ماشین اعدام نیز چاره ساز رژیم نیست.
رژیم امروزها با وحشیگری هرچه
تمام تر ماشین اعدام را به کار انداخته است ،و فقط طی سه روز گذشته بیش از 60 نفر
را اعدام کرده است، که 6 نفر از آنها زندانیان عقیدتی اهل سنت بودند، دادرسی غیر
عادلانه ، شکنجه در حین بازجوی و صدور احکام در دادگاه های غیر علنی و غیر منصفانه
5( دقیقه ای) و به ویژه نحوه اعزام زندانیان به سلولهای انفرادی پیش از اعدام و
حلق آویز کردن زندانیان در نیمه های شب از وحشیانه ترین و ضد انسانی ترین رفتار
های این حکومت ارتجاعی است ، تردیدی نیست که شتاب بخشیدن به اعدام در شرایطی که رژیم
محتاج ترحم غرب ، برای تفاهم در پرونده مشکوک و ماجراجویانه هسته است، فقط به دلیل
ترس و وحشت از خیزشهای مردمی ، اختلافات درونی حکومت ، بحرانهای اجتماعی و فروپاشی
حکومت است ،به گمان نهاد ها و محافل امنیتی حکومت این است که اگر بر تعداد اعدام
ها بیافزایند حتما" در مقابل گسترش اعتراضات مردمی تاثیر باز دارنده خواهد
داشت، در حالی که فشار های بسیار شدید ناشی از فقر عمومی و سرکوب اجتماعی به نقطه
ی غیر قابل برگشت رسیده است و در وضعیت کنونی هر نوع رفتار خشونت آمیز از ناحیه
رژیم به مصابحه ریختن بنزین بر آتش خشم عمومی است.
به همین دلیل از همان ساعت
اولیه انتشار خبر احتمال اعدام 6 زندانی
عقیدتی خانواده ها و برخی از فعالین مدنی محالف اعدام و شکنجه روبروی زندان رجایی
شهر ( قتلگاه زندانیان) دست به اعتراض زده و ساعت ها پس از حلق آویز کردن گروهی از
زندانیان همبندی آنان در سالن ده زندان با شعار مرگ بر خامنه ای لرزه بر اندام
زندانبانان و قاتلان انداخته اند، و همه زندانبانان و قاتلان (ترسان و لرزان) پشت
درب بند جمع شده و به فکر چاره جویی افتادند.
رژیم در بحران فروپاشی غلطیده
و مجموع نظاع جناح های مختلف آن از محافظه
کار تا اصلاح طلب به خوبی این مورد را آشکار ساخته است ، تا آنجاییکه رفسنجانی
خواهان بستن تریبون مجلس شده ، وزیر بهداشت از فاجعه در زندانها می گوید، سخگوی
شورای نگهبان رژیم ، وضعیت حکومت را به جزیره سلطان نشین تعبیر می کند و فرمانده
نیروی انتظامی از شرم ساری رژیم به دلیل جنایت اعتقادی در کهریزک حرف می زند.
از دیگر سو سندیکاها، اتحادیه
ها و انجمن های مدنی ، صنفی کارگری و دیگر اقشار زحمتکش جایگاه تاریخی خود را با
راه اندازی اعتراضات مردمی متشکل از کارگران ، معلمان ، زنان ، پرستاران ،
دانشجویان و پشتیبانان محیط زیست بیش از پیش نشان می دهند، سرعت گسنرش اعتراضات به
ویژه در آستانه برگزاری روز جهانی زن در
روز 17 اسفند حکومت را با بهت و حراس روبروی ساخته است ، این مسئله به خوبی نشان
می دهد که تلاش تشکل ها در سازماندهی اعتراضات صنفی و دمکراتیک تا چه اندازه با اهمیت است، و این درحالی است که
معلمان و سایر طبقات اجتماعی در تظاهرات صنفی خود آزادی زندانیان سیاسی و مخالفت
با اعدام و شکنجه را خواستار شدند، یعنی
اینکه مسئله ازادی و مسئله معیشتی واقتصادی در وضعیت کنونی دو روی یک سکه اند.
حکومت در برابر موج فزاینده اعتراضات از یک سو و به در یوزگی افتادن در مذاکرات
هسته ای و نا توانی از حل بحرانهای درونی راه اعدام را بر گزیده است، که البته نا
گفته آشکار است بخشهای زیادی از نیروهای این حکومت نیز با این روی کرد مخالفت جدی
دارند زیرا از عواقب ویرانگر آن وشرایط تضعیف و فروپاشی آگاهند، گروههای مختلف
اجتماعی که با هر نوع اعدام و شکنجه مخالف هستند و در حقوق اساسی شهروندان بویژه
نفی هر گونه تبعیض و نابرابری جنسی، طبقاتی و ملیتی تاکید دارند ، روز 17 اسفتد با
حضور در میتیگ های که به همین منظور در تهران با فراخوانهای فعالین آزادیخواه و
برابری طلب در برابر کانون وکلا و دیگر
نقاط بر گزار می شوند شرکت خواهند کرد، تا عملا" به حکومت گران نشان بدهند
سرکوب و اعدام راه حل و پاسخ بحران های
ناشی از اندیشه و عمل خود انها نیست . و تمکین در برابر حقوق اساسی مردم امری
انسانی است.
امضا زندانیان سیاسی زندان
رجایی شهر
13/12/1393
1- خالد خردانی 2- افشین
حیرتیان 3- شاهرخ زمانی 4- حشمت اله طبرزدی 5- پیروز منصوری 6- اسدالله هادی 7 -
رضا اکبری منفرد 8- مجید اسدی 9- سهیل بابایی 10 - سعید شیرزاد 11- صالح کهندل 12-
ابولقاسم پولادوند 13- سعید ماسوری 14-
علیرضا فراهانی 15- فرید آزموده 16- ایرج حاتمی
توزیع توسط :
کمیته حمایت از شاهرخ زمانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر