اطلاعیه
شماره 7:
نامه
شاهرخ زمانی از زندانی زجایی شهر به سازمان جهانی کار "آی ال او"
شاهرخ زمانی
عضو کمیته پیگیری برای ایجاد تشکل های کارگری و عضو سندیکای نقاضان در تهران نامه
ای از زندانی رجایی شهر خطاب به سازمان جهانی کار "آی ال او" نوشته است.
او در این نامه به وضعیت نابسامان کارگران، به فشارهای دایمی رژیم اسلامی بر روی
فعالین کارگری و تشکلهای کارگری اشاره دارد. در قسمتی از این نامه آمده است:"
با توجه به اینکه سازمان جهانی کار آزادی تشکل و حق اعتصاب و... را به رسمیت میشناسد،
عضویت جمهوری اسلامی که ایجاد تشکل و اعتصابات کارگری را به شدت سرکوب می کند و
کارگران را با اتهامات دروغین سالهای طولانی زندانی می کند این سوال را برای
کارگران به وجود می آورد که سازمان جهانی کار چرا عضویت جمهوری اسلامی را پذیرفته
و به اعمال ضد کارگری آن اعتراض نمی کند، این سیاست یک بام و دو هوا برای چیست؟
ما فعالین
کارگری که در شرایط خفقان و استبداد لجام گسیخته و بدون کوچک ترین حقوق قانونی در
بدترین اوضاع به سر میبریم، ازشما رییس سازمان جهانی کار انتظار داریم با توجه به
عضویت حکومت اسلامی در آن سازمان تمامی تلاش های خود را جهت آزادی فعالین کارگری و
فعالیت های قانونی مطابق قوانین سازمان فوق از جمله حق ایجاد تشکل و حق اعتصاب به
کار گیرید و جلوی ادامه و تشدید سرکوب حکومت اسلامی علیه فعالین و تشکل های کارگری
را بگیرد.".
متن کامل
نامه شاهرخ زمانی و ترجمه انگلیسی آن ضمیمه است.
کمپین برای آزادی
کارگران زندانی، شهلا دانشفر
Shahla_daneshfar@yahoo.com
کمیته حمایت
از شاهرخ زمانی
freeshahrookh@gmail.com
کمیته مبارزه
برای آزادی زندانیان سیاسی- سرور کاردار
freepoliticalprisoners@googlemail.com
Mission Free
Iran:Ahmad
Fatemi, Maria Rohali
missionfreeiran@gmail.com;
http://missionfreeiran.org
12 نوامبر 2012
From: Shahrokh Zamani
To: the International
Labour Organization
Subject: Protest against
the imprisonment of workers in Iran
Date: Nov. 6, 2012
To the
Director-General of the ILO:
How long will the policy
of silence and passiveness towards the suppression of workers’ legal activities
last?
I, Shahrokh Zamani,
member of the House-Painter Workers’ Union of Tehran, was sentenced in the
anti-worker court of injustice of the Islamic regime to 11 years’ imprisonment
for legal union activities. We, 12 million employees, working in industry and
mine, oil and gas, petrochemicals, agriculture, and construction, including our
family members, are the majority of the population of Iran. Without
exaggerating, it could be said that all of the material and immaterial wealth
of society are the products of the work and toil of our class. In attesting
this truth, just imagine that if our brothers and sisters in oil and machinery
industry stop working: the whole country would be paralyzed and economic life
would stop after one week. In view of this, what have been the achievements of
Islamic rule – whose claims to justice and fairness have deafened the ears of
the whole world – for our class?
This regime is the
protector and supporter of exploitation for a few big capitalists and
parasitical middlemen. It is the suppressor of all legal rights and trade-union
organisations of the working class. The following examples show this truth:
- There has
been complete abolition of job security through the introduction of
contemporary and blank signed contracts, as a result of which workers are
totally enslaved.
- There has
been a complete abolition of laws supporting workers in the areas of social
security and labor legislation. According to the admission of the Workers’
House, one of the regime’s anti-worker institutions, the present labor
legislation should be called “an order for mass lay-offs”
- There has
been a devaluation of wages down to the level of one fourth of the poverty
line, namely 390,000 toumans.
- Domestic
production has been annihilated by lifting customs, importing junk by the mafia gangs of the regime, lay-offs of
millions of workers in various service
and industry sectors, including shoe, textile, garment, carpet, sugar, rice, tea, etc.
- And
finally, in parallel with the brutal exploitation, there is suppression of the
slightest voice of protest, strikes, and workers’ organizations and activists
such as: Tehran and suburbs Vahed Bus Syndicate, Tehran Painters, Haft-tape
Sugar cane Syndicate, Saqez Bakers’ Union, Coordination Committees to Help Form
Workers Organisation, Iranian Independent Workers’ Union, Coordinating
Committee to Follow up etc. etc….So it is with the efforts and services for workers
under the rule of Islamic justice.
Dear Director-General,
In view of the domestic
and global pressures against the policies of the anti-worker regime of the
Islamic Republic, the regime has turned to a new trick for suppressing workers’
legal and union activities. In this approach, the regime sentences worker
activists to long-term imprisonment consequent to fabricating stories against
them, connecting workers’ legal and union activities with [political]
opposition organisations, and accusing them of subversive activity. This is
intended to cause fear and defection among activists and organizers of workers’
legal struggles.
Among those who have been
sentenced to long-term imprisonment through this trick are: Reza Shahabi,
Afshin Osanloo, Behnam Ebrahimzadeh, Mohammad Jarahi, Pedram Nasrollahi, and I
myself. The fabricated accusations are so groundless and absurd that even some
officials themselves, due to pressures from abroad, families of those
sentenced, and their lawyers, have conceded them to be false! In my case for
instance, the judge, under pressure of my family and my lawyer – who had asked
him on what evidence base the sentence of his client had been passed – admitted
that in the present complicated hierarchy, he is not more than a subordinate
who follows orders! According to this admission, my lawyer objected to the
approval of my sentence by the appeals court, writing: “this is an approval of
a sentence dictated by the Ministry of Intelligence.” After having examined my
case, the expert of the Supreme Court stated to my family: “There is no
compelling evidence in his case based on which a sentence could be passed.”
Dear Director-General:
This is a sample of the
sentences passed against worker activists. This shows clearly that the Islamic
Republic of Iran does not even adhere to its own laws. Its courts are like puppets in the hands of
this mafia regime and, without any judiciary independence, follow orders and
pass dictated sentences.
Can such a regime adhere
to international laws?
Does the ILO not see all
of the expulsions, arrests, imprisonment, and whipping of worker activists?
With respect to the
recognition of freedom of association, strike, etc. by ILO, the question of why
the ILO continues to admit the Islamic Republic of Iran to its membership has
come up for workers – such a regime that severely suppresses the building of
workers’ organisations and strikes, and who imprisons workers several years on
the basis of false accusations? Why does the ILO not even protest against its anti-worker
acts? What is this policy of “one roof and two climates” [a Persian saying
implying inharmonious contradiction]?
We worker activists, who
are in the worst condition from being subjected to repression and unbridled
autocracy, and who are bereft of the slightest legal rights, expect you, the
Director-General of the ILO, with respect to the membership of the Islamic
regime in the ILO, to do your best to obtain the release of jailed workers in
Iran, and to secure the freedom of workers’ activity in Iran according to the
agreements of the ILO, including the right to build organisations and strike.
We expect you to stop the Islamic regime from continuing the suppression of
workers’ organisations and activists.
I shake your hand
sincerely
Shahrokh Zamani
Rajaei Shahr Prison
سه‌شنبه ۶
نوامبر ۲۰۱۲
ریاست
سازمان جهانی کار
از : شاهرخ زمانی
به : سازمان جهانی کار
موضوع : به زندانی کردن کارگران در ایران اعتراض کنید.
ریاست سازمان جهانی کار
تا کی سیاست سکوت و انتظار در
مقابل سرکوب فعالیت های قانونی کارگران؟
من شاهرخ زمانی عضو سندیکای
کارگران نقاش تهران به دلیل فعالیت های قانونی سندیکایی در بیدادگاه ضد کارگری
جمهوری اسلامی به یازده سال حبس محکوم شده ام. ماکارگران جعمیت دورازده میلیونی
شاغل در صنعت و معدن،نفت و گاز،پتروشیمی،کشاورزی و خدمات ساختمانی با اکتساب خانواده
های خود اکثریت مطلق جمعیت ایران را تشکیل میدهیم بدون اغراق میتوان گفت تمامی
نعمت های مادی و معنوی جامعه محصول کار و رنج طبقه ی ما میباشد در تایید فوق کافی
است بدانید اگر خواهران و برادران ما درصنایع نفت و ماشین سازی یک هفته کار نکنند
کل کشور فلج شده و زندگی اقتصادی از کار می افتد با علم به این مسئله دست آورد
حکومت اسلامی که ادعای عدل و دادش گوش فلک را کر کرده برای طبقه ی ما چیست؟
این حکومت به عنوان حافظ و
ادامه دهنده بهره کشی عده ی انگشت شمار سرمایه داران بزرگ، دلالان طفیلی وانگل و
سرکوبگر تمامی حقوق و تشکل های صنفی و قانونی طبقه ی کارگر هستند.نمونه های زیر بیان
گر این حقیقت تلخ میباشد :
-نابودی کامل امنیت شغلی از طریق رواج قراردادهای موقت و سفید امضا
و بردگی کامل کارگران.
-نابودی و نقض کامل قوانین حمایتی کارگران در حوزه های تامین
اجتماعی و قانون کار که به اعتراف نهاد ضدکارگری رژیم (خانه ی کارگر) باید قانون
کار فعلی را اخراج نامه ای در دست سرمایه داران نامید.
-تعیین پایین ترین سطح دستمزد تا یک چهارم خط فقر یعنی 390000
تومان.
-نابودی کامل تولیدات داخلی و بومی از طریق برداشتن گمرکات مرزی و
واردات کالاهای بنجل توسط مافیای قدرت و بیکار سازی میلیونی کارگران در حوزه های
خدمات و صنایع از جمله کفش،نساجی،پوشاک، فرش، قطعه سازی،قند و شکر،برنج و چای و...
و بالاخره در ادامه ی این سیاست بهره کشی و سرکوب کوچک ترین صدای اعتراض،
اعتصابات، تشکل ها و فعالین کارگری مانند شرکت واحد، نقاشان تهران،هفت تپه، خبازان
سقز، کمیته های کارگری هماهنگی، پیگیری ، اتحادیه و کمیته های دفاع و... آری این
است، کار و خدمات حکومت عدل و عدالت اسلامی برای
کارگران.
جناب رییس
حکومت ضد کارگری جمهوری اسلامی
با توجه به فشارهای داخلی و جهانی،در مقابله با سیاست های سرکوب گرانه ی رژیم در
سرکوب فعالیت های قانونی و صنفی کارگران دست به شگرد های تازه ای زده است در این شیوه
رژیم با پاپوش دوزی و چسباندن فعالیت های قانونی و صنفی کارگران به سازمانها و تشکیلات
های اپوزیسیون و وارد کردن اتهامات دروغین
براندازی، حبس های سنگین تعیین می کند تا
موجب ترس و فرار فعالین از اعضای سازماندهی های مبارزات قانونی کارگران گردد.از
جمله کسانی که طبق این شگرد به حبس های
سنگین محکوم شده اند عبارتند : رضا شهابی،افشین اسانلو،بهنام ابراهیم زاده،محمد
جراحی ، پدرام نصر الهی ، خود من و... میباشد.این اتهامات ساختگی به قدری بی پایه
و پوچ است، که حتی برخی از مسئولین زیر فشارهای
جهانی ، خانواده ها و وکلا به دروغین بودن آنها اعتراف میکنند مثلا"
در پرونده ی من زیر فشار خانواده و وکیل که پرسیده است با استناد به کدام مدرک و
سند حکم صادر کرده است قاضی دادگاه مجبور
به اقرار شده که من در سلسله مراتب پیچیده ی کنونی فرمان بری، بیش نیستم، وکیل من
طبق همین اقرار در اعتراض به تایید حکم من از طریق دادگاه تجدید نظر نوشت: (تایید
حکم سفارشی اداره ی اطلاعات) و یا کارشناس دیوان عالی بعد از مطالعه ی پرونده ی من
به خانواده ام گفته است: (در پرونده ی ایشان هیچ مدرک محکمه پسندی که در دادگاه
بتوان روی آن حکم صادر کرد وجود ندارد).
ریاست محترم
به طوری که ملاحظه میکنید این
نمونه ی حکم صادره علیه یک فعال کارگری میباشد، که اثبات می کند، حکومت جمهوری
اسلامی حتی به قوانین خود پایبند نبوده و دادگاه های آن مانند عروسک خیمه شب بازی
زیر فشار مافیای ثروت و قدرت بدون کوچک ترین استقلال قضایی دستورات را اطاعت کرده
احکام سفارشی صادر می کنند.
آیا چنین حکومتی میتواند
به قوانین نهاد های جهانی پایبند باشد؟
آیا سازمان جهانی کار این همه
اخراج، دستگیری، زندان و شلاق زدن فعالین کارگری را نمی بینند؟
با توجه به اینکه سازمان جهانی
کار آزادی تشکل و حق اعتصاب و... را به رسمیت میشناسد، عضویت جمهوری اسلامی که ایجاد
تشکل و اعتصابات کارگری را به شدت سرکوب می کند و کارگران را با اتهامات دروغین
سالهای طولانی زندانی می کند این سوال را برای کارگران به وجود می آورد که سازمان
جهانی کار چرا عضویت جمهوری اسلامی را پذیرفته و به اعمال ضد کارگری آن اعتراض نمی
کند، این سیاست یک بام و دو هوا برای چیست؟
ما فعالین کارگری که در شرایط
خفقان و استبداد لجام گسیخته و بدون کوچک ترین حقوق قانونی در بدترین اوضاع به سر
میبریم، ازشما رییس سازمان جهانی کار انتظار داریم با توجه به عضویت حکومت اسلامی
در آن سازمان تمامی تلاش های خود را جهت آزادی فعالین کارگری و فعالیت های قانونی
مطابق قوانین سازمان فوق از جمله حق ایجاد تشکل و حق اعتصاب به کار گیرید و جلوی
ادامه و تشدید سرکوب حکومت اسلامی علیه فعالین و تشکل های کارگری را بگیرد.
دست شما را به گرمی میفشارم.
شاهرخ زمانی
زندان رجایی شهر
6/11/2012
