی سیاسی-عقیدتی رجایی شهر
گوبلز مسئول تبلیغات حزب فاشیستی آلمان جمله معروفی داشت که می گفت دروغ هر چه بزرگتر باشد برای مردم با این استدلال که دروغ به این بزرگی ممکن نیست،آن را باور خواهند کرد.
خبر گزاری فارس ظاهرا از استاد خود درسها آموخته و به نام زبان فریب،دروغ و شانتاژ مولتی میلیاردرهای هزار فامیل روحانی ، نظامی که با غارت ثروت های ملی ،کشور را به جهنمی برای 77 میلیون انسان تبدیل کرده اند، خبری منتشر کرده که زندان رجایی شهر نه تنها قتلگاه، بلکه تفرجگاه میباشد.مستندات این خبر گزاری انتشار عکس های زندان میباشد.
اما آیا گرفتن مراسم ختم و عروسی ساده برای عزیزان زندانی که مرخصی نداشته (البته به غیر از اصلاح طلبان)و از تمامی حقوق قانونی خود محروم میباشند ،گناه کبیره و یا به معنی وضع خوب آنان میباشد .
الته برای جمهوری اسلامی که حتی به بچه های خود رحم نکرده و آزار و اذیت و شکنجه و اعدام مخالفین خود را ثواب اخروی، عدل الهی و کلید بهشت میداند و آدمکشانی تربیت کرده که سادیسم و مردم آزاری دارند غم خواری و دلداری از دوستان زندانی مانند خالد حردانی ،رسول بداقی ،محمد نظری که مادرشان را
از دست داده و مصطفی نعیمی که پدرش را از دست داده یا کسانی مانند شاهرخ زمانی که نتوانسته در مراسم عقد دخترش شرکت کنند، در نظر این آدمکشان جانی، جنایت عظیم محسوب می شود چرا که اصولا به قول سربازان گمنام امام زمان و جعفری دولت آبادی دادستان تهران، اعدام -مردن و مرگ فوری این زندانیان سیاسی عقیدتی کار این حکومت فاشیسستی را راحت می کند که زندانیان باید مثل حشمت امیر ساران،کرمی خیر آبادی و افشین اوصانلو با مرگ تدریجی در این قبرستان دفن شوند یا به قول خبرگزاری فارس تفرج کنند.
واقعا هم در نظر رژیمی که با نفی هرگونه اراده فردی-جمعی ، کوچکترین آثار اعتراض و تشکل را در نطفه خفه می کند، دلداری از عزیزانی که نمی توانند در مراسم دلبندان خود و خانواده های خود شرکت کنند کاری است غیر قابل تحمل.
اصل ماجرا از این قرار می باشد که زندانیان سالن 12 سیاسی برای کسانی مانند زمانی ،کهندل و نعیمی که نتوانسته بودند در جشن عروسی دخترانشان شرکت کنند در شب یلدا مراسم برگزار کردند و با توجه به اطلاع رژیم از این موضوع، دوربین های فیلمبرداری نامحسوس در داخل سالن نصب کرده و از جشن، عکاسی و فیلمبرداری کرده اند و در این میان اداره اطلاعات خیمه شب بازی براه انداخته و الیاسی را با وثیقه 60 میلیونی به مرخصی فرستاده است.این درحالیست که در اینجا هیچکس به غیر از اصلاح طلبان به مرخصی نمی رود.
این اولین بار نیست، در دوره های قبل هم همین گونه بوده است. اینبار هم اطلاعات با کمک سایر اصلاح طلبان مثل مهدی محمودیان
که با انداختن چند پرده زندان را هتل 5 ستاره نشان داد. و در شبکه دو در برنامه 8.30 پخش کرد.
آیا اعدام 6 نفر در امسال و مردن افشین اوصانلو ،خیرآبادی ،حشمتیان و مرگ های مشکوک دروغ است؟
آیا حکم اعدام 40 نفر مانند زانیار و لقمان مرادی ،شهرام احمدی که هر آن در استرس مرگ قرار دارند و هر لحظه با مرگ دست و پنجه نرم میکنند دروغ است؟
آیا سلول های انفرادی 5 متری بدون نور کافی که محل زندگی 2 تا 3 نفر است، 20 نفر حبس ابد و بقیه 250 نفری که با حبس های 10 تا 30 سال در این قبرستان زنده به گور می شوند دروغ است؟
آیا هوا خوری 2 ساعته بجای صبح تا عصر و بوی تعفن و لجن فاظلاب که به بیرون سرازیر شده و هواخوری را برای زندانیان حرام می کند دروغ است؟
آیا نبود کوچکترین ارتباط عاطفی و قانونی زندانیان با خانواده هایشان مانند مرخصی ،ملاقات و نبود امکانات بهداشتی ،درمانی و منع اعزام بیماران بد حال به بیمارستان مانند فرهاد
فهندژ،صالح کهندل،محمد حنیفی و طاهری،حتی با پول خودشان ساختگی و دروغ میباشد؟(البته باز هم منهای اصلاح طلبان)
آیا دستگیری های بدون حکم و شکنجه اداره اطلاعات و در نهایت صدور حکم های فرمایشی قضات سرمایه که حتی نماینده خود رژیم آقای مطهری گفته اند،ساختگی میباشد؟
آیا عذاب و شکنجه خانواده ها که نان آورشان را از دست داده و اغلب عزیزانشان تبعیدی از اهواز،کردستان،زاهدان،شیراز،تبریز به اینجا بوده که باید مسافت 500 تا 1500 کیلومتر را برای دیدار عزیزانشان بپیمایند مانند خانواده شهرام احمدی و ....... که
...... در معرض خطر مرگ قرار دارند دروغ میباشد؟
آیا صدها دستگاه پارازیت که روی سالن 12 گذاشته اند و هر روز بر شدت آن اضافه میکنند دروغ است؟
آیا آزار و شکنجه اطلاعات در بند 209 زندان اوین،سالن 12رجائی شهر ،37 تبریز و... دادن حکم های دوباره به امثال شاهرخ زمانی،خالد حردانی،هوشنگ رضایی،خالق محمودی دروغ میباشد؟
اگر همه این مستندات دروغ است پس چرا جمهوری اسلامی از اعزام کمیته حقیقت یاب از طرف سازمان ملل می ترسد؟
البته باید هم فاشیست های حاکم دروغ بگویند ،اما چه خوب گفت رفیق لنین که بر سر نیزه می توان تکیه کرد اما بر روی آن نمی توان نشست.
دور نیست آن روزی که اراده میلیونی مردم ستمدیده به حرکت در آمده و ریشه کل استبداد را بخشکاند و حاکمیت دمکراتیک و شورایی زحمتکشان را برقرار کند.
خالد حردانی،صالح کهندل،شاهرخ زمانی،ناصح یوسفی،محمد حنیفی،علی منصوری ومیثاق یزدان نژاد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر