درسال جدید پیش بسوی مبارزه متشکل
سالهاست که هر چه می گذرد مشکلات زندگی برای انسانها بخصوص طبقه کارگر بیشتر و سخت تر می شود .گرانی و تورم بیشتر می شود ،قدرت خرید و ارزش دستمزدها کمتر می گردد .هر سال چندین بار تورم های از 20% تا50% گریبان مردم را می گیرد و در انتهای سال نمایندگان رنگارنگ مدافع منافع سرمایه داری با سر و صدا و هیاهو به اندازه یک چهارم در صد تورم و گرانی سال جاری حداقل دستمزدها را اضافه کرده و آنگاه انعام و پاداش های هنگفت خود را دریافت کرده به تعطیلات نوروزی رفته ، به ریش ما کارگران می خندند .هر سال تعداد اخراج ها بیشتر و سفره کارگران خالی تر می شود ، فشار بر خانواده های کارگری ،جدائی ها و فروپاشی خانواده ها بیشتر می شود . هر سال تعداد بیشتری از اعضاء و کودکان برای جبران هزینه های زندگی به اجبار از تحصیل و بازی دست کشیده وارد بازار کار می شوند . هر سال بر اثر رشد هر چه بیشتر تعداد بیکاران فشار بر کارگران شاغل بیشتر می شود و طبعا" سود سرمایه افزایش بیشتری می یابد . هر سال برای حفظ زندگی و تأمین نیازهای خانواده به عنوان نیازهای عید دعوا و اختلاف و قهر و آشتی و رشد نفرت کور و فشارهای روحی و روانی بین اعضاء خانواده بیشتر می شود .هر سال روزهای انتهای سال کارگران با دست خالی هر کدام به تنهای به این می اندیشیدند که یک سال گذشت و تمامی طرح ها و نقشه هایی که اول و طی سال داشتم همه بر باد رفت و با دست خالی و سرافکنده در مقابل بچه ها به خانه می روم .(البته ما زندانیان به خاطر وجود دم و دستگاه سرکوب گر از همین عید و دیدار خانواده حتی با سرافکندگی نیز محروم هستیم.) هر سال بسیاری از خواسته های عادی و پیش پا افتاده کودکان و جوانان به آرزوهای دست نیافتنی تبدیل می شوند. هر سال بر میزان فقر و فلاکت ، اعتیاد و فحشا،محدودیت آزادی های اجتماعی ، تبعیض های ملی و جنسیتی، کودکان کار و خیابان افزوده می شود .
هر سال به تعداد کودکانی که سر چهارراهها با دست فروشی یا پاک کردن شیشه ماشین ها یا تکدی گری دوران کودکیشان نابود می شود یا در کارگاههای تاریک و نمور به عنوان کارگران ارزان و مطیع استثمار افزوده می شود .
هر سال برای حل مشکلات خود ،کارگران ، زنان ، فعالین ملی و... تشکل می سازنداما بشدت توسط نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی سرکوب می شوند و تعدادی دستگیر،شکنجه و زندانی می شوند .
هر سال جمهوری اسلامی سرمایه داری ،نهاد های ضد انسانی آن مانند قوه قضائیه، انواع پلیس و خدم وحشم سرمایه هارتر و وحشی تر شده، بیشتر از قبل اقدام به چپاول و جنایت می کنند .
هر سال بر ستم و تبعیض بین ملتها می افزایند و با ایجاد اختلافات ساختگی و فریب خلقها فشار بر آنها را بیشتر می کنند .صدها فعال ملی و مدنی را با اتهامات واهی و دروغین ازجمله جاسوسی محاکمه و زندانی می کنند.
ما اعتقاد داریم آزادی کامل حق تمامی ملیت هاست. برای تعیین راه درست مبارزه جهت کسب حقوق ملی پاسخ اینکه آیا در ایران خلقی علیه خلق دیگردر تلاش است ؟ بسیار مهم و تعیین کننده است. ما اعتقاد داریم چنین نیست .عده ای با بهانه قرار دادن اختلافات زبانی ، نژادی ویکپارچگی، همه ملیت ها را به زنجیر کشیده اند، از آزاد ی خلقها ، استفاده از زبان مادری وکسب استقلال به زور سرنیزه جلو گیری می کنند تا همه خلقها را یک جا استثمار نمایند در مقابل این عده قلیل چه باید کرد ؟ ما اعتقاد داریم تمامی ملیت ها تا حد نهایت (جدایی کامل) حق دارند سرنوشت خود را خود تعیین کنند.
استثمار و ستم مضاعف علیه دختران و زنان به طور روزافزون بیشتر می شود .
دختران و زنان در ایران هر چه فریاد می زنند ،دوشادوش و حتی پیشاپیش پسران و مردان بر علیه ظلم و ستم مبارزه می کنند نه تنها استثمار و ستم بر علیه زنان کم نمی شود بلکه هر روز با قوانین جدید ضدزن آپارتاید جنسیتی افزایش می یابد طرح های جدید از جمله ازدواج موقت ،تفکیک جنسیتی و ... کمبودها و نواقص استثماری سرمایه داری را به کمک قوانین دینی تکمیل می کنند تا حاصل و بازده استثمار طبقاتی را در روند زندگی اجتماعی زنان تحت لوای قوانین مدنی و مذهبی لباس مشروعیت بپوشانند .
آنچه گفته شد در سالی که گذشت یعنی سال 1390 بر اثر فشارهای اجرای طرح حذف یارانه ها ، بحرانهای سرمایه داری و همچنین براثر تحریم ها چندین برابر شد.
هر سال با این همه فشار و مشکلات وارد سال نو می شویم و آن را با شادی های کم و بیش می گذرانیم و پس از اتمام تعطیلات نوروزی دوندگی را با آرزوها و طرح های جدید شروع می کنیم اما در انتهای سال جدید آنچه به دست می آوریم مشکلات و فشارهای مضاعف شده انتهای سال قبل است(هر سال دریغ از پارسال ) و این دور تسلسل را همچنان بدون تغییر کیفی در فکر و عمل خود ادامه می دهیم. چرا؟
چرا از خود نمی پرسیم برای نجات از این دور تسلسل اسب اعصاری چه باید کرد ؟
چرا برای نجات خود همچنان راههای امتحان شده و شکست خورده گذشته را بدون تغییر تکرار می کنیم ؟
بیایید امسال از خود در تمامی دید و بازدیدها درتمامی گردش ها ، مهمانیها ،گفتگوها ،شادیهامان و در تمامی بازیها، چند دقیقه در کنار هم که هستیم از هم دیگر بپرسیم در مقابل این فشارها و مشکلات چه باید کرد ؟
ما فکر می کنیم تنها چاره ی کار برای پیروز شدن در شرایط موجود ایران مبارزه متشکل است.
کارگران ،جوانان ،دانشجویان ،زنان و معلمان و دانش آموزان و فعالین خلقها:
با تمامی مشکلاتی که دارید شاد باشید،بخوانید ،برقصید و بازی کنید و جمهوری اسلامی سرمایه داری ارتجاعی را با بازی ها ،خواندن و رقصیدن خود به ترس و وحشت بیاندازید و در میان بازیها و تفریحات خود از هم دیگر بپرسیدبرای نجات از تکرار مشکلات و مضاعف شدن فشارها چه باید کرد ؟
پیشنهاد ما این است :
دوستانی که از همدیگر شناخت خوبی دارید در محل زندگی و کار مانند کوچه و خیابانی که خانه دارید ،در درون تیم های ورزشی که بازی می کنید ،در مدرسه ،دانشگاه ،اداره ای که در آن مشغول کار هستید ،در کارگاه یا کارخانه ای که کار می کنید اقدام به ایجاد تشکلهای پایه ای و انقلابی خود کنید و از طریق بحث و گفتگو در جلسات خود برای مشکلات ریز و درشت خود و هم طبقه ایها راه حل های عملی پیدا کنید و برای اجرایی کردن آنها برنامه ریزی کنید .از حل مشکلات کوچک شروع کنید تا بتوانید مسیر را برای حل مشکلات بزرگتر هموار نمایید .فکر می کنیم با توجه به وضعیت کنونی این تنها راهی است که می توان در جهت و مسیر متشکل شدن قدم گذاشت با وجود تشکل های کوچک ولی پایه ی در محل کار و زندگی زمینه و بستر برای نوع دیگر تشکل ها هموار میگردد.
امیدواریم و آرزو می کنیم امسال را با سئوال چه باید کرد و پیدا کردن راه شروع مبارزات برنامه ریزی شده شروع کنیم و در انتهای سال آینده به جای مشکلات بیان شده دارای توازن قوا و هژمونی طبقاتی برای تحمیل مطالبات ریز و درشت خود به جمهوری اسلامی سرمایه داری داشته باشیم .
به امید چنان روزی
هر روزتان نوروز نوروزتان پیروز
امضا کنندگان:
20نفر از زندانیان کارگری و فعالین ملی آذربایجان
در زندان مرکزی تبریز
27/12/1390
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر