دولت سرمایه داری ایران در ادامه سلسله حملات خود
به ابتداییترین حقوق و استانداردهای زندگی، در گام بعدی صحبت از «اصلاحیه قانون کار»
کرده است که به درستی با حساسیت به موقع و واکنش فعالین و تشکلهای کارگری مستقل رو
به رو شد. در واقع این «اصلاحیه» چیزی جز یک تلاش برای دست و پا کردن پوشش قانونی برای
روالی که عملاً طی سالهای گذشته وجود داشته است، نیست. وگرنه کیست که نداند در سالهای
قبل هر حرکت اعتراضی، حتی با خواستِ فوقِ ابتدایی دریافت «حقوق معوقه»ای که گاه از
مرز چندین ماه یا حتی سال گذشته است، با بازداشت و حتی احکام کیفری قرون وسطایی مثل
«شلاق» بابت اختلال و بینظمی رو به رو می شود. سمت و سوی این قبیل فشارها و سرکوبها
را رزمایش اخیری نشان می دهد که در تاکستان علیه «فتنه گران فرضی» به شکل کارگران معترض
برگزار شد. اما این قبیل ارعابها قادر به تغییر واقعیت، یعنی فروپاشی زندگی میلیونها
انسان و واکنشهای تدافعی و تهاجمی جنبش کارگران نیست و از همین رو «رعب» واقعی را
باید درجای دیگری جستجو کرد که تا سر حد مانور نظامی برای سرکوب کارگران جلو می آید.
لزومی به توصیف وضعیت اسفبار معیشت کارگران ایران
به گواه تازهترین آمار و ارقام رسمی نهادهای دولت نیست. همان طور که پیشتر سندیکای
شرکت واحد شهریورماه در بیانیه خود در محکومیت این لایحه ضد کارگری به درستی نوشت بود،
«اینکه فقط شرایط نابسامان وبی قانونیها را مطرح کنیم کافی نیست». بلکه به
چیزی فراتر از فراخوان، یعنی سازماندهی اعتراض به اشکال مختلف نیاز است.
سندیکای نقاشان استان البرز ضمن حمایت از بیانیه
اخیر سندیکای کارگران شرکت واحد (۵ آبان ۱۹۳۵) در اعتراض به تغییرات قانون کار و درخواست امضای طومار اعتراض به لایحه،
جمع آوری طومار را تنها گام اولیه برای اطلاع رسانی و افشاگری نسبت به طرح هایی همچون
«اصلاحیه» قانون کار می داند و از آن پشتیبانی می کند. از این پس وظیفه ما فعالین و
تشکلهای مستقل کارگری این است که این طومار اعتراضی را با سازماندهی کارگران حول آن
به یک نیروی مادی و اهرم فشاری تبدیل کنیم تا چنین حملاتی پس زده شوند.
سندیکای نقاشان استان البرز در حمایت از فراخوان
سندیکای شرکت واحد اعلام می کند که از هر چه در توان دارد دریغ نمی کند تا بتواند سهم
کوچکی در تحقق این هدف و منافع جنبش کارگری وسیع ایران بردارد.
سندیکای نقاشان استان البرز
۱۸ آبان ۱۳۹۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر