نظر به اینکه تصویب حداقل مزد سال ۱٣٩٥ به میزان ۸۱٢ هزار و ١٦٦ تومان با توافق
نمایندگان کارفرمایان و دولت سرمایه داری اسلامی بر ما کارگران تحمیل شده است، که باید
با کمتر از یک سوم خط فقر و یا کمتر از یک چهارم هزینۀ متوسط زندگی یک خانوار ۴ نفره
شهری زندگی کنیم،
این مبلغ توسط شورای عالی کار، مرکب از نمایندگان دولت، کارفرمایان
و گماشتگان دولت (نمایندگان شورای اسلامی کار، خانۀ کارگر و غیره) که نام نمایندۀ کارگر
بر خود نهاده‌اند و به حکم قانون سرمایه و پشتوانۀ مادۀ ۴۱ قانون
کار جمهوری اسلامی تصویب شده است.
نظر به اینکه فقر و گرانی و بیکاری، کارگران و زحمتکشان و خانواده‌هایشان
را به فروپاشی کشانده و بخش عظیمی از جامعه را به سمت اعتیاد، افسردگی و بی اعتنایی
به مسائل سیاسی و اجتماعی سوق داده است،
نظر به اینکه ما کارگران با انبوهی از مشکلات و مطالبات، از
حق اعتراض و اعتصاب به وضع موجود، از داشتن سندیکای طبقاتی و حزب سیاسی خود محرومیم
و در مبارزه برای به دست آوردن خواست‌های خود از کار اخراج و با زندان و شلاق روبرو
می‌شویم،
ضروری است که به اتحاد طبقاتی خود بیاندیشیم و مبارزۀ گسترده
و سراسری به ضد ستم سرمایه داری را سازماندهی کنیم، زیرا: «این درد مشترک هرگز جدا
جدا درمان نمی‌شود.»
طبقۀ کارگر در مبارزۀ خود می‌تواند زنجیرهایی را که نظام سرمایه
داری بر دست و پایش بسته است، پاره کند و دنیای نوینی فارغ از ستم و استثمار برای همۀ
انسان‌ها بسازد.
رفقای کارگر، با افتخار به یاد آورید مبارزات پیروزمندانۀ خود
را در شرکت نفت که چگونه مبارزه برای خواست‌های فوری اقتصادی را تا مبارزه ای سیاسی
و انقلابی و تشکیل شورای سراسری کارگران در مناطق نفت خیز جنوب، آبادان، اهواز، آغاجاری،
مسجد سلیمان، ماهشهر، گچساران و تهران ارتقا بخشیدید.
رفقای کارگر، با افتخار به یاد آورید مبارزات انقلابی موفق
خود در صنایع فولاد، ملی حفاری و شرکت گاز و پتروشیمی‌های وابسته به آن در ماهشهر و
عسلویه و سازماندهی اعتصاب و ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری در این مراکز کارگری را.
رفقای کارگر، به یاد آورید مبارزات انقلابی و پیروزمندانه خود
در ذوب آهن، ایران خودرو، پارس خودرو و سایپا، کفش ملی، سازمان آب و برق، ماشین سازی
اراک، تبریز، صنایع مس و معادن بافق و کرمان و ... را.
رفقای کارگر، به یاد آورید مبارزات موفق خود برای تشکیل سندیکای
طبقاتی در نیشکر هفت تپه و شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه را.
این افتخارات را به سادگی کسب نکرده‌ایم. این‌ها تجاربی‌اند
که تاریخ مبارزۀ طبقۀ کارگر ایران را غنا بخشیده است.
اکنون در آستانۀ اول ماه مه قرار داریم. روز کارگر روز نمایش
قدرت و اتحاد طبقۀ کارگر و از جمله مبارزه برای تثبیت اجتماعی حداقل مزد بر اساس هزینۀ
متوسط یک خانوار ۴ نفرۀ
شهری است (که در سال ۱٣٩٥معادل
سه و نیم میلیون تومان در ماه است).
روز اول ماه مه را با تبادل نظر و تشریک مساعی خود به آغاز
مبارزۀ مصممانه برای ایجاد تشکل توده ای مستقل طبقاتی خود، مبارزۀ مصممانه برای آزادی
کارگران و فعالان کارگری، معلمان زندانی و همۀ زندانیان سیاسی از زندان‌های رژیم اسلامی،
مبارزۀ مصممانه با اخراج و بیکارسازی کارگران، مبارزۀ مصممانه برای حق بیمه بیکاری،
مبارزۀ مصممانه برای آزادی اعتصاب و اعتراض و مزد برابر برای زنان و مردان کارگر، مبارزۀ
مصممانه برای برابری حقوق اجتماعی زن و مرد در جامعه، و حمایت از کارگران مهاجر و
... تبدیل کنیم. این خواست‌ها بدون عمل مشترک همۀ کارگران و حمایت دیگر زحمتکشان، به
پیروزی نخواهد رسید.
اتحاد طبقاتی ما نیروی عظیمی خواهد بود که هیچ قدرت دولتی قادر
به درهم شکستن آن نیست. تضمین برآورده شدن خواست‌های اقتصادی فوری و مبرم ما و نیز
تلاش برای تغییر بنیادی جامعه در جهت محو استثمار و ستم طبقاتی ایجاب می‌کند که وارد
مبارزه سیاسی در جامعه شویم و برای به ثمر رسیدن اهداف طبقه کارگر، بر استقلال سیاسی
و تشکیلاتی و نظری این طبقه پافشاری کنیم.
کارگران پروژه‌های پارس جنوبی
جمعی از کارگران پتروشیمی‌های منطقۀ ماهشهر و بندر امام
فعالان کارگری جنوب
جمعی از کارگران محور تهران – کرج
فعالان کارگری شوش و اندیمشک
٢٣ فروردین
١٣٩٥
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر