۷ خبر کوتاه از زندان رجایی‌شهر کرج

توضیح:‌ زندان رجایی‌شهر کرج با ۲۵۰ زندانی عقیدتی و سیاسی و ۴۰ زندانی زیر اعدام، از جمله زانیار و لقمان مرادی، شهرام و حامد احمدی و ده‌ها محکوم به حبس ابد از جمله محمد نظری و سعید ماسوری و باقی زندانیان همگی محکوم به حبس از ۵ تا ۲۵ سال، تحت فشار وزارت اطلاعات با محرومیت از حقوق قانونی مصرح در آیین‌نامه‌ی سازمان زندان‌ها مانند:‌ مرخصی، ملاقات حضوری، تغذیه و بهداشت و درمان، هواخوری و تحت شکنجه‌های روحی و جسمی سازمان‌یافته مانند پرونده‌سازی‌های جدید و تبعیدهای بی‌شمار، به مکانی برای مرگ تدریجی این زندانیان تبدیل شده است.

۱. روز ۲۹ شهریور، هم‌وطن بهایی شهرام چینیان که به طور غیرقانونی، به بند زندانیان عادی و جانیان خطرناک که تعادل روحی ندارند انتقال یافته، هنگام اعزام به دادگاه، به دلیل امتناع از پوشیدن لباس زندان، به شدت از طرف ۴ مامور شکنجه‌گر جمهوری اسلامی، زیر مشت و لگد قرار گرفت. به طوری‌که به دلیل شدت جراحات به بهداری زندان منتقل شد که هنوز خبری از سلامت وی در دست نیست.

۲. در روز ۲۹ شهریور، ۲ نفر از ۲۸ زندانیان جرایم سایبری که به بندهای عادی زندان رجایی‌شهر کرج تبعید شده‌اند برای اعتراض به وضعیت بد بهداشتی سالن ۱۱ اندرزگاه ۴ که پر از شپش است و نیز اعتراض به نبود جای خواب برای این زندانیان به دلیل تراکم بیش از حد تعداد زندانیان نگه‌داری شده در این سالن، نزد مردانی رییس زندان رجایی‌شهر کرج رفتند و تقاضای انتقال به بند زندانیان سیاسی کردند که وی برای چندمین بار از این کار امتناع کرد. لازم به ذکر است، برخلاف ماده‌ی ۲۲ آیین‌نامه‌ی داخلی زندان‌ها که کلیه‌ی نهادها از جمله وزارت اطلاعات را از دخالت در امور زندان‌ها منع کرده است، ولی این اداره‌ی قانون‌شکن و خودسر به عنوان موتور ماشین سرکوب ولایت مطلقه‌ی فقیه، همه‌ی امور را در دست گرفته و پس از بازجویی و صدور احکام سفارشی سنگین، این اداره در زندان نیز دست از آزار و شکنجه‌ی مبارزین برنمی‌دارد.

۳. نیاوردن مایحتاج عمومی و ضروری زندان توسط فروشگاه:

با خیانت اصلاح‌طلبان حکومتی حامی حسن روحانی، تمام امکانات اندک موجود در زندان از زندانیان عقیدتی و سیاسی سلب شده و مزدوران رژیم جری‌تر می‌شوند. در کنار انحلال بندهای مستقل سیاسی و دیگر اشکال سرکوب، یک هفته است که با دستور مسول فروشگاه با نام فرجی، جلوی ورود مایحتاج ضروری به فروشگاه گرفته شده است. وی گفته است: «در این‌که زندان آیین‌نامه‌ی زندان‌ها در مورد ورود سبزی و میوه و گوشت و مواد لبنی به داخل زندان را رعایت نمی‌کند شکی نیست ولی گُه خورده کسی که این آیین‌نامه را نوشته است.» در حالی که برخلاف نظر این مزدور اطلاعات، آیین‌نامه‌ی زندان‌های جمهوری اسلامی که او آن را رعایت نمی‌کند از سطح استاندارد جهانی هزاران بار پایین‌تر است اما این جناب از این‌که زندانی یک بار در ماه به خرج خودش مرغ یا گوشت می‌خورد هم ناراحت است!

۴. جان میثاق یزدان‌نژاد و علی سلان‌پور در خطر است:

 در شرایطی که با دستور وزارت اطلاعات، تمام زندانیان در حال درمان خطرناک به خرج خودشان مانند ماشاالله حائری، فواد مقدم، امان‌الله مستقیم را از بیمارستان به زندان برگرداندند و از اعزام ۲۸ زندانی سیاسی و عقیدتی که در وضعیت وخیمی به سر می‌برند به بیمارستان جلوگیری می‌کنند، روز جمعه ۲۸ شهریور ماه میثاق یزدان‌نژاد، به علت حمله‌ی قلبی، به بهداری زندان انتقال یافت و طبق نظر بهداری باید به بیمارستان منتقل می‌شد اما از این کار جلوگیری شد. هم‌چنین علی سلان‌پور، به علت عدم درمان دیسک گردن در وضعیت وخیمی به سر برده و از درد شدیدی رنج می‌برد.

۵. محمد نظری و کریم معروف عزیز هم‌چنان در معرض مرگ!

محمد نظری با ۲۱ سال حبس تاکنون و کریم معروف عزیز با ۱۸ سال، به علت زندان طولانی مدت و ضعف شدید جسمانی و اثرات امواج پارازیت در زندان در معرض مرگ حتمی قرار دارند و علی‌رغم موافقت رییس زندان و شعبه‌ی صادر کننده‌ی حکم با آزادی آن‌ها، اداره‌ی جهنمی اطلاعات از این کار ممانعت می‌کند.

۶. جلوگیری از اعزام شاهرخ زمانی برای آزمایش ام.آر.آی:

آزار و اذیت شاهرخ زمانی پایان ندارد. در کنار تبعید غیرقانونی، محرومیت از ملاقات حضوری، محرومیت از مرخصی برای حضور چندساعته در عروسی تنها دخترش، علی‌رغم تایید بهداری برای گرفتن عکس ام.آر.آی از مغز وی در بیمارستان، از این کار جلوگیری شد و مزدوران مافیای ثروت و قدرت، بار دیگر نوکری خود را به سرمایه‌داران و دشمنی خود را با نمایندگان طبقه‌ی ۶۵۰ میلیونی کارگران اثبات کردند.

۷. از زندانی سیاسی، فرشید فتحی، تبعید شده از زندان اوین که به طور غیرقانونی در بند زندانیان عادی نگه‌داری می‌شود، هفته‌ای ۲ هزار تومان پول کرایه‌ی خواب و ۳۰ هزار تومان پول نظافت می‌گیرند. این مزدوران در کنار غارت‌های چندین میلیاردی به زندانیان دربندی که دستشان از همه جا کوتاه است هم رحم نمی‌کنند. غافل از آن‌که این حکم تاریخ است که آینده از آن ستم‌دیدگاه است.