از :
شاهرخ زمانی
به :
سازمان جهانی کار
موضوع : به زندانی کردن کارگران در ایران اعتراض
کنید.
ریاست سازمان جهانی کار
تا کی
سیاست سکوت و انتظار در مقابل سرکوب فعالیت های قانونی کارگران؟
من شاهرخ زمانی عضو سندیکای کارگران نقاش تهران
به دلیل فعالیت های قانونی سندیکایی در بیدادگاه ضد کارگری جمهوری اسلامی به یازده
سال حبس محکوم شده ام. ماکارگران جعمیت دورازده میلیونی شاغل در صنعت و معدن،نفت و
گاز،پتروشیمی،کشاورزی و خدمات ساختمانی با اکتساب خانواده های خود اکثریت مطلق
جمعیت ایران را تشکیل میدهیم بدون اغراق میتوان گفت تمامی نعمت های مادی و معنوی
جامعه محصول کار و رنج طبقه ی ما میباشد در تایید فوق کافی است بدانید اگر خواهران
و برادران ما درصنایع نفت و ماشین سازی یک هفته کار نکنند کل کشور فلج شده و زندگی
اقتصادی از کار می افتد با علم به این مسئله دست آورد حکومت اسلامی که ادعای عدل و
دادش گوش فلک را کر کرده برای طبقه ی ما چیست؟
این حکومت
به عنوان حافظ و ادامه دهنده بهره کشی عده ی انگشت شمار سرمایه داران بزرگ،دلالان
طفیلی وانگل و سرکوبگر تمامی حقوق و تشکل های صنفی و قانونی طبقه ی کارگر هستند.نمونه
های زیر بیان گر این حقیقت تلخ میباشد :
-نابودی
کامل امنیت شغلی از طریق رواج قراردادهای موقت و سفید امضا و بردگی کامل کارگران.
-نابودی و
نقض کامل قوانین حمایتی کارگران در حوزه های تامین اجتماعی و قانون کار که به
اعتراف نهاد ضدکارگری رژیم (خانه ی کارگر) باید قانون کار فعلی را اخراج نامه ای
در دست سرمایه داران نامید.
-تعیین
پایین ترین سطح دستمزد تا یک چهارم خط فقر یعنی 390000 تومان.
-نابودی
کامل تولیدات داخلی و بومی از طریق برداشتن گمرکات مرزی و واردات کالاهای بنجل
توسط مافیای قدرت و بیکار سازی میلیونی کارگران در حوزه های خدمات و صنایع از جمله
کفش،نساجی،پوشاک، فرش، قطعه سازی،قند و شکر،برنج و چای و... و بالاخره در ادامه ی
این سیاست بهره کشی و سرکوب کوچک ترین صدای اعتراض، اعتصابات، تشکل ها و فعالین
کارگری مانند شرکت واحد،نقاشان تهران،هفت تپه،خبازان سقز،کمیته های کارگری هماهنگی،
پیگیری ، اتحادیه و کمیته های دفاع و... آری این است، کار و خدمات حکومت عدل و عدالت
اسلامی برای کارگران.
جناب رییس
حکومت ضد
کارگری جمهوری اسلامی با توجه به فشارهای داخلی و جهانی،در مقابله با سیاست های
سرکوب گرانه ی رژیم در سرکوب فعالیت های قانونی و صنفی کارگران دست به شگرد های
تازه ای زده است در این شیوه رژیم با پاپوش دوزی و چسباندن فعالیت های قانونی و
صنفی کارگران به سازمانها و تشکیلات های
اپوزیسیون و وارد کردن اتهامات دروغین براندازی، حبس های سنگین تعیین می
کند تا موجب ترس و فرار فعالین از اعضای
سازماندهی های مبارزات قانونی کارگران گردد.از جمله کسانی که طبق این شگرد به حبس های سنگین محکوم
شده اند عبارتند : رضا شهابی،افشین اسانلو،بهنام ابراهیم زاده،محمد جراحی ، پدرام
نصر الهی ، خود من و... میباشد.این اتهامات ساختگی به قدری بی پایه و پوچ است، که
حتی برخی از مسئولین زیر فشارهای جهانی ،
خانواده ها و وکلا به دروغین بودن آنها اعتراف میکنند مثلا" در پرونده ی من
زیر فشار خانواده و وکیل که پرسیده است با استناد به کدام مدرک و سند حکم صادر
کرده است قاضی دادگاه مجبور به اقرار شده
که من در سلسله مراتب پیچیده ی کنونی فرمان بری، بیش نیستم، وکیل من طبق همین
اقرار در اعتراض به تایید حکم من از طریق دادگاه تجدید نظر نوشت(تایید حکم سفارشی
اداره ی اطلاعات)و یا کارشناس دیوان عالی بعد از مطالعه ی پرونده ی من به خانواده
ام گفته است(در پرونده ی ایشان هیچ مدرک محکمه پسندی که در دادگاه بتوان روی آن
حکم صادر کرد وجود ندارد.)
ریاست محترم
به طوری که
ملاحظه میکنید این نمونه ی حکم صادره علیه یک فعال کارگری میباشد، که اثبات می
کند، حکومت جمهوری اسلامی حتی به قوانین خود پایبند نبوده و دادگاه هایی آن مانند
عروسک خیمه شب بازی زیر فشار مافیای ثروت و قدرت بدون کوچک ترین استقلال قضایی دستورات
را اطاعت کرده احکام سفارشی صادر می کنند.
آیا چنین حکومتی میتواند به قوانین نهاد های
جهانی پایبند باشد؟
آیا سازمان
جهانی کار این همه اخراج،دستگیری،زندان و شلاق زدن فعالین کارگری را نمی بینند؟
با توجه به
اینکه سازمان جهانی کار آزادی تشکل و حق اعتصاب و... را به رسمیت میشناسد، عضویت
جمهوری اسلامی که ایجاد تشکل و اعتصابات کارگری را به شدت سرکوب می کند و کارگران
را با اتهامات دروغین سالهای طولانی زندانی می کند این سوال را برای کارگران به
وجود می آورد که سازمان جهانی کار چرا عضویت جمهوری اسلامی را پذیرفته و به اعمال
ضد کارگری آن اعتراض نمی کند، این سیاست یک بام و دو هوا برای چیست؟
ما فعالین
کارگری که در شرایط خفقان و استبداد لجام گسیخته و بدون کوچک ترین حقوق قانونی در بدترین
اوضاع به سر میبریم، ازشما رییس سازمان جهانی کار انتظار داریم با توجه به عضویت
حکومت اسلامی در آن سازمان تمامی تلاش های خود را جهت آزادی فعالین کارگری و
فعالیت های قانونی مطابق قوانین سازمان فوق از جمله حق ایجاد تشکل و حق اعتصاب به
کار گیرید و جلوی ادامه و تشدید سرکوب حکومت اسلامی علیه فعالین و تشکل های کارگری
را بگیرد.
دست شما را به گرمی میفشارم.
شاهرخ زمانی
زندان رجایی شهر
6/11/
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر