تهران: تداوم حمایت عملی از رضا شهابی و شاهرخ زمانی

بار دیگر فعالیت هایی عملی در حمایت از فعالین کارگری زندانی در سطح نقاطی از تهران صورت گرفته است. این اقدام به ویژه از آن رو صورت گرفته است که با ادامۀ روند ارعاب و فشار سیستماتیک بر فعالین کارگری در زندان ها و خانواده های آن ها، نیاز به حمایت ها و همبستگی ها- در سطح ملی یا بین المللی- افزایش یافته است.

افزایش فشارها و تهدیدها علیه فعالین کارگری زندانی، نگرانی های فراوانی را به دنبال داشته و به همین جهت ضرورت همبستگی و حمایت را بیش از پیش برجسته کرده است. اخیراً خانوادۀ رضا شهابی، عضو سندیکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه که از تاریخ 22 خرداد 1389 در زندان به سر می برد و وضعیت جسمانی حادّی (تا آستانۀ فلج شدن) دارد، طی اطلاعیه ای خطاب به تمامی تشکل ها و فعالین کارگری اعلام کردند که: «ما خانوادۀ رضا شهابی (همسر و دو فرزند) اعلام می‌کنیم که بنابر اعلام پزشکان معالج، رضا به هیچ ‌وجه توان تحمل زندان را ندارد و باید به سرعت از زندان آزاد شود. ما مسئولان قضایی و امنیتی را مسئول شرایط بسیار وخیم وی می‌دانیم و از تمامی تشکل‌ها و فعالان کارگری ایران و جهان می‌خواهیم که اکنون نیز چون دفعات پیشین به هر شکل ممکن اعتراض خود را به تداوم حبس این کارگر زندانی اعلام کنند» ⁽¹⁾.

شاهرخ زمانی نیز تنها یکی دیگر از صدها فعال مبارزی است که  تحت سخت ترین فشارها به سر می برد. شاهرخ زمانی، عضو سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمان و همچنین عضو شورای نمایندگی کمیتۀ پیگیری ایجاد تشکل های کارگری، آخرین بار در تاریخ 18 خرداد 1390 دستگیر و با اتهامات واهی «اقدام علیه امنیت ملی»، عضویت در تشکل کارگری و غیره، به یازده سال حبس محکوم گشت؛ وی پس از بارها انتقال به زندان های مختلف، اکنون در زندان گوهردشت تحت فشارهای شدید امنیتی و پرونده سازی های جدید به سر می برد. به طوری که پس از محاکمۀ مجدد به اتهام «توهین به رهبری» به تحمل شش ماه حبس اضافه، علاوه بر محکومیت پیشین خود، محکوم گردید.

به همین دلیل شماری از رفقای مستقل درگیر در پروژۀ «احیای مارکسیستی» و همین طوری تعدادی از اعضای شبکۀ همبستگی کارگری، طی اقدامی مشترک، با انتخاب سمبلیک «رضا شهابی» و «شاهرخ زمانی»، به حمایت عملی از این دو پیشرُوی طبقۀ کارگر پرداخته اند.

در این راستا پوسترهایی در سطح نقاطی از تهران توزیع شدند با شعارهایی نظیر «تا آزادی شاهرخ زمانی، مبارزه ادامه دارد!»، «رضا شهابی را آزاد کنید!»، «کارگر زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد!»، «کارگران ایران تنها نیستند!»، «نسبت به موج تصفیه، اعدام و آزار زندانیان سیاسی آگاه باشید!».

پیش تر نیز به دنبال اجرای تاکتیک «تحریم فعال» انتخابات به وسیلۀ شماری از رفقا به شکل توزیع و نصب پوسترهایی در حمایت سمبلیک از شاهرخ زمانی در سطح مناطقی از تهران ⁽²⁾، و سپس اقدام مشترک تعدادی از اعضای «شبکۀ همبستگی کارگری» و فعالین درگیر در پروژۀ «احیای مارکسیستی» برای  حمایت عملی از بهنام ابراهیم زاده به دنبال درخواست وی در آستانۀ بازگشت به زندان ⁽³⁾، تعدادی از رفقای «شبکۀ همبستگی کارگری» در مرکز یکی دیگر از استان ها گام های مشابهی را در جهت حمایت عملی از شاهرخ زمانی برداشته بودند؛ از جمله توزیع پوسترهایی از وی در سطح یک منطقۀ صنعتی و کارگری همراه با مطالبات و شعارهای مشابهی نظیر «تا آزادی شاهرخ زمانی، مبارزه ادامه دارد!»، «11 سال حبس، چنان چه سکوت کنیم!»، «کارگر زندانی، زندانی سیاسی، آزاد باید گردد!» و «کارگران ایران تنها نیستند!» ⁽⁴⁾.

شبکۀ همبستگی کارگری در سطح بین المللی نیز اقداماتی را در حمایت از و همبستگی با این کارگران زندانی داشته است؛ به عنوان مثال شرکت در آکسیون ها؛ دریافت پیام های همبستگی از «انجمن همبستگی بین المللی کارگران» ترکیه در حمایت از بهنام ابراهیم زاده، رضا شهابی، شاهرخ زمانی و غیره ⁽⁵⁾.

همچنین «انجمن آزادی کارگران» (AWL) در بریتانیا که با «شبکۀ همبستگی کارگری» و پروژۀ «احیای مارکسیستی» همکاری دارد، کمپین جمع آوری 10 هزار امضا تا ژانویۀ 2014 را در محیط های کار، دانشگاه ها و دانشکده ها، مدارس و انجمن ها و اتحادیه های کارگری با خواست آزادی شاهرخ زمانی آغاز کرده است. همین نهاد اخیراً نیز در روز 24 اکتبر، جلسه ای را به ابتکار خود برای معرفی شاهرخ زمانی و دفاع از وی برگزار نمود⁽⁶⁾.

این اقدامات حمایتی در داخل و خارج کشور، هرچند از نظر ایجاد اعتماد به نفس در میان فعالین کارگری زندانی و خانواده های آن ها به طور اخص و ایجاد آگاهی عمومی از وضعیت آنان در سطح جامعه به طور اعم، لازم و ضروری هستند و بی تردید یک وظیفۀ طبقاتی به شمار می روند، اما قطعاً به هیچ رو کافی نیستند.

بدون شک فعالیت های حمایتی باید به طور مداوم، در سطح وسیع تر، با هماهنگی و کاربرد ابتکار عمل های بیشتری صورت بگیرند. امید است که با تداوم و گسترش دامنۀ حمایت های عملی از سوی سایر فعالین کارگری نیز فشار لازم جهت آزادی شاهرخ زمانی، رضا شهابی و دیگر فعالین کارگری و سیاسی زندانی ایجاد گردد. در شرایط کنونی که جنبش کارگری، هم از سرکوب شدید حکومتی و هم از افتراق و سایر ضعف های درونی خود آسیب می بیند، این اِعمال فشار عملی نخواهد بود مگر با «اتحاد عمل» گسترده  میان تمامی نیروهای چپ و فعالین کارگری حول حمایت از تمامی زندانیان سیاسی و مطالبۀ آزادی آنان به عنوان یک خواست مشترک.

پیش به سوی اتحاد عمل!

پیش به سوی آزادی تمامی فعالین سیاسی و کارگری زندانی!

کارگران ایران تنها نیستند!

شبکۀ همبستگی کارگری (IWSN)

سوم آبان ماه 1392

پانوشت:

(1) اطلاعیۀ شمارۀ 60 کمیتۀ دفاع از رضا شهابی:

  http://k-d-shahabi.blogspot.nl/2013/10/60.html

(2) نگاه کنید به جزوۀ «ویژۀ انتخابات»، نشر میلیتانت، شمارۀ 8

  http://militaant.com/?p=2508

(3) تهران: اقدام مشترک در حمایت از بهنام ابراهیم زاده

  http://militaant.com/?p=2856

(4) تداوم حمایت از شاهرخ زمانی در ایران

  http://militaant.com/?p=2958

(5) نگاه کنید به:

گزارش شبکۀ همبستگی کارگری از آکسیون 28 سپتامبر  نروژ در حمایت از کارگران زندانی

  http://militaant.com/?p=3005

پیام همبستگی «انجمن همبستگی بین المللی کارگران» ترکیه به شاهرخ زمانی

  http://militaant.com/?p=3145

پیام همبستگی کارگران ترکیه با بهنام ابراهیم زاده

  http://militaant.com/?p=2875

«شاهرخ زمانی پس از محاکمۀ  مجدد، به شش ماه حبس دیگر محکوم شد»، اطلاعیۀ «شبکۀ همبستگی کارگری»

 http://militaant.com/?p=3021

(6) حمایت متحدان «احیای مارکسیستی» در بریتانیا از شاهرخ زمانی

  http://militaant.com/?p=2898

بیانیه 91

اعدام و بیمار سازی زندانیان بشدت ادامه دارد!!!

جمهوری اسلامی سرمایه داری پس از انتخابات دوره 11 ریاست جمهوری و انتخاب شدن حسن روحانی علی رغم تبلیغات پر سر وصدا و گوش کر کن،نه تنها سرکوب و شکنجه علیه تشکل ها،جنبش های مختلف و زندانیان کارگری و سیاسی کم نکرده است، بلکه به تعداد اعدام ها و نوع و شدت شکنجه های خود به شدت افزوده است ، طبق سنت و عرف ددمنشانه خود حتی پس از باز شدن باب مذاکره و دوستی با غرب به روال گذشته خود که اجرای طرح ها و دستورات سرمایه جهانی بوده و هست، همچنان به افزایش هر روزه سرکوب طبقه کارگر و مبارزان سیاسی جنبش های مختلف ادامه می دهد، برای اثبات این ادعا می توان به موارد زیر بعنوان نمونه اشاره کرد :

پس از انتخابات دوره 11 ریاست جمهوری تعداد اعدام ها 200 الی 300 درصد افزایش یافته است.

تعداد دستگاه های پارازیت نصب شده در زندان گوهر دشت کرج به 20 دستگاه افزایش یافته است،همچنین در زندان قزل حصار نیز اقدام به نصب دستگاه های پارازیت کرده اند، لازم به ذکر است، که تاثیرات اولیه بیماری زایی  دستگاه های پارازیت ایجاد سر درد های شدید و مداوم و مزمن ، حالت تهوع و به هم ریختگی نظم دستگاه گوارش، همچنین اخلال در کار دستگاه های ارگانیک بدن انسان می باشد.

ضمن اینکه به تعداد بیماران در زندانها که عمدا" توسط برنامه های سازمانیافته جمهوری اسلامی دچار بیمار ی شده اند افزوده شده در همین حال بیماری برخی از زندانیان از جمله رضا شهابی ، محمد جراحی ، بهنام ابراهیم زاده ، نامق محمودی و دهها زندانی دیگر شدیدترشده است، تا حدی که بیم فلج شدن رضا شهابی وجود دارد.

محاکمات و  دستگیری فعالین سیاسی به شدت افزایش یافته است .

اخراج کارگران و کارمندان دو برابر گذشته شده است .

معوقه شدن دستمزدها افزایش یافته است.

گرانی، تورم و قیمت ها  نه تنها پایین نیامده بلکه همچنان رو به افزایش هستند و...

حکومت ضد انسانی جمهوری اسلامی همانگونه که طرح های اقتصادی نیو لیبرالی سرمایه جهانی را مو به مو ، ولی شدیدتر از دیگر کشور ها تحت دستورات بانک جهانی ، سازمان تجارت جهانی و صندوق بین المللی پول اجرا می کند،که برخی از انها عبارتند از:

خصوصی سازی خدمات اجتماعی، آموزش و پرورش، آموزش عالی، بهداشت و درمان ، بیمه ، دستبرد زدن به پس انداز صندوق باز نشستگان و صندوق پس انداز تامین اجتماعی ، لغو استخدام و تحمیل قراداد های موقت و سفید امضا،تحمیل طرح های بیگاری مانند طرح کار کرد آزمایشی و طرح استاد و شاگردی ، همچنین خروج کارگاه های ده نفری و کمتر، از مشمولیت قانون کار و بیمه ، باز گذاشتن دست کارفرما در تعیین قوانین خصوصی و اخراج کارگران به دل خواه ، حذف یارانه ها و فروش کارخانه ها به بخش خصوصی با شرط اخراج دسته جمعی کارگران و ...

اکنون در دور جدید سازش خود با غرب این بار به دستور نهاد های سیاسی ، نظامی و امنیتی سرمایه جهانی در جهت تحویل ایرانی عاری از مبارزه و انقلابیون به سرمایه داری جهانی یک بار دیگر اقدام به اعدام ، کشتار و بیمار سازی فعالین و مبارزین در زندانها کرده است . همان گونه که در کشتارهای دهه 60 دست به تسویه خونی زد و سرمایه داری جهانی در آن زمان سکوت  مرگ باری را پیشه کرد، اکنون نیز نهادها و رسانه ها و سران حکومتهای سرمایه داری جهانی در مقابل خوش رقصی جهانی جمهوری اسلامی دست به تشویق و ثناگویی می زنند و در مقابل کشتار و سرکوبهای شدید خلق ها و زندانیان سکوت معنا داری را پیش گرفته اند .

اعمال داخلی وبیرونی جمهوری اسلامی و نوع برخورد سرمایه داری جهانی با او نشان از یک نقطه عطف تاریخی و تسویه خونی دارد. بر این مبنا زندانیان سیاسی و بخصوص زندانیان کارگری در خطر بزرگی بسر می برند .

عاجل ترین وظیفه ی نیروهای انقلابی در سطح داخلی و جهانی افشای هر چه سریعتر سیاستهای سرمایه داری جهانی و جمهوری اسلامی سرمایه داری به مردم ایران و جهان بخصوص از طریق آگاه کردن نهادها ، تشکل ها ، احزاب و سازمانهای انقلابی تمامی دنیا است، این وظیفه عاجل به عهده کارگران انقلابی ، کمونیست ها ، سوسیالیستها و نهادها و سازمانهای سیاسی کارگری است . اگر در این مسیر اندکی کوتاهی رخ بدهد سرمایه داری هر بلایی بخواهد از طریق جمهوری اسلامی بر سر طبقه کارگر خواهد آورد .

رفقا زمان کوتاه است و دشمن متحد و سازمان یافته

برای مقابله باید سازمان یافته و متحدانه عمل کرد.

پیش به سوی اتحاد بیش‌تر برای فشار بیش‌تر

پیش به سوی اعتراضات گسترده‌تر با شعار

کارگر زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد

کمیته حمایت از شاهرخ زمانی

7/8/۱۳۹۲
www.chzamani.blogspot.com

freeshahrookh@gmail.com

مردم آزادی خواه، ما را نجات دهید!!!

 شکنجه و بیمار سازی زندانیان با دستگاههای پارازیت انداز!

جمهوری اسلامی در جهت سرکوب و شکنجه جنبش های اجتماعی ، خلق ها و طبقه کارگر و پنهان کردن وجود مبارزه سیاسی و طبقاتی در ایران با تمام دقت و شدت و با برنامه دقیق و سازمان یافته ای دست به حذف بی سر و صدای مبارزان مقاوم در زندانها می زند .

ما در زندان گوهردشت کرج هر روز از کانالهای گوناگون اخبار اعدام زندانیان در شهرهای مختلف ایران را می شنویم همچنین از بیمارسازی زندانیان توسط جمهوری اسلامی در زندانهای مختلف بخصوص زندان اوین خبردار می شویم .

 در این رابطه زندان گوهردشت که محل تبعید زندانیان مقاوم از تمامی زندانهای کشور است در صدر برنامه بیمارسازی و اجرای حکم اعدام قرار دارد، به طوری که اخیرا" دستگاههای پارازیت انداز نصب شده در زندان به 20 دستگاه  افزایش یافته است .

شکنجه و بیمار سازی از طریق دستگاههای فوق، اضافه بر انواع شکنجه هایی مانند نداشتن تماس تلفنی ، حذف ملاقاتهای حضوری ، هواخوری 2 ساعته به جای 12 ساعت ، حذف جیره غذایی و دادن سویای حیوانی به عنوان غذا، هجوم گاه و بی گاه گارد ویژه به بند ها و ضرب و شتم زندانیان ، پرونده سازی های مداوم ، انتقال زندانیان هر از چند گاهی به انفرادی ، بازجویی مجدد و شکنجه فیزیکی و... است .

 ما امضا کنندگان زیر از تمامی تشکلها و نهادهای انقلابی و سیاسی و کارگری ایران و جهان می خواهیم قبل از اینکه جمهوری اسلامی به هدف خود در کشتن و بیمار سازی زندانیان برسد دست به اقدامات عاجل زده و جان زندانیان سیاسی را نجات دهند .

امضاکنندگان :

شاهرخ زمانی – خالد حردانی – صالح کهندل – محمد امیرخیزی – محمد نظری – نامق یوسفی – محمد علی منصوری- رسول بداغی – میثم یزدان نژاد – محمد فضلی – لطیف حسنی

آخرین گزارش از وضعیت زندانیان گوهر دشت

در کنار سکوت منفعت طلبانه رسانه های غربی و گرد و خاک عوام فریبانه و دروغ آزادی زندانیان سیاسی اصلاح طلبان حکومتی :

(رژیم اسلامی همچنان به فشار افسار گسیخته خود بر زندانیان سیاسی رجایی شهر می افزاید)!!!

به دنبال هجوم چند صد نفری گارد ویژه با سگهای وحشی پلیس، به بند های سیاسی رجایی شهر و دزدیدن چندین زندانی عقیدتی برای اعدام و همچنین پرونده سازی ، محاکمه و بازجویی مجدد و چندین باره توسط اطلاعات جهنمی طی هفته های اخیر از جمله سعید ماسوری ، نامق محمودی، مصطفی اسکندری ، شهرام چینیان و محمود فضلی و دادن 6 ماه زندان دوباره به شاهرخ زمانی که تا امروز 21 مهر ادامه داشته است بطوریکه 20 مهر هم سه هموطن بهائی: دیدار رئوفی ،ایفان شهیدی و وحید تیزفهم توسط بازجویان خود به بند اطلاعات ( سپاه ) برده شدند که طی بازجویی های چشم بسته ضمن تهدید شدید این زندانیان آنان را دعوت به خبرچینی و آدم فروشی از هم بندیان خود کرده اند .

این اداره ضد بشری با دادن قولهای سرخرمنی با واسطه گری اصلاح طلبان حکومتی به افرادی که بهترین روزهای زندگی خود را  طی  سالها مانند خالد حردانی در زندان از دست داده اند، نیروی مبارزاتی آنان را خنثی کرده و آنان را در موقعیت پاسیو قرار می دهند. از طرفی با معتاد کردن افراد و دادن مواد مخدر آنان را وادار به خبرچینی می کنند .

در شیوه سوم با ترساندن افراد سست عنصر آنان را وادار به گزارش دهی  مخفیانه از هم بندیان خود می کنند .

مسئولین زندان به عنوان غلامان  گوش به فرمان این اداره و با دستور آن در روزهای اخیر علاوه بر مسایل بالا با قطع جیره غذایی، قطع هواخوری ، قطع مواد بهداشتی و شوینده ، بر ددمنشی و برخورد حیوانی خود افزوده اند .

مزدورانی همچون حسن کرد مسئول شیفت ، مردانی رئیس زندان ، بال واتی مسئول بند 4 هر چه ازار و اذیت از دستشان برمی اید علیه زندانیان انجام می دهند .

در اعتراض به این فشارها  زندانیان بند 4 در روز 21 مهر از گرفتن دیگ نهار خودداری کردند

لازم به یادآوری است هم بندیان ساکن بند 4 در اعتراض به فشارهای حیوانی روز 22 مهر دسته جمعی به زیر 8 رفته و به مسئولین التیماتوم خواهند داد .

250 زندانی عقیدتی _ سیاسی با 40 اعدامی و دهها حبس ابد و زندانهای سنگین از 10 سال تا 40 سال تبعیدی از سراسر ایران در این زندان می پوسند و از کوچکترین حقوق قانونی در حد سایر زندانها هم برخوردار نیستند از جمله :

هواخوری 2 ساعته به جای 12 ساعت ، فضای زیست 2-3 متری به جای 12-15 متری ، تغذیه با سویای مرغداریها ، قطع کامل و غیرقانونی تمامی ارتباطات عاطفی مانند : تلفن ، مرخصی ، ملاقات حضوری ، مکاتبه ، نبود کوچکترین موارد عفو آزادیهای : مشروط، موردی و عمومی ، نبود کامل بهداشت و درمان بطوریکه هر هفته از کل زندان  دو جسد تحویل پزشکی قانونی می گردد ، انداختن پارازیتهای سرطان زا از طریق دهها دستگاه ، تلاش برای پخش مواد مخدر و قرصهای روانگردان توسط اطلاعات ، مرگهای مشکوک از طریق عوامل رژیم از جمله رادپور ، ساران ، علی رضا کرمی و افشین اسانلو همه ی اینها با هدایت اداره ضدبشری اطلاعات برای نابودی و قتل های زنجیره ای زندانیان عقیدتی _ سیاسی رجایی شهر می باشد .

کمیته حمایت از شاهرخ زمانی

23/7/1392

فایل صوتی نامه نیما ابراهیم زاده به یو نیسف

http://youtu.be/1bA5ooGAKJo

روز ۱٠ اکتبر را به روز مبارزه علیه رژیم جنایتکار اسلامی بدل کنیم(فراخوان به آکسيون در گوتنبرگ)

اطلاعيه

روز ۱٠ اکتبر را به روز مبارزه علیه رژیم جنایتکار اسلامی بدل کنیم و دراین روز متحدانه علیه مجازات اعدام و رژیم اسلامی به میدان بیاییم.
 مجازات اعدام شنیع ترین شکل آدم کشی رسمی و قانونی دولتها است.اعدام ابزاری برای ارعاب و به تمکین واداشتن مردم، مخالفین سیاسی و معترضین به حکومت جنایتکاران سرمایه است. تاریخ اعدام، تاریخ قتل و جنایات طبقات حاکم برای حفاظت از جوامع طبقاتی است که بنام قانون و "امنیت جامعه" انجام میشود.

مردم آزادیخواه گوتنبرگ !
جمهوری اسلامی تلاش می کند که با ژستهای روحانی در سطح بین المللی دستهای خونینش را پنهان کند. تنها در دوران ریاست جمهوری روحانی ده ها نفر اعدام شده اند.مبارزه بر علیه قتل عمد دولتها و متوقف کردن ماشین جنایت و آدمکشی در ایران تنها با مبارزه ی متحدانه و یکپارچه بر علیه جمهوری اسلامی و بزیر کشیدن حکومت این جنایت کاران میسر است. تحصن و اعتراضات خانواده های محکومین به اعدام در چند روز گذشته بار دیگر ثابت کرد که میتوان جمهوری اسلامی را به عقب نشینی وادار کرد.
روز 10 اکتبرروز جهانی مبارزه علیه اعدام، مناسبتی است که همه ما مخالفین اعدام برای لغو این مجازات غیر انسانی، این قتل عمد دولتی و شنیع، این وسیله ارعاب و اختناق و این بازماندۀ عهد بربریت به خیابان بیائیم،از حرمت و حق حیات انسان دفاع کنیم و رژیم اسلامی سمبل اعدام را محکوم کرده و صدای صدها زندانی سیاسی و عادی باشیم که در معرض خطر اعدام قرار دارند.

زندانی سیاسی آزاد باید گردد.
مجازات اعدام الغا باید گردد.
سرنگون باد جمهوری اسلامی

زمان : پنجشنبه 10 اکتبر ساعت 17
مکان : یرن توریت

حزب کمونیست کارگری ایران- تشکیلات گوتنبرگ
حزب کمونیست کارگری ایران-  حکمتیست  تشکیلات گوتنبرگ

به كارگران ايران وكارگران دنيا

  به سازمانهاي كارگري واتحاديه ها  ي سراسر دنيا
من محمد جراحي كارگر زنداني وعضو كميته پيگيري ايجاد تشكلهاي كارگري
هستم.من بيش از دو سال است  در رندان  تبريز به  سر ميبرم . درزندان دچار
بيماري غده خوش خيم تيروييد شدم.. هنگام مراجعه به بيمارستان   با دستبد
و زنجير به پا چنان از توهين وبد رفتاري زندانبان و ماموران همراه  اذيت
و ازار شدم كه ديگر راضي بهمراجعه به بيمارستان نيستم.  شد..
 :من هم اكنون به اطلاع ميرسانم كه مرا به دلايل واهي به   شش سال زندان
محكومم كردند.من يك كارگرمو كليه فعاليتم در جهت تشكيل سنديكا وديگر
تشكلهاي كارگري بوده است.
تشكيل تشكلهاي كارگري و سنديكاطبق مقاوله نامه  سازمان جهاني كار ازاد
است. دولت جمهوري  اسلامي ايران هم عضو اين سازمان جهاني است و متعهد به
انجام اين مقاوله نامه هاي جهاني مي باشد.ايجاد سنديكا و  ديگر تشكلهاي واقعي  از ابتدايي ترين  حقوق  ما كارگران است.
من يك كارگرم وتا ايجاد  تشكلها و سنديكا فعاليت خواهم كرد.
من در اعتراض به دولت كه از تشكيل تشكلها وسنديكاها ي كارگري  جلو گيري
به عمل مي اورد  به  زنداني بودنم ادامه خواهم داد. هم اكنون  تشكيل
سنديكا مطالبه   بر حق من است. وشرط ازاديم از زندان تشكيل سنديكا ست.

           محمد جراحي  كارگر زنداني

   كميته پيگيري ايجاد تشكل هاي كارگري

در ایران سرکوب کارگران را متوقف کنید

          سندیکاهای کارگری فرانسوی ث.ژ.ت، اف.اس.یو، و سولیدر (همبستگی) حمایت خود را از فراخوان تشکل های کارگری مستقل و خانواده های کارگران زندانی در ایران اعلام می‌ دارند.

افشین اسانلو کارگر حمل و نقل، در ماه ژوئیه در زندان رجایی شهر جان می سپارد. شرایط غیرقابل تحمل زندان موجب مشکلات سلامتی، جسمانی و روانی شده و محدودیت های تحمیلی بر زندانیان به نوبه خود موجب وخیم تر شدن این شرایط شده است.

محمد جراحی، کارگر ساختمان و عضو سندیکای کارگران نقاش ودکوراسیون ساختمان، در زندان از سرطان غده تیروئید رنج می برد و به علت فقدان معالجه جانش در معرض خطر قرار دارد.

شاهرخ زمانی، کارگر زندانی و یک عضو دیگر سندیکای فوق، به خاطر مبارزاتش در داخل زندان قرار است تجدید محاکمه شود.

رضا شهابی، راننده اتوبوس و عضو هیئت مدیره ی سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه (واحد)، که در زندان در شرایط سلامتی بسیار بدی قرار دارد، از معالجات و درمان پسا- جراحی محروم بوده است.

بهنام ابراهیم‌زاده، فعال کارگری زندانی و مدافع حقوق کودکان، به اتهامات بی اساس و واهی قرار است تجدید محاکمه شود.

پدرام نصرالهی، محمد بوداغی و مهدی فراحی شاندیز به خاطر فعالیت های سندیکایی شان کماکان در زندان بسر می برند.

اسامی فوق تنها بخش اندکی از کارگران زندانی را شامل می شود. کارگران در ایران برای بهبود شرایط کار و زندگی چقدر و تا کی باید رنج ببرند و قربانی دهند. مگر این کارگران موجد چه خطری هستند که از معالجه و درمان محروم می شوند، حتی به قیمت مرگ شان؟

ما از مقامات قضایی ایران می خواهیم که کارگران زندانی بیمار را فوراً آزاد کند تا آن ها بتوانند به امکانات درمانی لازم دسترسی داشته باشند.

سازمان های اتحادیه ای فرانسوی ث.ژ.ت، اف.اس.یو، و سولیدر به نقض مقاوله نامه های 98 و 87 سازمان جهانی کار توسط حکومت ایران معترض بوده و خواهان آزادی کلیه کارگران مبارز زندانی در ایران هستند.

پاریس

2013/09/23

CGT : Ozlem Yildirim o.yildirim@cgt.fr + 33 6 51 28 73 01

FSU : Dominique Giannotti dominique.giannotti@fsu.fr + 33 6 84 23 25 68

Solidaires : Alain Baron contact@solidaires.org + 33 (0) 1 58 39 30 20

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 ترجمه و پخش  از :

 همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه

 اتحاد بین المللی درحمایت از کارگران در ایران – پاریس

نامه مهدی علیزاده فخر آباد زندانی سیاسی خطاب به تمامی نهادهای مدافع حقوق بشر در سراسر جهان​

​به آقای احمد شهید

:
من مهدی علیزاده فخر آباد وبلاگ نویس و مدافع آزادی و انسانیت از زندان وکیل آباد مشهد این نامه را به شما مینویسم. میخواهم با این نامه نه تنها صدای اعتراض خودم را به شما برسانم بلکه صدای اعتراض همبندانم آقایان محمد میرزایی، علی عبادی، مهدی جلیلی، جلایر وحد، داور نبی زاده، مهدی مصباحی، امیر شیبانی زاد، سید حسین آتشی، محمد رضا باقریف علی نامی در سطح جهانی باشم. از اینرو قبل از اینکه از وضع دردناک خودم بگویم، میخواهم در مورد زندان وکیل آباد و وضعیت اسفبار زندانیان سیاسی در اینجا با شما سخن بگویم. زندان وکیل آباد مشهد یکی از زندانهای مخوف در ایران است. ما زندانیان سیاسی در این زندان در کنار زندانیان عادی که خیلی از آنها متهم به قتل و بعضا خطرناک هستند، قرار داریم. در یک اطاق ٣*٤ حدود ٨٥ نفر زندانی بسر میبرند. جای خواب نداریم و فقط شاید ٤ ساعت در شبانه روز بتوانیم بخواب برویم. آنهم بصورت کتابی و در مکانی شلوغ و پر سر صدا. مرتب مورد اذیت و آزار و تحقیر و توهین قرار داریم. وقتی ما را به دادگاه میبرند دستبند و پابند میزنند. ما در زندان حتی تهدید به تجاوز میشویم. محرومیت از امکانات اولیه زیستی بخشی از شکنجه روحی و جسمی ماست. با آب سر باید حمام کنیم و آنهم دو ساعت برای همه زندانیان در یک بند و همراه با زندانیان عادی است. که بعضا خطر تجاوز از سوی آنها نیز هست. به ما اجازه درمان نمیدهند. بندی به نام بند تنبیهات هست که وضع از این وخیم تر است. حتی خبری از آنها پیدا نمیکنیم. از کتاب و روزنامه و تلویزیون و غیره که اصلا خبری نیست و محرومیم. هر یکشنبه و چهارشنبه نیز عده ای را برای اعدام میبرند و فضای غم و خشم زندان را میگیرد. ما در این زندان جانمان در خطر است و انتظار بیشترین حمایت جهانی را داریم
.
من خودم یک وبلاگ نویس جوان هستم. سی سال سن دارم ومتاهلم. در مشهد زاده شده ام. سال ٨٧ دستگیر شدم. ١٢١ روز انفرادی بودم. ١٨ ماه در بند ٣٥٠ اوین گذراندم. یک سال است که در زندان وکیل آباد مشهد هستم. پدر و مادرم زیر فشار شدیدی قرار دارند. پدرم سه بار بستری شده است و ٧٠ درصد بینایی خود را از دست داده است . قبلا برادر دوقلوی من را اشتباهی به جای من دستگیر کردند و او را اذیت و آزار دارند و بعد که متوجه شدند اشتباه شده است، آزادش کردند. دادستان به زنم نامه داده است که از من طلاق بگیرد. وضع جسمانی خودم وخیم است. معلول هستم. ١٢ بار تشنج داشته ام و سه بار به حال کما رفته ام. ابتدا به من حکم اعدام دادند و دادگاه بدوی آنرا لغو کرد. در ٢٤ تیر ماه ٩٢ دوباره محاکمه شدم و ١١ سال حکم زندان و ٧ سال محرومیت از فعالیت اجتماعی به من داده اند. سه سال بخاطر انتشار کتابی به اسم سرخ و سفید که طنز است. ١ سال حبس تعلیقی تحت عنوان توهین علیه نظام، ٥ سال حکم زندان تحت عنوان توهین به مقدسات، دو سال هم تبعید به نی شهر در سیستان و بلوچستان.
من یک وبلاگ نویس و یک آزادیخواه هستم. ١٩ کتاب نوشته ام و این تمام جرم من است. من از شما و همه مراجع جهانی تقاضای حمایت و پشتیبانی دارم. من تقاضای بازرسی جهانی از وضع این زندان و نقض آشکار حقوق بشر در اینجا را دارم. من خواهان لغو احکام اعدام، متوقف شدن فشار بر روی زندانیان سیاسی و بعنوان یک حداقل رعایت حقوق بشر در قبال زندانیان سیاسی و آزادی فوری همه زندانیان سیاسی از زندان را دارم. من به زندان بودنم اعتراض دارم و خواستار آزادیم از اسارت هستم. از من و از همبندان من حمایت کنید
.
مهدی علیزاده فخر آباد زندانی سیاسی از زندان وکیل آباد مشهد، بند مشاوره ٣

بیانیه 90

جو جنایت و وحشت در فضای زندان های ایران

تعدادی از زندانیان در گوهر دشت کرج از جمله شاهرخ زمانی ، صالح کهندل ، خالد حردانی و ... بطور مستقیم توسط ماموران رده بالای اداره اطلاعات تهدید به مرگ شدند به آنها گفتند اگر فعالیت خود را که می گویید حقوق حقه خود را می خواهید ادامه بدهید همه تان را می کشیم قبل از اینکه کسی خبر دار شود .

پنج  روز است میان زندانی اهل سنت با ماموران تنش شدیدی ادامه دارد.ماموران می خواهند 26 تن از زندانیان اهل سنت در زندان گوهردشت را  برای اجرائی حکم اعدام  به زندان قزل حصار منتقل نمایند ولی زندانیان سالن ده یک دست مقاومت کرده اجازه بردن 26 نفررا به قزل حصار نمی دهند.

باندهای مختلف جنایت کار جمهوری اسلامی پس از بحث نرمش قهرمانانه خامنه ای که هم معنی با جام زهر خمینی است و هم چنین پس از انتخاب حسن روحانی و تحت فشار بحرانهای گوناگون و تحریم ها ، با توجه به فضای شدید اعتراضی در میان توده ها بخصوص کارگران و امکان شروع خیزش توده ای در هر لحظه و ... که همگی بدون استثنا از نبرد بین کار و سرمایه سر چشمه می گیرند،  مجبور به قبول مذاکره، حداقل صحبت های تلفنی حسن و حسین شدند ، نیروهای جمهوری اسلامی می دانند، احتمال دارد جمهوری اسلامی مجبور شود تن به رعایت برخی از قوانین داخلی و بین المللی بدهد.که در این صورت می تواند بسیاری از مخالفنی که در طیف سرمایه داری قرار دارند را راضی کند اما هیچ چشم اندازی در جهت کنار آمدن یا راضی کردن برخی ازنیرو های و کارگران وجود ندارد چرا که با توجه به بحران ساختاری سرمایه داری که فعلا" دوره گسترش ان را می گذراند و حاصل آن که عبارتند از بیکاری بیش از 4 میلیون کارگر ، تورم بیش از چهار برابر ، دستمزد های یک پنجم خط فقر، همچنان ادامه روند ارایه و تصویب قوانین ضد کارگری ، مخالفت و سرکوب شدید تشکل های کارگری ، جنگ های ویران کننده که ابزاری در جهت کسب فوق سود هستند همگی  موضوع نبرد میان کارگران با سرمایه داری هستند که  سازش در مورد انها بین کارگران با نیروهای سرمایه داری  ممکن نیست.بنابراین برای تسویه حساب با مخالفین نظام استبدادی جمهوری اسلامی که عمده ترین آنها طبقه کارگر است فرصت بسیار کمی دارند از طرفی با توجه به چرخش یک پارچه رسانه ها به موضوع احتمالات نزدیکی دو دولت ایران و آمریکا موقعیت مناسبی برای سرکوب بیشتر بدست آمده است، بر این مبنا جو وحشت  و جنایت را در داخل زندان و بین زندانیان حاکم کرده اند، در قدم اول به تسویه و اتمام کار افرادی که تحت عنوان  حکم اعدام محبوس هستند شروع کرده اند و به احتمال قوی اگر مقابله نشود و افشاگری صورت نگیرد نوبت به بقیه زندانیان غیر خودی ،  نظام اسلامی نیز خواهد رسید با توجه به این که نظام جمهوری اسلامی مدتی است هماهنگ شروع به آزاد کردن پاره های تن خود (اصلاح طلبان و سبزها) که بر اثر یک ندانم کاری دو طرفه  به زندان افتاده بودند کرده است اثرات مجموع مقوله های در حال انجام از جمله  آزاد کردن زندانیان خودی ، حاصل فریب کارانه انتخابات مهندسی شده ریاست جمهوری، مذاکرات هسته ای، بن بست موضوع سوریه برای غرب و صحبت های تلفنی حسن وحسین و  به خصوص چراغ سبزی که ژورنالیست های غربی تحت رهبری سرمایه جهانی و جو نظامی گری و تسویه ی جهانی تحت رهنمودهای حقوق بشری و دمکراسی بورکراتیکی حاضر نشدند در مورد حقوق بشر از حسن روحانی سوالاتی بپرسند تا مبادا مسئولیت های جنایت علیه حقوق بشر جمهوری اسلامی در گذشته و حال به حساب دولت روحانی نیز نوشته شود با دادن چنین باجی از طرف دمکراسی خواهان و حقوق بشری ها چراغ سبزی به جمهوری اسلامی داده شد تا طی سه الی شش ماه جامعه ی ایران به خصوص زندان ها را تسویه کند چرا که سه تا شش ماه می تواند یک رمز توافق شده میان جمهوری اسلامی و حقوق بشری ها و دمکراسی خواهان جهانی باشد.بنابراین جمهوری اسلامی باید طی سه تا شش ماه(مدتی که روحانی تعیین شدنش را غیر مستقیم اعلام کرده است) خود را برای ورود به فضای مورد دلخواه غرب و امریکا آماده نماید و تا مدت  فوق آزاد است هرکاری بکند. وقتی میگوییم نه میبخشیم و نه فراموش میکنیم یعنی امروز باید هرچه در توان داریم به کار ببریم تا جمهوری اسلامی نتواند برنامه های خود را مانند دهه شصت اجرایی کند. با توجه به اینکه رسانه ها و مدیای سرمایه داری نیز چراغ سبز بستن چشمش را داده است.

در سال 67 پس از این که خمینی جام زهر را سر کشید غرب حاضر به چشم پوشی نسبت به جنایات در حال انجام جمهوری اسلامی شد و اکنون که خامنه ای جام زهر دیگری به عنوان نرمش قهرمانانه را در حال سر کشیدن است غرب باز در حال بستن چشمان خود است.امروز باید با تمام قوا به افشاگری،اعتراض،تظاهرات و شکایت و...دست زد، در غیر این صورت ده ها سال بعد باز خواهیم گفت: نه میبخشیم و نه فراموش میکنیم .

ماموران جمهوری اسلامی به طور آگاهانه و سیستماتیک از زندانیان اهل سنت هرچمد که آنها در طیف نیرو های کارگری نیستند و هر چند که در بعد جهانی مجموع آنها ساخته و پرداخته امپریالیست ها هستند و هرچند که هنوز هم نظران انها در جهان همان را می کنند که سرمایه داری جهانی برنامه ریزی کرده است ، شروع کرده اند چرا که وضعیت آنها از نظر ایدولوژیکی ، و اعمالی هم فکران انها در پاکستان ، عربستان ، مصر و... که انجام می دهند و مدافعین هم فکران انها و...  این اجازه را می دهد که بسیاری از انقلابیون کمتر به دفاع از آن ها برخیزند و این یک امتیاز برای جمهوری اسلامی است اما نباید فراموش کنیم اولا" ما حق نداریم قصاص قبل از جنایت کنیم ، دوما" توسط هیچ سند و مدرکی به ما ثابت نشده است که این زندانیان مرتکب جنایتی شده باشند، سوما" وقتی مخالف اعدام انسانها هستیم و اعتقاد داریم اعدام جنایت سازمان یافته دولتی است، با هیچ بهانه ای  نمی توانیم مقابل  موضوع تسویه خونی آن ها ساکت بایستیم. چهارم  این که دشمن(جمهوری اسلامی) هرگز همه مخالفین خود را یک جا تسویه نمی کند بلکه طبق تجربیات تاریخی از گروه های شروع می کند که دفاع از آنها برای انقلابیون و توده ها کمتر توجیه پذیر بوده و دچار شک و تردید می شوند، تا انتها همه را تسویه میکند مانند سال های دهه ی شصت که به نوبت همه را قتل عام کرد.

با توجه به این که آزاد سازی زندانیان به صورت تفکیک شده در حالی که اخیرا" لایحه ی تعریف جرم سیاسی به مجلس ارائه شده است موضوع طرح نرمش قهرمانانه،اقبال نزدیکی مذاکرات هسته ای،بن بست موضوع سوریه برای غرب،شکست اقتصادی جمهوری اسلامی در مقابل تحریم ها و بحران های شکننده ی داخلی و جهانی،ناتوانی جواب گویی سیستم اصول گرایان و جا به جایی آن به صور ت فریب کارانه با نیروهای بینابینی و مخلوطی از اصلاح طلبان و اصول گرایان با نقش مرکزی حسن روحانی، مذاکرات تلفنی حسن و حسین و ... یک نقطه ی عطف تاریخی در سیاست جمهوری اسلامی و تمایلات بسیار قوی رفع کدورت ها میان ایران و آمریکا همگی به ما میگوید تنش های بسیار شدید در داخل جمهوری اسلامی رخ خواهد داد این تنش ها و تسویه های داخلی نظام هزینه های بسیاری را به مردم  به خصوص به آزادی خواهان و انقلابیون و صد البته علیه زندانیان تحمیل خواهد کرد، که در این مورد غرب نیز با سکوتش و حتی کمک های امنیتیش شریک جرم خواهد بود، برای درک عمق موضوع  آخرین خبر از زندان را به عنوان مثال بیان می کنیم ،

600 نفر از نیروهای گارد ویژه  با تجهیزات مختلف و سگ های تربیت شده به بند چهار زندان گوهر دشت  حمله کردند و دو نفر را با خود بردند. فشار به زندانیان عقیدتی – سیاسی در بند 10 و 12 زندان رجایی شهر که در معرض کشتار رژیم می باشند حمله ی 600 نفر گارد  یگان ویژه به سالن 4 با گاز اشک  آور ، باطوم و شوک برقی و سگهای درنده به دنبال ممعانت هموطنان سنی از سه روز قبل برای بردن چند نفر از اعدامی ها که تا هشت مهر ادامه داشت. می خواستند که این زندانیان را بزندان قزل حصار انتقال دهند اما با مقاومت زندانیان اهل سنت روبرو شده فقط توانستند دو نفر از 26 نفر  به نامهای کاوه ریئسی و مختار رحیمی را ببرند .همچنین  خانواده های این زندانیان در مقابل دفتر دادستان کل کشور ، دفتر ریاست جمهوری و دفتر رهبری و مجلس شورای اسلامی  روزهای یکشنبه  و دوشنبه دست به تحصن زدند .و 7 مهر خالد حردانی  مبارز عرب را به جای نامعلومی بردند بنا به گفته برخی از مأمران اداره اطلاعات او را به مدت 7 روز در سلول انفرادی حبس خواهند کرد. حردانی هنگام رفتن اعلام کرد در صورتی که مرا برنگردانند در مکان جدید دست به اعتصاب غذا خواهم زد  با توجه به وخامت وضعیت معده اش ، سلامتی او در خطر جدی خواهد بود. دقت در این موضوع می تواند باعث درک دقیقتر و عمیقتر ما از مشکل شود.

ما از تمامی نیروهای فعال و انقلابی ،کارگران و جوانان  در داخل و خارج از ایران بخصوص خانواده زندانیان  میخواهیم هشیارانه و با دقت دست به افشاگری و مبارزه های گسترده ، متحدانه ، اکتیو و برنامه ریزی شده بزنند.

پیش بسوی اتحاد بیشتر، برای فشار بیشتر!!!

پیش بسوی اعتراضات گسترده و متحدانه با شعار :

کارگر زندانی ، زندانی سیاسی آزاد باید گردد.

کمیته حمایت از شاهرخ زمانی

8/7/1392

www.chzamani.blogspot.com

freeshahrookh@gmail.com

گزارش شبکۀ همبستگی کارگری از آکسیون روز ۲۸ سپتامبر نروژ در حمایت از کارگران زندانی

: شبکۀ همبستگی کارگری

«شبکۀ همبستگی کارگری» تاکنون تلاش نموده است تا در آکسیون ها و اعتراضات مختلف بین المللی، در کنار افراد مستقل، کارگران، نهادها، سازمان ها و احزاب کارگری، مترقی و چپ، در حد توان خود سهمی را در این میانه ادا کند.

از جمله اقدامات اخیر فعالین شبکۀ همبستگی کارگری در سطح داخلی، توزیع پوسترهایی از «شاهرخ زمانی»، فعال سندیکای کارگران نقاش و تزئینات ساختمان، و همچنین دیگر فعالین کارگری زندانی، در سطح یک منطقۀ صنعتی و کارگری در مرکز یکی از استان های کشور بوده است، همراه با مطالبات و شعارهایی نظیر «تا آزادی شاهرخ زمانی، مبارزه ادامه دارد!»، «11 سال حبس، چنان چه سکوت کنیم!»، «کارگر زندانی، زندانی سیاسی، آزاد باید گردد!» و «کارگران ایران تنها نیستند»!

پیش از این نیز تعدادی از اعضای «شبکۀ همبستگی کارگری» و فعالین درگیر در پروژۀ «احیای مارکسیستی»، برای  حمایت عملی از بهنام ابراهیم زاده به دنبال درخواست وی در آستانۀ بازگشت به زندان، اقدامات مشابهی را در تهران تدارک دیده و انجام داده بودند.

از نقطه نظر بین المللی نیز بنا به درخواست «شبکۀ همبستگی کارگری»، انجمن آزادی کارگران» (AWL) در بریتانیا کمپین جمع آوری 10 هزار امضا تا ژانویۀ 2014 را در محیط های کار، دانشگاه ها و دانشکده ها، مدارس و انجمن ها و اتحادیه های کارگری با خواست آزادی شاهرخ زمانی آغاز کرده است. دریافت پیام های همبستگی و حمایت از تشکل های کارگری جهان- از جمله «یودیر» در ترکیه- بخشی از فعالیت های بین المللی اخیر شبکه بوده است.

به همین ترتیب در ارتباط با آکسیون روز 28 سپتامبر در مقابل پارلمان نروژ در شهر اسلو نیز رفیق ناصر احمدی از سوی شبکۀ همبستگی کارگری برای دخالتگری حضور پیدا کرد.

رفیق ناصر احمدی، با پیراهنی که روی آن شعار «کارگران ایران تنها نیستند!» نقش بسته بود، و با در دست داشتن پلاکاردهایی مزین به تصاویر شاهرخ زمانی و دیگر کارگران زندانی، متن نامۀ شاهرخ زمانی از داخل زندان گوهردشت را در مقابل حاضرین- شامل تعدادی از اعضای حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری و سازمان اقلیت و دیگر افراد مستقل- با حرارت و صدایی رسا قرائت نمود:

«وقتی خبر مبارزات بی وقفۀ شما را می شنوم، از ژرفای وجودم به وجد می آیم و خود را در میان شما می بینم، توان مبارزه و مقاومت در من صد چندان می شود. با امید به روزی که با شما رفقا بازو در بازو مقابل سرمایه داری مبارزه کنیم، امروز از زندان گوهر دشت کرج به شما درود می فرستم و صمیمانه با قلبی آکنده از شور انقلابی دستتان را می فشارم .»

متأسفانه کارزار روز 28 سپتامبر در قیاس با آکسیون های سال های گذشته در نروژ و به ویژه در مقابل پارلمان اسلو، هم به لحاظ کمّی و هم کیفی، یک ریزش قابل ملاحظه را نشان می داده است که این خود از علائم وجود ضعف در نحوۀ «اتحاد عمل» میان نیروهای مختلف طیف چپ برای برگزاری آکسیون است؛ ضعفی که هرچند مهم، ولی قابل رفع نیز هست.

بدون شک فعالیت های حمایتی باید به طور مداوم، در سطح وسیع تر، با هماهنگی و کاربرد ابتکار عمل های بیشتری صورت بگیرند. امید است که با تداوم و گسترش دامنۀ حمایت های عملی از سوی سایر فعالین کارگری نیز فشار لازم جهت آزادی شاهرخ زمانی و دیگر فعالین کارگری و سیاسی زندانی ایجاد گردد. در شرایط کنونی که جنبش کارگری هم از سرکوب شدید حکومتی و هم از افتراق و سایر ضعف های درونی خود آسیب می بیند، این اِعمال فشار عملی نخواهد بود مگر با «اتحاد عمل» گسترده  میان تمامی نیروهای چپ و فعالین کارگری حول حمایت از تمامی زندانیان سیاسی و مطالبۀ آزادی آنان به عنوان یک خواست مشترک.

این همان موضوعی است که شاهرخ زمانی در قسمتی برجسته از نامۀ خود چنین عنوان می کند: «بدون شک تغییراتی در شرف تکوین است، فراموش نکنیم که در نقاط عطف تاریخی با داشتن تحلیل مشخص از شرایط مشخص می توان گام بلندی در جهت مبارزات انقلابی به پیش برداشت، رفقا بیاید، با دوری جستن از خرده کاری و دنباله روی و با همبستگی جهانی، سازمانیابی و سازماندهی انقلابی خود را برای چنین گام بلندی آماده کنیم .»

در انتها از رفیق خالد- از فعالین حزب کمونیست ایران در آکسیون- به دلیل تهیه و ارسال تصاویر و ویدیوی قرائت متن به وسیلۀ رفیق ناصر احمدی، نهایت قدردانی را داریم.

پیش به سوی اتحاد عمل!

پیش به سوی آزادی تمامی فعالین سیاسی و کارگری زندانی!

کارگران ایران تنها نیستند!

شبکۀ همبستگی کارگری (IWSN)

 ۸ مهرماه ۱۳۹۲