مژگان مدرس علوم
جرس: شاهرخ زمانی، فعال کارگری محبوس
در زندان رجایی شهر کرج از حق ملاقات حضوری و مرخصی محروم است.
شاهرخ زمانی، عضو کمیته
پیگیری برای ایجاد تشکلهای کارگری و سندیکای کارگران نقاش در خرداد ۱٣۹۰ هنگام ورود به تبریز برای دیدار پدر و مادر خود توسط اداره
اطلاعات تبریز بازداشت شد.
زرین نجاتی مادر شاهرخ زمانی با ابراز ناراحتی از وضعیت فرزندش به "جرس" می گوید: " مرخصی و ملاقات حضوری نمی دهند فقط همان ملاقات شیشه ای را داریم. بخاطر مسافت راه، من هر روز نمی توانم تهران بروم و ماهی یکبار به ملاقاتش می روم. حتی برای عقد دخترش که پدرش باید برای امضاء کردن باشد نگذاشتند حتی برای چند ساعت به مرخصی بیاید."
شاهرخ زمانی در شعبه یک دادگاه انقلاب تبریز به اتهام تبلیغ علیه نظام و تشکیل دسته سوسیالیستی به یازده سال حبس محکوم شد. این فعال کارگری کلیه اتهامات عنوان شده علیه خود را در دادگاه رد و بر صنفی بودن کلیه فعالیت های خود تاکیده کرد. قاضی پرونده در پاسخ به سوال زمانی که بر اساس چه چیزی حکم صادر کرده، گفته است: "بنده در سلسله مراتب یک فرمانبرداری بیش نیستم." تنها جرم شاهرخ زمانی فعالیت در کمیته پیگیری است که جنبه صنفی دارد.
وی با غیرعادلانه خواندن حکم فرزندش خاطرنشان می کند: "شاهرخ وقتی داشت برای دیدن ما به تبریز می آمد از اتوبوس که پیاده می شود، اطلاعات تبریز او را بازداشت می کند و بعد از آن بود که چهل روز دست به اعتصاب غذا می زند. شاهرخ یک کارگر نقاش بود فقط از مشکلات کارگران و وضعیت و معیشیت سخت آنها می گفت. او کاری نکرده که یازده سال به او حکم زندان دادند. تنها خودش کارگر بود و می دانست کارگرها با این اوضاع اقتصادی چقدر سخت زندگی می کنند. او تنها درد قشر کارگر را فریاد زد. نه اسلحه همراه داشته، نه قتلی مرتکب شده، نه معتاد و نه قاچاقچی بوده، فقط جرمش این بود که یک فعال کارگری بوده و از حقوق صنفی خود و کارگران دفاع می کرده است. او می گفت چرا حقوق کارگران را نمی دهید، چرا کارگران را اخراج می کنید با این وضعیت اقتصادی چطور باید زندگی اشان را بچرخانند زن و بچه آنها چطور باید زندگی کنند و از این حرفها. من از شما می پرسم این جرم است که بخاطرش یازده سال حکم دهند. به دفتر رهبری، دیوانعالی نهاد حقوق بشر و دادگستری و جاهای دیگر اعتراض کردیم و وضعیت را شرح دادیم اما هیچ کمکی نکردند فقط در دیوانعالی کشور گفتند که در حق او اجحاف شده و بی گناه است."
این فعال کارگری پس از بازداشت تحت شکنجه های جسمی و روحی قرار گرفت. این فعال کارگری در این چهل روز در اعتراض به بازداشت و برخوردهای صورت گرفته دست به اعتصاب غذا زد. به گفته شاهرخ زمانی، در اداره اطلاعات بصورت مستقیم و یا غیر مستقیم تهدید به مرگ شده است از جمله مسمومیت٬ قرار دادن در کنار افراد عادی مبتلا به ایدز، وادار کردن افراد نامتعادل روانی٬ جانی و خطرناک به درگیری با او.... او در مدت حبس خود بارها از زندانی به زندانی در شهری دیگر منتقل شده است.
مادر شاهرخ زمانی می افزاید: "خیلی شاهرخ را اذیت کردند. حکم زندان برای او کافی نبود که او را از این زندان به آن زندان می فرستادند. خودم رفتم دادستانی گفتم چرا او را از این زندان به آن زندان منتقل می کنید، گفتند که شاهرخ شورش می کند. گفتم چه شورشی؟! شما او را بین معتادان و قاچاقچیان انداخته اید اعتراض هم نمی تواند کند. زندان یزد باز شرایطش بهتر بود اما دوباره تهمت زدند که شاهرخ وضعیت و شرایط زندان را به بیرون خبر می دهد، بعد او را به سلول انفرادی انداختند. اینقدر پیش رئیس زندان گریه کردم که گفت او را به زندان شهر خودتان منتقل می کنیم و دوباره او را به زندان تبریز آوردند. الان هم زندان رجایی شهر خیلی وضعیتش بدتر است اما باز خدا را شکر که پیش معتادان و مجرمین خطرناک نیست."
زرین نجاتی مادر شاهرخ زمانی با ابراز ناراحتی از وضعیت فرزندش به "جرس" می گوید: " مرخصی و ملاقات حضوری نمی دهند فقط همان ملاقات شیشه ای را داریم. بخاطر مسافت راه، من هر روز نمی توانم تهران بروم و ماهی یکبار به ملاقاتش می روم. حتی برای عقد دخترش که پدرش باید برای امضاء کردن باشد نگذاشتند حتی برای چند ساعت به مرخصی بیاید."
شاهرخ زمانی در شعبه یک دادگاه انقلاب تبریز به اتهام تبلیغ علیه نظام و تشکیل دسته سوسیالیستی به یازده سال حبس محکوم شد. این فعال کارگری کلیه اتهامات عنوان شده علیه خود را در دادگاه رد و بر صنفی بودن کلیه فعالیت های خود تاکیده کرد. قاضی پرونده در پاسخ به سوال زمانی که بر اساس چه چیزی حکم صادر کرده، گفته است: "بنده در سلسله مراتب یک فرمانبرداری بیش نیستم." تنها جرم شاهرخ زمانی فعالیت در کمیته پیگیری است که جنبه صنفی دارد.
وی با غیرعادلانه خواندن حکم فرزندش خاطرنشان می کند: "شاهرخ وقتی داشت برای دیدن ما به تبریز می آمد از اتوبوس که پیاده می شود، اطلاعات تبریز او را بازداشت می کند و بعد از آن بود که چهل روز دست به اعتصاب غذا می زند. شاهرخ یک کارگر نقاش بود فقط از مشکلات کارگران و وضعیت و معیشیت سخت آنها می گفت. او کاری نکرده که یازده سال به او حکم زندان دادند. تنها خودش کارگر بود و می دانست کارگرها با این اوضاع اقتصادی چقدر سخت زندگی می کنند. او تنها درد قشر کارگر را فریاد زد. نه اسلحه همراه داشته، نه قتلی مرتکب شده، نه معتاد و نه قاچاقچی بوده، فقط جرمش این بود که یک فعال کارگری بوده و از حقوق صنفی خود و کارگران دفاع می کرده است. او می گفت چرا حقوق کارگران را نمی دهید، چرا کارگران را اخراج می کنید با این وضعیت اقتصادی چطور باید زندگی اشان را بچرخانند زن و بچه آنها چطور باید زندگی کنند و از این حرفها. من از شما می پرسم این جرم است که بخاطرش یازده سال حکم دهند. به دفتر رهبری، دیوانعالی نهاد حقوق بشر و دادگستری و جاهای دیگر اعتراض کردیم و وضعیت را شرح دادیم اما هیچ کمکی نکردند فقط در دیوانعالی کشور گفتند که در حق او اجحاف شده و بی گناه است."
این فعال کارگری پس از بازداشت تحت شکنجه های جسمی و روحی قرار گرفت. این فعال کارگری در این چهل روز در اعتراض به بازداشت و برخوردهای صورت گرفته دست به اعتصاب غذا زد. به گفته شاهرخ زمانی، در اداره اطلاعات بصورت مستقیم و یا غیر مستقیم تهدید به مرگ شده است از جمله مسمومیت٬ قرار دادن در کنار افراد عادی مبتلا به ایدز، وادار کردن افراد نامتعادل روانی٬ جانی و خطرناک به درگیری با او.... او در مدت حبس خود بارها از زندانی به زندانی در شهری دیگر منتقل شده است.
مادر شاهرخ زمانی می افزاید: "خیلی شاهرخ را اذیت کردند. حکم زندان برای او کافی نبود که او را از این زندان به آن زندان می فرستادند. خودم رفتم دادستانی گفتم چرا او را از این زندان به آن زندان منتقل می کنید، گفتند که شاهرخ شورش می کند. گفتم چه شورشی؟! شما او را بین معتادان و قاچاقچیان انداخته اید اعتراض هم نمی تواند کند. زندان یزد باز شرایطش بهتر بود اما دوباره تهمت زدند که شاهرخ وضعیت و شرایط زندان را به بیرون خبر می دهد، بعد او را به سلول انفرادی انداختند. اینقدر پیش رئیس زندان گریه کردم که گفت او را به زندان شهر خودتان منتقل می کنیم و دوباره او را به زندان تبریز آوردند. الان هم زندان رجایی شهر خیلی وضعیتش بدتر است اما باز خدا را شکر که پیش معتادان و مجرمین خطرناک نیست."
۲۹ بهمن ۱۳۹۱
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر