نوشته ای از بهنام ابراهیم زاده تنها چند ساعت قبل از برگشتن به زندان

لحظات آزادی و برابری نزدیک است.

دقایق و  لحظات  به سرعت سپری می شوند  تیک تاک  ساعت را دیگر دوست  ندارم  چرا  که  بعد  از  چند ساعت  دیگر  باید  تنها فرزند عزیز و بیمارم   را  تنها  بگذارم  و  به  درون  زندان اوین آن چهار دیواری که بیش از سه سال است تنها به جرم دفاع از  کودکان و  کارگران  مرا  به حبس  کرده اند   برگردم.  لحظات   سختی است  اصلا   فکر  کردن  به  آن  هم  برایم    سخت   شده    است.   تنها فرزندت  بیمار  باشد  و  اجازه این را نداشته  باشی   در  کنارش   بمانی  من  علیرغم میل خودم امروز  بعد از چند   ساعت   دیگر   باید   به   زندان  برگردم استمدادها و انتشار نامه های من و دیگر هم طبقه هایم در دفاع از من تا این لحظه نتوانسته جلوی برگرداندن من به زندان را بگیرد و مبارزه چه در خارج از زندان و چه در درون زندان مطمئنن ادامه خواهد داشت اینجا می خواهم بگویم این برخوردها و تهدیدها هرگز نمی تواند ما را از ادامه راه و مبارزه مان باز دارد. دفاع از کودکان و کارگران جزء لاینفک برنامه و اهداف مبارزاتی مان خواهد بود و با تمامی این   برخورد ها   و   هزینه   دادن ها همچنان صدای کارگران و کودکان خواهم بود. این را هم باید بگویم مسئول تمام این وضعیت پیش امده برای من و فرزندم مقامات دادستانی و امنیتی هستند که برای من به وجود آورده اند . مطمئنن روزی کیفر خواست خودم را علیه آنان منتشر و علنی خواهم کرد . یکبار دیگر از همه شما دوستان و رفقا و تمام عزیزانی که در روز های سخت زندان و بیماریِ تنها فرزندم ما را تنها نگذاشتند قدردانی می کنم. ما به حمایتهای شما عزیزان نیاز داریم ما را در حلقه حمایتهای خود تان همچنان قرار بدهید.

بهنام ابراهیم زاده چهارم شهریور ماه 92