زمانیزحمتکشان جویند چو آب و نانی
کی شد روا زندان رود زمانی
شاید که از این درد و رنج ندانی
شاید که با سکوت خود بمانی
بر جای خود شاید ز ناتوانی
دلبسته ای بر نور آسمانی
در گوشه ای شاید کنون نهانی
دلخوش که ازستم تو در امانی
از چنگ این ظالم دلان جانی
کی در امان هستی چو خوش گمانی
آزادگان برپا ز جان فانی
در راه حق همواره جانفشانی
برماست تا این دم خوریم تکانی
یاد آوریم ، در بند هست زمانی
ا.ه.ل.ایرانی (اهلی) تیرماه ۱۳۹۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر