بیانیه كانون مدافعان حقوق كارگر درباره دستگیری‌های هر روزه، احكام ناعادلانه و كشته شدن زندانیان سیاسی
دستگیری، صدور كیفر خواست، محاكمه و فشار بر زندانیان و خانواده های داغدیدگان، به اموری عادی تبدیل شده است. محكوم كردن فریبرز رییس دانا، از یاران کانون مدافعان حقوق کارگر، به اتهام نوشتن و بیان کردن نظراتش در دفاع از حقوق انسانی، بیش از هر چیز، سند محكومیت اقتدارگرایانی است كه به بن بست رسیده‌اند. مساله شكنجه و تجاوز در زندانها و برقراری دادگاه‌های فرمایشی، دیگر بر هیچ كس پوشیده نیست و نمی توان آن را با محكومیت دیگران، پرده پوشی كرد. این حكم و احكام مشابه، ادعانامه‌ای است كه محاکمه گران، علیه آزادی بیان و اندیشه صادر كرده‌اند.
این حكم محكومیت، در حالی صادر می شود كه صاحبان قدرت تلاش می كنند با آزادی موقت برخی زندانیان مانند منصور اسانلو كه دوران محكومیتش در حال اتمام است، از خود چهره‌ای دیگر ارائه دهند و در نهادهای بین المللی همانند سازمان جهانی كار، این گونه تبلیغ كنند كه سیاست های حاكم درباره‌ی بگیر و ببندها تغییر كرده است. هرچند ما آزادی منصور اسانلو، رییس هیات مدیره سندیکای کارگران شركت واحد را به فال نیك می‌گیریم و از آن استقبال می‌كنیم، اما زندانی بودن ابراهیم مددی و رضا شهابی، از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد و بهنام ابراهیم زاده از فعالان كارگری، صدور احكام اولیه زندان برای دیگر فعالان اجتماعی و در حبس نگه داشتن آنان، دستگیری فعالان كارگری از جمله شاهرخ زمان و... در تبریز، برگزاری دادگاه برای علی نجاتی عضو سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و دوازده نفر از فعالان کارگری كردستان، مرگ‌های شبهه‌برانگیز و بی‌پاسخ زنده‌یادان هاله سحابی (در زمان مرخصی موقت از زندان و در مراسم خاکسپاری پیکر پدرش مهندس عزت الله سحابی) و هدی صابر (در زندان و در حال اعتصاب غذا) همه و همه نشانگر آن است كه هیچ گونه تغییر اساسی در سیاست‌های اقتدارگرایان، در برابر فعالیت های مستقل اجتماعی و كارگری به وجود نیامده است.
اقتدارگرایان با زندانیان سیاسی و فعالان اجتماعی و كارگری همانند گروگان هایی برخورد می‌كنند كه در معاملات دیپلماتیك آنان را وجه المصالحه قرارمی‌دهند. انتخاب هیات ایرانی به مجمع ریاست سازمان جهانی كار، هم زمان با آزادی موقت منصور اسانلو و تشدید فشار بر سایر فعالان كارگری، بیانگر همان بده بستان‌هاست.
در تاریخ دیپلماسی جهانی سابقه ندارد كه دولتی با شهروندان خودش به عنوان گروگان‌های سیاسی برخورد كند و از زندانی كردن آنان در بدست آوردن امتیازات دیپلماتیك استفاده كند.
ما ضمن محكوم كردن این بده بستان‌ها، خواهان آزادی بی قید و شرط كلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی و پذیرش مقاوله‌نامه‌های بین‌المللی و میثاق‌های حقوق بشری و اجرای آنها بدون هیچ عذر و بهانه‌ای هستیم.
بار دیگر اعلام می‌كنیم كه به بند كشیدن، شكنجه، زندانی كردن و كشتار مخالفان سیاسی، آینده محتوم اقتدارگرایان و حاكمیت های رو در روی مردم را تغییر نخواهد داد. تنها راه، واگذاری حاكمیت به مردمی است كه ده ها سال است برای كسب آزادی و برابری مبارزه می كنند و تا به دست آوردن آزادی و برابری، از پای نخواهند نشست.
كانون مدافعان حقوق كارگر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر