tag:blogger.com,1999:blog-528892045184299480.post3566880315606835640..comments2024-03-29T02:31:58.013-07:00Comments on کمیته حمایت از آرمانهای شاهرخ زمانی ...: بیانیه ۹۷alihttp://www.blogger.com/profile/05845790132343284313noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-528892045184299480.post-23877131378037884952014-04-13T12:18:55.858-07:002014-04-13T12:18:55.858-07:00ازفحوای کلام این بیانیه ی شما- کمیته ی دفاع از ش...ازفحوای کلام این بیانیه ی شما- کمیته ی دفاع از شاهرخ زمانی نیز معلوم می شود که با باور من، هنوز نمی خواهیم و نمی خواهید، یا توان و یا آگاهی از در پیش گرفتن مبارزه اصلی و اساسی که دعوت از کارگران و زحمتکشان برای تهدیدات جدی و مبارزه جدی یعنی فراخواندن کارگران به یک مبارزه سراسری در شکل اعتصابات سراسری عمومی و سیاسی اقتصادی و آماده کردن طبقه از نظر ذهنی و مادی برای آن و بهمراه تشکیل کمیته های مخفی اعتصاب در محل کار و محل زندگی کارگران و خانواده های کارگری است، موجود نیست. فعالان کارگری فاقد چنین اراده ای هستند و این هم از نتایج حداقل 20 سال مبارزه علنی و به نوعی در چارچوب قوانین موجود و ورود تفکرات وروش های مبارزاتی و عناصر طبقات دیگر در طبقه ی کارگر هست. راستش را هم بخواهید بین طبقه ی کارگر در جامعه ی طبقاتی و طبقات دیگر و حتی ارتجاعی ترین شان دیوار چین موجود نیست، فقط یک سیاست طبقاتی که از یک سازمان طبقاتی کارگران ساخته است، می تواند مانع از سلطه کرم ساقه خوار یعنی اپوتونیسم و رویزیونیسم بر کارگران و اعمال آنها گردد که متأسفانه فعلن با باور من، و واقعیات موجود طبقه کارگر در ایران فاقد آن است. آری، هنور دوره فقط نامه نویسی و به این انسانکُش و آن نوکر سرمایه و پوفیوس وغیره دادن، بعوض به مصاف طلبیدن جدی دولت و سرمایه داران بر روی میز فعالان کارگری است که نشان داده است که مثمر ثمر نیست. رژیم جمهوری اسلامی سرمایه داری با تجربه 37 ساله استثمار گرانه، قاتلانه و کارگر ستیزانه و تجربه آموزی از همقطاران جنایت کار و استثمار گر بین المللی یعنی امپریالیست ها و اتاق های فکر شان، آگاهانه فشار بر زندانیان کارگر و بویژه بر فعالترین آنها را، درست در آستانه اول ماه مه افزایش داده است تا اول ماه مه را از سر بگذراند، تا بتواند در آینده با توافقات در راه با دولت های امپریالیستی و پذیرش عملی تمام و کمال برنامه های سازمانهای جهانی سرمایه یعنی صندوق بین الللی وسازمان جهانی کار یعنی وزارت خانه های امور اقتصادیو دارائی و کار سرمایه داران در سطح جهانی و سرازیرتر شدن سرمایه داران حریص تر از داخلی خارجی به ایران، حمله خود را تعمیق دهد و طبقه کارگر را در برابر کار انجام شده قرار دهد. طبقه کارگر و بویژه کارگران آگاه و کمونیست فقط با درپیش یک استراتژی تعرضی و سیاستی که کلیت اوضاع را نشانه بگیرد، می تواند و قادر هست که تعرضات همه جانبه ( قطع یارانه ها، گسترش فقر و گرانی، بیکاری و پی آمد های آن گسترش قراردادهای پیمانی و موقت و تحمیل زندگی 4 برابر زیر خط فقر و...) خنثی کرده و فضا را برای یک مبارزه واقعی طبقاتی آماده کند، ببینید، چگونه جمهوری سرمایه داری تعیین حداقل دستمزد 4 برابر زیر خط فقر را گذراند و الآن هیچ صحبتی نیز از آن در میان نیست، بلکه مسائل عدیده ی دیگری برای کارگران و زحمتکشان مانند قطع یارانه های بطور کلی و گرانی انرژی و همین مسئله فشار بر کارگران زندانی را برنامه ریزی نموده و دارد کار خویش، یعنی جنایت، یعنی مرگ و نیستی یعنی نکبت و فلاکت را در جامعه گستترش دادن است، ادامه داده و پیش می برد. نمی دانم تا چه زمانی این سیاست سترون تحمیل شده بر کارگران و باصطلاح فعالان کارگری ادامه خواهد داشت، باید امیدوار بود، فعالان جوان کارگری به میدان آمده و همه کاسه کوسه ی جانیان حاکم سرمایه وسیاست نازا و غیر مبارزاتی باصطلاح پیش کسوتان کارگری را که یک روز بهمدیگر فحش می دهند و فردا یکدیگر در آغوش می گیرند را بر هم زده و یک مبارزه مخفی و غیرعلنی و ایجاد یک ارتباط دیالکتیکی بین آن و مبارزات جاری بر قرار نمایند. و آرزوی شاخرخ زمانی ها یعنی تولد حزب کارگران فعال را در عرصه سیاست و اقتصاد شاهد باشیم.از درخت هنزل آرزوی میوه ای چون سیب سرخ و انگور شراب ناب داشتن واقعن و حقیقتاٌ آرزوئی بیهوده و پوچ است!<br /><br />hamidhttps://www.blogger.com/profile/17091632989878849088noreply@blogger.com