«شبکۀ
همبستگی کارگری» تاکنون تلاش نموده است تا در آکسیون ها و اعتراضات مختلف بین
المللی، در کنار افراد مستقل، کارگران، نهادها، سازمان ها و احزاب کارگری، مترقی و
چپ، در حد توان خود سهمی را در این میانه ادا کند.
از جمله اقدامات اخیر فعالین شبکۀ همبستگی کارگری در سطح داخلی،
توزیع پوسترهایی از «شاهرخ زمانی»، فعال سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمان،
و همچنین دیگر فعالین کارگری زندانی، در سطح یک منطقۀ صنعتی و کارگری در مرکز یکی
از استان های کشور بوده است، همراه با مطالبات و شعارهایی نظیر «تا آزادی شاهرخ
زمانی، مبارزه ادامه دارد!»، «11 سال حبس، چنان چه سکوت کنیم!»، «کارگر زندانی،
زندانی سیاسی، آزاد باید گردد!» و «کارگران ایران تنها نیستند»!
پیش از این نیز تعدادی از اعضای «شبکۀ همبستگی کارگری» و فعالین
درگیر در پروژۀ «احیای مارکسیستی»، برای حمایت عملی از بهنام ابراهیم زاده
به دنبال درخواست وی در آستانۀ بازگشت به زندان، اقدامات مشابهی را در تهران تدارک
دیده و انجام داده بودند.
از نقطه نظر بین المللی نیز بنا به درخواست «شبکۀ همبستگی کارگری»،
انجمن آزادی کارگران» (AWL)
در بریتانیا کمپین جمع آوری 10 هزار امضا تا ژانویۀ 2014 را در محیط های کار،
دانشگاه ها و دانشکده ها، مدارس و انجمن ها و اتحادیه های کارگری با خواست آزادی
شاهرخ زمانی آغاز کرده است. دریافت پیام های همبستگی و حمایت از تشکل های کارگری
جهان- از جمله «یودیر» در ترکیه- بخشی از فعالیت های بین المللی اخیر شبکه بوده
است.
به همین ترتیب در ارتباط با آکسیون روز 28 سپتامبر در مقابل پارلمان
نروژ در شهر اسلو نیز رفیق ناصر احمدی از سوی شبکۀ همبستگی کارگری برای دخالتگری
حضور پیدا کرد.
رفیق ناصر احمدی، با پیراهنی که روی آن شعار «کارگران ایران تنها
نیستند!» نقش بسته بود، و با در دست داشتن پلاکاردهایی مزین به تصاویر شاهرخ زمانی
و دیگر کارگران زندانی، متن نامۀ شاهرخ زمانی از داخل زندان گوهردشت را در مقابل
حاضرین- شامل تعدادی از اعضای حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری و سازمان
اقلیت و دیگر افراد مستقل- با حرارت و صدایی رسا قرائت نمود:
«وقتی خبر مبارزات بی وقفۀ شما را می شنوم، از ژرفای وجودم به وجد می
آیم و خود را در میان شما می بینم، توان مبارزه و مقاومت در من صد چندان می شود.
با امید به روزی که با شما رفقا بازو در بازو مقابل سرمایه داری مبارزه کنیم،
امروز از زندان گوهر دشت کرج به شما درود می فرستم و صمیمانه با قلبی آکنده از شور
انقلابی دستتان را می فشارم .»
متأسفانه کارزار روز 28 سپتامبر در قیاس با آکسیون های سال های گذشته
در نروژ و به ویژه در مقابل پارلمان اسلو، هم به لحاظ کمّی و هم کیفی، یک ریزش
قابل ملاحظه را نشان می داده است که این خود از علائم وجود ضعف در نحوۀ «اتحاد
عمل» میان نیروهای مختلف طیف چپ برای برگزاری آکسیون است؛ ضعفی که هرچند مهم، ولی
قابل رفع نیز هست.
بدون شک فعالیت های حمایتی باید به طور مداوم، در سطح وسیع تر، با
هماهنگی و کاربرد ابتکار عمل های بیشتری صورت بگیرند. امید است که با تداوم و
گسترش دامنۀ حمایت های عملی از سوی سایر فعالین کارگری نیز فشار لازم جهت آزادی
شاهرخ زمانی و دیگر فعالین کارگری و سیاسی زندانی ایجاد گردد. در شرایط کنونی که
جنبش کارگری هم از سرکوب شدید حکومتی و هم از افتراق و سایر ضعف های درونی خود
آسیب می بیند، این اِعمال فشار عملی نخواهد بود مگر با «اتحاد عمل» گسترده
میان تمامی نیروهای چپ و فعالین کارگری حول حمایت از تمامی زندانیان سیاسی و
مطالبۀ آزادی آنان به عنوان یک خواست مشترک.
این همان موضوعی است که شاهرخ زمانی در قسمتی برجسته از نامۀ خود
چنین عنوان می کند: «بدون شک تغییراتی در شرف تکوین است، فراموش نکنیم که در نقاط
عطف تاریخی با داشتن تحلیل مشخص از شرایط مشخص می توان گام بلندی در جهت مبارزات
انقلابی به پیش برداشت، رفقا بیاید، با دوری جستن از خرده کاری و دنباله روی و با
همبستگی جهانی، سازمانیابی و سازماندهی انقلابی خود را برای چنین گام بلندی آماده
کنیم .»
در انتها از رفیق خالد- از فعالین حزب کمونیست ایران در آکسیون- به
دلیل تهیه و ارسال تصاویر و ویدیوی قرائت متن به وسیلۀ رفیق ناصر احمدی، نهایت
قدردانی را داریم.
پیش به سوی اتحاد عمل!
پیش به سوی آزادی تمامی فعالین سیاسی و کارگری زندانی!
کارگران ایران تنها نیستند!
شبکۀ همبستگی کارگری (IWSN)
۸ مهرماه ۱۳۹۲
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر